Εύλογα θα αναρωτηθείς “που πάτε ωρέ με τέτοιο όνομα;”
Παραβλέποντας αυτό το γεγονός (και ενθυμούμενος και την τελευταία δουλειά των Pyogenesis η οποία με γονάτισε), αυτοί οι τέσσερις Ολλανδοί παρουσιάζουν μια πολύ καλή δουλειά στο χώρο του (όχι και τόσο συνηθισμένου) death metal.
Η μουσική των Antropomorphia είναι ένα κράμα στοιχείων πολύ καλά προσαρμοσμένων σε ένα προσωπικό αισθητικό φίλτρο. Η βάση είναι κυρίως οι δυσαρμονικές μελωδίες των Dissection των οποίων το πνεύμα είναι αισθητό στο riffing των κομματιών συχνά – πυκνά. Από εκεί και πέρα υπάρχουν πολλές προσεγγίσεις σε ηχοτόπια που κλείνουν άλλες φορές στο ωμό Entombed death metal, άλλες φορές σε μελωδικά Amon Amarthικά ύδατα και άλλοτε σε αργά doom Slayerικά κοψίματα
Πάρα πολύ καλά φωνητικά, δουλεμένες σιδηροδρομικές riffοσειρές που παλινδρομούν ανάμεσα στο black και το thrash με όλη την γκάμα να αποτυπώνεται στη ροή των συνθέσεων των Antropomorphia, με ροπές όλων των ταχυτήτων από ένα συμπαγές ρυθμικό δίδυμο.
Πολύ καλό το “Suspiria de Profundus”, ένα τεχνικό και ενδιαφέρον tech metal κομμάτι (μου θύμισε τα παλικαράκια μας Tardive Diskynesia), το “The Blistering Splendour ov Darkness”, τα πειραματικά “Crown ov the Dead” και “Sinful Rapture” καθώς και το εξαιρετικό “Murmur ov the Dead” με τις θαυμάσια μελωδική αισθητική του, σε έναν δίσκο που κερδίζει επάξια τον τίτλο του αξιοπρεπέστατου.
Σχετική αυθεντικότητα, καλές εκτελέσεις, “ευάερος” ήχος που δεν σε πονοκεφαλιάζει και τελικώς ένα πολύ καλό album από τους deathsters. Αυτοί που βάζουν δόσεις προοδευτικότητας στο death metal τους, θα το λατρέψουν. Αν και με τέτοιο όνομα και ειδικά στη χώρα μας, μάλλον θα περάσει στο ντούκου. Και θα είναι άδικο.
600 
