Ο πιο απλός και γρήγορος τρόπος για να περιγράψω το άλμπουμ “Perish” και να γίνω άμεση κατανοητή είναι μέσα από ένα απλό πείραμα.
Κοινώς, κολλάς (κανονικά “κολλάς”, ναι) τα παπούτσια σου στο έδαφος και παράλληλα προσπαθείς να πηδήξεις. Ε, όπως και να το κάνουμε, όση φόρα και να πάρεις, όσο καλή πρόθεση και να έχεις, το μόνον που ίσως καταφέρεις είναι να φας τα μούτρα σου.
Αυτό θέλω να πω λοιπόν. Τώρα όπου “ώθηση” αντικατέστησε τον όρο με “μουσική” και όπου “κόλλα” με τη “φωνή”.
Ναι, η μουσική είναι μια αποθεωτικά μεστή και ωμή doom/ brutal γροθιά, που τιμά καθόλα την Νορβηγική καταγωγή της μπάντας από το Όσλο. Ωραία κιθαριστικά γρατζουνίσματα με μετρημένα αρμονική τυμπανιστική συνοδεία που παραπέμπει πολλές φορές σε My Dying Bride. Για τη διμελή μπάντα η μουσική σύλληψη είναι κάτι παραπάνω από ενδιαφέρουσα και σίγουρα η δυναμική της σε ζωντανή εκτέλεση θα μπορούσε να καθηλώσει πολλά αυτιά.
Από την άλλη πλευρά, τα φωνητικά, νιώθω ότι θέλουν πολύ να πουν κάτι και δε το λένε. Αναποφάσιστη χροιά σε μια συνεχή αλλά άκαρπη προσπάθεια εναρμόνισης με τη μουσική, ακροβατούν μεταξύ κραυγών χωρίς νόημα και θυμίζουν κάτι ένδοξες στιγμές Candlemass. Αλλά μέχρι εκεί.
Το επίσημο ντεμπούτο των HYMN θα κυκλοφορήσει εντός του μήνα από τη Svart Records και παρόλο που εμένα δε με έπεισε όσο περίμενα, το αφήνω στη δική σας μουσική κρίση.
Υ.Γ.: Το ομολογώ, φταίω κι εγώ, που γεμίζω προσδοκίες κάθε φορά που βλέπω εξώφυλλο στα γούστα μου και προϊδεάζομαι, ειδικά από την γραμματοσειρά.
556 
