Την 21η Σεπτεμβρίου του 2013, στα πλαίσια του “Sound Of Ages” Festival, στη Βουλγαρία, οι θρυλικοί Asia έκαναν μια ξεχωριστή ζωντανή εμφάνιση στο Ρωμαϊκό Θέατρο του Plovdiv (γνωστό σε εμάς σαν Φιλιπούπολη), που προβλήθηκε ολόκληρη στην κρατική βουλγαρική τηλεόραση την 30η Δεκεμβρίου του ίδιου χρόνου.
Η παράσταση του γκρουπ ξεκίνησε σαν αμιγώς rock εμφάνιση, και στο δεύτερο μέρος της τα τραγούδια που ερμηνεύονται εμπλουτίζονται ηχητικά από τη συνοδεία της Φιλαρμονικής Ορχήστρας του Plovdiv. Oι Asia στην συγκεκριμένη περίοδο αποτελούνται από τους John Wetton (bass, vocals), Carl Palmer (drums), Geoff Downes (keyboards) και Sam Coulson (guitars).
Στη λίστα με τα 14 συνολικά τραγούδια, τη μερίδα του λέοντος κατέχει η δισκογραφική αφετηρία του γκρουπ: έτσι, από το ομότιτλο “Asia” του 1982, περιλαμβάνονται τα “Sole survivor”, “Time again”, “Only time will tell”, “Wildest dreams” και το πασίγνωστο “Heat of the moment”, ενώ από το δεύτερο άλμπουμ τους, “Alpha” του 1983, ακούγονται τα “My own time”, “Open your eyes”, “Don’t cry” και “The smile has left your eyes”.
Το μοναδικό τραγούδι της ενδιάμεσης δισκογραφικής περιόδου του γκρουπ είναι το “Days like these”, από το “Then & Now” 1990, το οποίο, όπως μαρτυρά και ο τίτλος του, ήταν το μισό μια επιλογή από τις επιτυχίες τους και το άλλο μισό νέες συνθέσεις. Τα υπόλοιπα τραγούδια που συμπληρώνουν την εμφάνιση αυτή στη Βουλγαρία, ανήκουν στην τελευταία τους περίοδο: τα “An extraordinary life” και “Heroine” από το “Phoenix” του 2008, το “Holy war” από το “Omega” του 2010, και το “The face on the bridge” από το “XXX” του 2012.
Συνολικά, έχουμε να κάνουμε με μια πρώτης τάξης διαλογή μερικών από τα χαρακτηριστικά τραγούδια μιας πολυετούς καριέρας ,που κινήθηκε από το άμεσο, λειτουργικό art rock μέχρι το περίτεχνο και ενδιαφέρον ΑΟR, πάντα με ταλέντο και αξιοπρέπεια.
Αυτό που εντυπωσιάζει πραγματικά από το πρώτο τραγούδι είναι ο “σεμιναριακός” ήχος: δεν αποτελεί βέβαια κάποιο σημαντικό επίτευγμα όταν αναφερόμαστε σε μουσικούς τέτοιου μεγέθους, αλλά πέρα από τους ιδανικούς διαχωρισμούς των οργάνων, τις αρμονικές εντάσεις και ισορροπίες, είναι αξιοθαύμαστη η ζωντάνια του ήχου και στα δύο μέρη του live, μόνο με την μπάντα αλλά και μαζί με την ορχήστρα. Το άλλο προφανές συμπέρασμα είναι πως οι μουσικοί το διασκεδάζουν με το παραπάνω, κι αυτό είναι που ενισχύει αυτή την αίσθηση ζωντάνιας που υποστηρίζει σθεναρά ο ήχος.
Οι αποδόσεις του καθένα μουσικού χωριστά είναι περιττό να σχολιαστούν σε αυτά τα επίπεδα, όμως με την πικρή συγκυρία της πρόσφατης απώλειας του John Wetton, και χωρίς καμιά υποψία εξιδανίκευσης, η πρωταγωνιστική του βαρύτητα με τις αλάνθαστες ερμηνείες του συνοψίζει μια καριέρα με ανατριχιαστική συνέπεια. Ο δε ολόφρεσκος τότε Sam Coulson, ακούγεται απόλυτα αφομοιωμένος και ετοιμοπόλεμος στα εξάχορδα καθήκοντά του.
Κόντρα σε όσους το αντιμετωπίσουν κυνικά σαν ένα ακόμα live των βετεράνων Asia, το “Symfonia” καταλήγει με την αξία της ζωντάνιας και της φρεσκάδας του να είναι δυστυχώς ένας επίκαιρος φόρος τιμής στην απώλεια ενός τεράστιου μουσικού. Ο ίδιος- δίχως να γνωρίζει τις επιταγές της μοίρας- είχε δηλώσει ενθουσιασμένος πως αντιμετώπιζε αυτή την εμφάνιση σαν την αφετηρία του επόμενου κεφάλαιου στην ιστορία των Asia.
548 
