Έφτασε ο καιρός να κάνω για άλλη μια φορά παρουσίαση σε άλμπουμ των Σουηδών BEARDFISH, αυτή τη φορά έχουμε το “Mammoth”. Παρά τον τίτλο – ο οποίος ομολογουμένως μου κίνησε την περιέργεια επί το πλείστον να το ακούσω συντομότερα – κατάφεραν και με ξεγέλασαν.
Οι Rikard Sjöblom David Zackrisson, Robert Hansen, Magnus Östgren, είναι πολύ ικανοί να “παίξουν” μαζί σου, να μην σε αφήνουν ήσυχο, να θες να τρέξεις να τους “ψάξεις”. Με τα παιδιά αυτά ποτέ δεν ξέρεις τι θα ακούσεις σε κάθε νέα τους κυκλοφορία. Όσοι τους ξέρετε ήδη, τους παρακολουθήσατε και γνωρίσατε την άναρχη artistic ψυχεδέλεια του “Destined Solitaire”, απλά ξεχάστε το! Στο κάτι λιγότερο από 1 ώρας άλμπουμ, θα ευχαριστηθείς καθαρές νότες progressive rock ΄70. 7 κομμάτια ακριβώς όσα χρειάζονται να μην κάνουν το άλμπουμ φτωχό ή και υπερβολικό. Στο “Mammoth” μπορείς να εντοπίσεις εύκολα την διαφοροποίηση στα φωνητικά, μικρή αλλά εμφανής, έστω και αν είναι μόνο λίγο πιο τραχιά ή πιο επιθετικά. Από το ξεκίνημα του άλμπουμ – “The Platform” – μπορείς να γοητευτείς από τον έντονα progressive ήχο δεμένο με πολύ ωραίες rock εναλλαγές και μια πανέμορφη solo-διαδρομή που χαρίζει στο κομμάτι. Στο “And The Stone Said If I Could Speak” εμφανίζονται (χαρακτηριστικό τους) τα έντονα πλήκτρα σε συνδυασμό με τα τύμπανα υπογράφουν την ταυτότητα των BEARDFISH. Κάποιες φορές τρομοκρατούμαι στην ιδέα πως μετά από ένα εξειδικευμένο άλμπουμ σαν το “Destined Solitaire” μπορεί να γίνει παγίδα και να οδηγήσει στο χαντάκι. Tο “Tightrope” όμως ήρθε να αποδείξει πως αν μη τι άλλο, το πιο απλό είναι και το πιο αποδεκτό πολλές φορές. Ένα τραγούδι που μπορεί χαλαρά να σε ταξιδέψει με τους μαλακούς ευχάριστους ρυθμούς του, τόσο απλό που αγγίζει το pop. Κάπου στην μέση θα ανακαλύψεις την “κομματάρα” του “Mammoth” το “ Green Waves” μέσα στην ψυχεδέλεια, ρυθμικό, κλασσικό progressive rock με λίγο αγριεμένα φωνητικά, και απίστευτο solo. Να πω πως το μπάσο έχει την τιμητική του εδώ, οι κιθάρες είναι πιο βαριές, και μεγάλη μουσική έκπληξη, η αλλαγή του κομματιού μετά τη μέση. Ένα σχεδόν πιανιστικό διάλειμμα μικρής διάρκειας, “Outside-inside” σε ρίχνει στην αγκαλιά του “ Akakabotu” μιας πανέμορφης instrumental σύνθεσης που η προσοχή σου θα πέσει στα πλήκτρα, στα πνευστά, ωραίο χαρακτηριστικό μπάσο, και το σαξόφωνο που θα σε παρασύρει από τις jazz φόρμες του στο γρήγορο “Without saying Anything”,ένα κομμάτι με πιανιστικές παύσεις να φανερώνονται ενώ οι ωραίες μελωδίες ρολλάρουν από την μέση ως το τέλος του. Δεν θα μπω στην διαδικασία να συγκρίνω ή να βγάλω με το ζόρι κάτι. Απλά οι BEARDFISH με αυτό το άλμπουμ αποδεικνύουν πως μπορούν να κάνουν την απλότητα στην δημιουργία μουσικής να φαντάζει ιδιαίτερη. Δεν θα κουραστείς καθόλου να το εξερευνήσεις, το αντίθετο μάλιστα θα σε γοητεύσει η απλότητα του. Είναι λιγάκι πιο γρήγορο, ζεστό, εύκολο, και προκλητικά ευχάριστο, θα χαμογελάσεις που θα αναγνωρίσεις την προσφορά των πολύ μεγάλων KING CRIMSON & YES στο μουσικό βάθρο του progressive, είναι σύγχρονο, μελωδικό με ορχηστρικές λεπτομέρειες όπου χρειάζεται, jazz αποχρώσεις, καλοδουλεμένο και πάνω από όλα χωρίς την προσμονή της έκπληξης, καλό στην περίπτωση αυτή, όσο οξύμωρο και αν ακούγεται, αυτό το κάνει πιο προσιτό και διασκεδαστικό.
508 
