Εδώ και χρόνια προσπαθώ να καταλάβω για ποιο λόγο οι Unearthly Trance θεωρούνται τιτάνες της doom/sludge σκηνής.
Μην παρεξηγείτε, δεν λέω πως δε μου αρέσουν, το αντίθετο μάλιστα, μου αρέσουν κι αυτοί και η μπάντα από την οποία προήλθαν, οι Thralldom, αλλά η καριέρα τους χαρακτηρίζεται από ασυνέπεια και σκαμπανεβάσματα.
Τα πρώτα album τους είναι κυρίως χαμένο drone/doom, στην πορεία (με το “The Trident”) άρχισε μια αύξηση σε ταχύτητες κι ένα φλερτ με πιο crust/hardcore μονοπάτια το οποίο κορυφώθηκε στο γκαζωμένο “Electrocution”, μετά με το (αξιολογότατο) “V” ξαναγύρισαν στα αργά droning μεγαλεία τους και τώρα πάλι με το “Stalking The Ghost” πάμε πάλι σε πιο hardcore/sludge metal φόρμες.
Αυτό δεν είναι κακό κατ’ ανάγκην, αλλά μαζί με το στιλ σκαμπανεβάζει και η συνθετική ποιότητα, και το παρόν στιλ δεν είναι για μένα το δυνατό τους σημείο. Όταν ρίχνουν και σε αυτό το άλμπουμ ταχύτητες βλέπεις την μπάντα που αγαπήσαμε, αλλά όταν αρχίζουν το κοπάνημα απλά θυμίζουν κάτι μεταξύ πιο μεταλλικών Unsane και Crowbar, χωρίς όμως την snuff αρρώστια των πρώτων και τον μεγαλιθικό ήχο των δεύτερων.
Έτσι, το “Stalking the Ghost”, χωρίς να είναι αντικειμενικά κακό, δεν είναι και θριαμβευτική επιστροφή. Σίγουρα θα βρει φίλους στο πιο μεταλλικό sludge στρατόπεδο που υμνεί τη δεύτερη περίοδο των High On Fire, οι φίλοι όμως της πιο μαύρης doom πλευράς τους ας ανατρέξουν καλύτερα σε συγκεκριμένες παλαιότερες κυκλοφορίες.
437 
