Οι εποχές που ο Kiske δήλωνε πως δεν τον ενδιαφέρει πλέον η metal σκηνή έχουν περάσει.
Και μπορεί προσωπικά να μην ενθουσιάστηκα με τους Unisonic, αλλά όπως και να έχει, το να υφίσταται μια τέτοια φωνή στον ευρύτερο χώρο, είναι θεμιτό, ενώ η (παρελθοντολάγνα αλλά συνάμα άκρως ενδιαφέρουσα) περιοδεία με τους Helloween, αποτελεί σημαντικό γεγονός από μόνη της.
Οι Place Vendome δεν έχουν άμεσες αναφορές στις power καταβολές του σπουδαίου frontman, αλλά διαθέτουν τις κατάλληλες ρίζες ούτως ώστε το melodic rock που προσφέρουν να διαφέρει από τις κλασικές συνταγές του ιδιώματος.
Με συνοδοιπόρο τον Dennis Ward, το project των Place Vendome φτάνει αισίως στο τέταρτο full length του, ακολουθώντας πάνω-κάτω τα βήματα των προηγούμενων album, με πληθώρα καλεσμένων σε ό,τι αφορά τη σύνθεση των τραγουδιών.
Συγκεκριμένα συναντώνται οι Magnus Karlsson (Primal Fear), Jani Liimatainen (Cain’s Offering, ex-Sonata Arctica), Olaf Thorsen (Labyrinth), Fabio Lione (Eternal Idol, Angra, ex-Rhapsody), Simone Mularoni (DGM), Alessandro Del Vecchio, Aldo LoNobile (Secret Sphere) και Michael Palace (Palace, Skylander).
Παράλληλα, το “Close to the Sun” διαθέτει και μια σειρά από guest solo από τους, Michael Klein, Gus G, Kai Hansen, Uwe Reitenauer, Alfred Koffler, Magnus Karlsson, Mandy Meyer και Simone Mularoni (ο οποίος πέραν των “Across the Times” και “Close to the Sun” που συνέθεσε, έδωσε και το κομμάτι “Hereafter”, το οποίο περιλαμβάνεται στο album “Frame” των DGM).
Από πλευράς συμμετοχών λοιπόν, όλα καλά, μιας κι ο Dennis Ward είναι μεγάλη μανούλα και πέρα από την παραγωγή, έχει αναλάβει και ρόλο μπασίστα, όπως και κιθαρίστα. Για τους τύπους όμως, οφείλω να αναφέρω και τους Gunter Werno στα πλήκτρα και Dirk Bruinenberg στα τύμπανα.
Πώς είναι όμως το υλικό του “Close to the Sun”; Με μια λέξη “συμπαθέστατο”. Τουτέστιν, ένα σύνολο όμορφων τραγουδιών, με εξαιρετικές ερμηνείες και περίσσεια μελωδική χροιά. Όπως δηλαδή και οι προηγούμενες κυκλοφορίες των Place Vendome. Δε θα σου αλλάξει τη ζωή, ούτε θα τον βάλεις στο φετινό top σου, αλλά θα περάσεις ευχάριστα κατά τη διάρκεια των 12 τραγουδιών του album, ενώ θα σκεφτείς για πολλοστή φορά το πόσο μεγάλος ερμηνευτής είναι ο Kiske.
Σίγουρα δε θα ενθουσιαστείς, αλλά θαρρώ πως το ζητούμενο του project δεν ήταν ποτέ αυτό. Ίσως αν δεν ακροβατούσε τόσο ανάμεσα στο melodic και στο power κι αντί να φλερτάρει απλά με το παρελθόν του Kiske, το άρπαζε και του έδινε ένα παθιασμένο φιλί, τα πράγματα να αποκτούσαν μεγαλύτερο ενδιαφέρον.
Από εκεί και πέρα, έχουμε να κάνουμε με μια αρτιότατη δουλειά, γλυκά αναμενόμενη κι άξια ακρόασης. Στην τελική, το “Close to the Sun” έρχεται την κατάλληλη στιγμή, δίνοντας ώθηση στο όνομα του Kiske εν όψει της επετειακής τουρνέ με τους Helloween, υπενθυμίζοντάς μας παράλληλα το χαρισματικό λαρύγγι του, το οποίο δίνει χρώμα ακόμη και στις πιο μέτριες στιγμές του δίσκου.
666 
