Υπάρχουν φορές που οι λέξεις κι ο γραπτός λόγος δεν επαρκούν για να περιγράψουν μία εμπειρία, ένα θέαμα, μια κατάσταση.
Η συναυλία των Swans, αυτό που βιώσαμε την Παρασκευή το βράδυ στο Gagarin, είναι “κάτι” που μπαίνει σε αυτή την κατηγορία. Δύσκολο να περιγραφεί με λέξεις, δύσκολο να κατανοήσει κάποιος την μαγεία αν δεν την βιώσει.
Υπάρχουν επίσης περιπτώσεις που όταν οι προσδοκίες σου για κάτι είναι μεγάλες η ανταμοιβή και η επιβεβαίωση δεν σου χαρίζονται και για να φύγεις ικανοποιημένος πρέπει να γίνουν υπερβάσεις. Και σε αυτό το κομμάτι οι Swans ανταπεξήλθαν με περίσσια ευκολία.
Το sold out δεν με παραξένεψε καθόλου. Το Gagarin περιείχε την απαραίτητη αισθητική για ένα τόσο σκοτεινό, ατμοσφαιρικό, αλλοπρόσαλλο live αλλά αποδείχθηκε μικρό για να χωρέσουν όλοι οι ενδιαφερόμενοι.
Η απεργία των ΜΜΜ δεν επηρέασε κανέναν και στις 9.30 ο χώρος ήταν έτοιμος να υποδεχτεί το κουαρτέτο από την Κρήτη με μπροστάρη τον Ψαραντώνη. Είχε φτάσει η ώρα για την έναρξη του ταξιδιού.
Λιτό, αργό, βαρύ και ασήκωτο doom. Λύρα και μπεντίρ εντελώς φυσικά, ούτι και λαούτο με ηλεκτρική υποστήριξη κι ο σιωπηλός κόσμος παρακολουθούσε με μάτια καρφωμένα στην σκηνή.
Οι βοές των χειροκροτημάτων θορυβούσαν την ατμόσφαιρα στο τέλος κάθε κομματιού. Η παράδοση συναντούσε την ψυχεδέλεια και τον πειραματισμό κι όσο περνούσε η ώρα ο Ψαραντώνης έμοιαζε να το διασκεδάζει περισσότερο. Η μία ώρα της εμφάνισης ήταν ιδανική για ένα κοινό που κακά τα ψέματα, έμοιαζε να περιμένει αγωνιωδώς την εμφάνιση των Νεοϋορκέζων.
Μισή ώρα διήρκεσε η παύση για τις απαραίτητες τεχνικές ρυθμίσεις. Μισή ώρα που, όταν ακούστηκε η δοκιμή της κιθάρας του Gira, ήταν σαν να μην υπήρξε ποτέ. Το Gagarin σείστηκε και πλέον το ένιωθες, το ήξερες, πως θα ακολουθούσε κάτι που θα το θυμώσουν για μια ζωή.
Μέσα από τις δοκιμές ξεκινούσαν δειλά δειλά να επαναλαμβάνονται θορυβώδης νότες. Το “The Knot” χτίζονταν σιγά σιγά. Το επίπεδο της ενορχήστρωσης των αυτοσχεδιασμών ξεπερνούσε κάθε φαντασία. Είχαν περάσει 20 λεπτά, μια στιγμή, μια ζωή ολόκληρη κι ήσουν ακόμα στα μισά του κομματιού.
Οι Swans σε κατακτούσαν, άρχιζες σιγά σιγά να κουνάς τα πόδια, το κεφάλι, άρχιζες σταδιακά να καταλαβαίνεις που βρισκόσουν και που πήγαινες. Μπορεί να είχαν περάσει 40 λεπτά από την στιγμή που είχε ακουστεί η πρώτη νότα, αλλά το πρώτο κομμάτι της συναυλίας θα μπορούσε να διαρκέσει άλλα τόσα.
Δυσκολευόσουν να κατανοήσεις πως αλλοπρόσαλλες νότες και ακαθόριστα tempos συνδέονται και δημιουργούν μια σύνθεση. Αδυνατούσες να πιστέψεις πως αυτό που παρακολουθούσες ήταν κάτι που σε μάγευε με τόσο απλό τρόπο.
Τόσο απλό και τόσο πολύπλοκο συνάμα. Μια σειρά μουσικών που δεν σταματούσαν να επικοινωνούν επί σκηνής ακολουθώντας πιστά τις οδηγίες του ενορχηστρωτή Gira. Ένας performer, frontman, μουσικός που κατάφερνε να κάνει την έννοια του ακραίου ήχου και του “θορύβου” να μοιάζει τόσο προσιτή και δημιουργική.
Στο κατάμεστο Gagarin παρατηρούσες ότι το ηλικιακό εύρος τον παρευρισκομένων ήταν μεγάλο αλλά όλοι τους έμοιαζαν να αναγνωρίζουν την μαγεία και την εξυπνάδα με την οποία οι Swans δημιουργούσαν τις συνθέσεις τους.
Για την συνέχεια “Screen Shot” και “Cloud of Unknowing” και εμείς χανόμασταν ανάμεσα στις κραυγές του Gira και στην όποια πινελιά προσέδιδε ο κάθε μουσικός επί σκηνής. Το “The Man Who Refused To Be Unhappy” απογείωσε την, μέχρι εκείνη τη στιγμή, έξαρση μου. Γρήγορο tempo, επανάληψη της μαγείας κι ήταν αδύνατον πλέον να ορίσεις τα μέλη τους σώματός σου. Λικνιζόμενες φιγούρες σε ένα παλλόμενο χώρο. Το “The Glowing Man” ήρθε απλά για να αποτελειώσει την ηδονή σου που έφτανε στα όρια του οργασμού πλέον.
Δεν σε ένοιαζε να ζητήσεις κάτι άλλο, δεν ήξερες τι άλλο πια να ζητήσεις. Μια κοπελιά δίπλα μου μονολογεί: “δεν έχω ξανακούσει κάτι τόσο δυνατό”. Από θέμα έντασης, συναισθημάτων, εμπειρίας δεν ξέρω τι εννοούσε… Θα μπορούσε να εννοεί και τα τρία κι ακόμα περισσότερα.
Άρτιο ηχητικό αποτέλεσμα, συναισθηματική κορύφωση και μια από τις πιο ζωντανές εμπειρίες που έχεις ζήσει. Άψογη διοργάνωση (οι ωτοασπίδες που μοιράζονταν στην είσοδο ήταν πανέξυπνη ιδέα και αξίζουν μπράβο) άψογο αποτέλεσμα, μια άψογη συναυλιακή εμπειρία.
Θα επαναλάβω τον εαυτό μου και μια φράση που έγραψα στο αφιέρωμα που έκανα λίγες μέρες πριν, όντας σίγουρος πλέον ότι τα λεγόμενα μου αποδείχτηκαν πέρα για πέρα αληθινά : “Μια εμπειρία που έπρεπε να ζήσεις και μια ευκαιρία που δεν έπρεπε να αφήσεις να πάει χαμένη”.
Swans Setlist
01. The Knot
02. Screen Shot
03. Cloud of Unknowing
04. The Man Who Refused to Be Unhappy
Photos: Cristina Alossi
789 
