Λοιπόν, εμένα η προηγούμενη δουλειά των Serenity με είχε αφήσει άφωνο και ήλπιζα σε ανάλογη συνέχεια. Καταρχάς μου αρέσει το γεγονός πως μεσολαβεί ένα διάστημα τριών χρόνων μεταξύ του “Fallen Sanctuary” και του “Death & Legacy”, κάτι που σημαίνει πως πήραν στα σοβαρά τον όλο ντόρο που προξένησε το δεύτερο album τους και δε βιάστηκαν στο να κυκλοφορήσουν το τρίτο.
Η εύκολη λύση είναι σας παραπέμψω σε σχήματα όπως Symphony X και Pharaoh, αλλά αυτό μάλλον θα αδικήσει την προσπάθεια που κάνουν οι Serenity να δημιουργήσουν τη δική τους μουσική ταυτότητα. Το σίγουρο είναι πως το συγκρότημα επιδίδεται σε prog power ρυθμούς με αρκετή έμφαση στη μελωδία και τα συμφωνικά στοιχεία. Αν το κάνουν καλά; Σίγουρα! Δεν υπάρχει περίπτωση να είσαι fan του είδους και να μη σου αρέσουν οι Serenity! Ουσιαστικές αλλαγές στον ήχο της δεν έχει η μπάντα και θεωρώ το νέο της πόνημα ως απαραίτητο για τις περισσότερες symphonic prog δισκοθήκες, που σέβονται τους εαυτούς τους. Η μόνη διαφορά του με τον προκάτοχό του είναι η ατμόσφαιρα στις συνθέσεις, όπου στο “Death & Legacy” δεν πολυφαίνεται, ενώ οι επιρροές από Shadow Gallery πλέον είναι κάτι παραπάνω από εμφανείς! Με το ντεμπούτο τους δεν το συγκρίνω, καθώς η πρώτη τους δουλειά δε συγκρίνεται με τις επόμενες. Μελανό σημείο το εξώφυλλο… Τι το θες το γκομενάκι και τη σπάθα πρώτη μούρη; Πόσα ακόμα από δαύτα θα δουν τα μάτια μας; Το περιεχόμενο πάντως ανταμείβει, οπότε δε βαριέσαι… Αν είναι να βγάζουν τόσο καλές κυκλοφορίες, ας βάλουν και τη She-Ra πάνω στο “μικρό μου πόνι”…
560 
