Industrial goth μπλιμπλίκι από τη Δανία το “Urheimat”, με γερμανικούς στίχους και διάσπαρτα συμφωνικά στοιχεία. Η αισθητική είναι εντελώς electro, αλλά οκ, είθισται τέτοια ακούσματα να συναντώνται κάποιες φορές σε rock κατηγορίες κυρίως λόγω της συγγενικής σχέσης που έχουν με τη gothic μουσική.
Το κακό των Parzival είναι πως γίνονται γρήγορα κουραστικοί, παρά τις πολύ καλές συνθέσεις τους, και αυτό γιατί το tempo πίσω από την πλειοψηφία των συνθέσεων είναι παρεμφερές. Αυτό που πάντα όμως έκανε το σχήμα να ξεχωρίζει είναι η χρήση ορχηστρικών θεμάτων στο background που δίνουν έναν άλλο τόνο σε μερικά κομμάτια, ενώ βοηθάει και στην ατμόσφαιρα των album τους, συνταγή που έχει διατηρηθεί και εδώ. Αυτό που διαφοροποιεί πάντως το “Urheimat” από τις μέχρι στιγμής κυκλοφορίες της μπάντας είναι η διάθεση που υπάρχει σε κάποια τραγούδια για πειραματισμό, αλλά πάνω που πάει να ξεφύγει από τα (στενά ίσως) όρια του electro goth, επιστρέφει σχεδόν αμέσως στις γνωστές μουσικές φόρμες, με αποτέλεσμα να σου δίνει μια αίσθηση ότι το συγκρότημα πήγε να το πάει παραπέρα αλλά τελευταία στιγμή άλλαξε γνώμη. Άμα είσαι fan των Laibach και των Suicide Commando σπεύδεις, αλλιώς προσπερνάς σφυρίζοντας αδιάφορα.
547 
