Οι Ολλανδοί Laster είναι μόλις 5 χρόνια ενεργοί σαν μπάντα αλλά μουσικά ανήκουν αρκετά πιο πίσω, σε αντίθεση όμως με τους ρετρο-μαυρομέταλλους που έχουμε συνηθίσει και ανήκουν στην tremolo και Σατανάς σχολή, εδώ το γκρουπ δείχνει την αγάπη του σε ένα αρκετά πιο σπάνιο είδος που εμφανίστηκε μετά τα μέσα των 90s.
Συγκεκριμένα, πριν αρχίσουμε να χρησιμοποιούμε όρους όπως prog και post υπήρχε ένα πράγμα που λεγότανε intelligent black metal, σε αντιδιαστολή με το χαζό black metal υποθέτω, εντάξει, σαν ταμπέλα ήταν μαλακισμένη τι θέλετε τώρα. Αυτό που μετράει είναι πως μια μικρή ομάδα από γκρουπ που άνηκαν σε αυτή την φάση ήταν όλα πυροβολημένα, ένα κι ένα σε ποιότητα και ΠΟΛΥ μπροστά για την εποχή τους.
Θέλετε να ξέρετε πως ακούγονται οι Laster; Ευκαιρία να θυμηθείτε τα πρώτα, πιο μαυρομεταλλικά από τη συνέχεια, βήματα των Solefald και Fleurety. Προσθέστε και λίγο Ved Buens Ende αλλά με σκισμένα φωνητικά και λίγο Lifelover αλλά χωρίς τις τάσεις αυτοκτονίας και την μιζέρια και είστε κοντά.
Μπορεί λοιπόν το black metal να είναι και προοδευτικό και ρετρό, κάτι σαν ηχητικός ρετροφουτουρισμός; Οι Laster λένε ναι, και τα καταφέρνουν περίφημα. Ίσως βέβαια να μιλάει και η νοσταλγία πιο “αγνών” (my ass, αλλά λέμε τώρα) εποχών αλλά το “Ons Vrije Fatum” χωρίς να είναι η δισκάρα της χρονιάς είναι παραπάνω από ικανοποιητικό και προτείνεται ανεπιφύλακτα σε όσους ακόμα λιώνουν κατά καιρούς το “The Linear Scaffold”. Και οι υπόλοιποι όμως ρίξτε μια αυτιά, μπορεί να εκπλαγείτε ευχάριστα.
635 
