Κι ας αναφωνήσουμε για άλλη μια φορά όλοι μαζί “γαμώ την γλώσσα σας!”.
Τρίτο album για τους φινλανδούς Wolfheart του multiplayer Tuomas Saukkonen, πριν καλά καλά κλείσουν δυο χρόνια από το διαμαντάκι “Shadow World” και το project μάλλον παγιώνει μια και καλή την αξία του με άλλο ένα αξιόλογο ποιοτικά album.
Το “Tyhjyys” (που σημαίνει “κενότητα” αλλά δεν έχω ιδέα πως προφέρεται, δεν τολμώ καν να προσπαθήσω να το προφέρω, δεν είμαι για να τρέχω για κατάγματα γλώσσας μεσοβδόμαδα) συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε το “Shadow World” δηλαδή pure ατμοσφαιρικό doom / death metal επηρεασμένο βαθύτατα από τους Insomnium (και ίσως λιγότερο από τους Arcturus σε στιγμές) κάτι που σημαίνει άκρατη μελωδικότητα συνδυασμένη με πριμιτιβιστική βαρβαρότητα.
Βαρύτατες κιθάρες που όταν σιγούν σαγηνεύουν με τη folk / επική αισθητική τους, με τραχείς αλλά μελωδικές φράσεις, μεταφέρουν με άνεση το συνθετικό στίγμα του “Tyhjyys” και σε συνδυασμό με τους εντυπωσιακούς (mid tempo κυρίως) επικούς ρυθμούς και τα εξαιρετικά βαθιά death φωνητικά του Saukkonen, απογειώνουν το αποτέλεσμα.
“Shores of the Lake Simple”, “Boneyard” (που εμφανίζει τα θεατρικά αλά Arcturus στοιχεία), “World on Fire” (ύμνος), “The Flood”, “Call of the Winter”, “Dead White” (πανέμορφο τραγούδι) όπως και το funeral My Dying Brideικής αισθητικής ομότιτλο track, όλα κομμάτια ενός αξιοπρεπέστατου συνόλου μουσικής, με μηδενικά αδιάφορα σημεία στη ροή του.
Απέχοντας βέβαια να το χαρακτηρίσω ως κάτι πρωτότυπο (σπανίως έχω τέτοιες απαιτήσεις από σύγχρονες μπάντες άλλωστε) το “Tyhjyys” συντήρησε την εικόνα που έχω για τους Wolfheart αν και θεωρώ ότι συνθετικά ίσως να υπολείπεται σε σχέση με τον μεγαλειώδη προκάτοχό του, επιβεβαιώνοντας ότι αυτό το σπουδαίο album ίσως να ξεπεραστεί δύσκολα. Όπως και να ‘χει το “Tyhjyys” αποδεικνύει ότι ο Saukkonen είναι ένας χαρισματικός μουσικός που παράγει ό,τι καλύτερο μπορεί την εκάστοτε χρονική στιγμή στο εν λόγω ύφος μουσικής.
Οι θαμώνες του είδους θα το αγαπήσουν αν και το πλαίσιο ακρόασης είναι ορθάνοιχτο σε κάθε είδους αυτιά.
697 
