Μετρούν πια 7 χρόνια ζωής οι εγχώριοι progsters The Damnation Project.
Ακολουθώντας μια διαδρομή που έφερε αναγκαστικές αλλαγές μελών, με τη μεταφορά του κεντρικού τους προσώπου, Γιάννη Δεγδέκη (φωνή, κιθάρες) από την Αθήνα στην Καβάλα, κι έχοντας δύο προηγούμενες κυκλοφορίες , το ομότιτλο (2012) και το “Smyrna”(2014), επέστρεψαν πρόσφατα.
Το τρίτο τους πόνημα, με τον τίτλο “Reflections” κι ένα προσεγμένο εξώφυλλο που μαρτυρά εν μέρει το μουσικό περιεχόμενο του άλμπουμ, κυκλοφόρησε το φθινόπωρο του 2016, αποτελώντας την πληρέστερη και πιο απαιτητική ως τώρα δουλειά τους.
Τον Γιάννη Δεγδέκη πλαισιώνουν σήμερα οι Βασίλης Γκάντζιος στα τύμπανα, Θανάσης Ζομμανίδης στο μπάσο και Μάνος Σκαραμανκάς στα πλήκτρα. Το “Reflections”, όπως άλλωστε προϊδεάζει το εξώφυλλο, είναι ένα άλμπουμ σύγχρονου progressive rock με αρκετές παρυφές από prog metal. Περισσότερο από όλα, είναι ένας δίσκος με εσωτερικότητα και ευαισθησία, με έντονη μελωδικότητα κι έναν αξιοπρεπή ρομαντισμό.
Δομημένο πάνω σε μια αντανάκλαση και χωρισμένο ηχητικά σε δυο μέρη, ένα πιο λυρικό και χαμηλόφωνο κι ένα πιο αγωνιώδες και έντονο που ουσιαστικά συναντώνται και στέκονται το ένα απέναντι στο άλλο στα δυο instrumental μέρη του ομότιτλου τραγουδιού, μεταφέρει στον ακροατή μικρές προσωπικές ιστορίες σκέψεων και αισθήσεων.
Μουσικά, το συνολικό ηχητικό αποτέλεσμα μεταφέρει κυρίως τη γενική neoprog αισθητική, (μαζί με εντυπώσεις σε γνωστά ηχοτοπία του χώρου από ονόματα όπως οι Porcupine Tree ή οι Riverside),και τη μελαγχολία των Anathema, χωρίς όμως ενοχλητικά κοπιαρίσματα. Τα ερεθίσματα φιλτράρονται από την έντονη, προσωπική φλέβα αλλά και κάποιες υποβόσκουσες Ελληνικές, διαχρονικές επιδράσεις.
Συνθετικά, το “Reflections” έχει ένα σπουδαίο επίπεδο που σε κερδίζει με την πρώτη ακρόαση, μεταφέροντας μια απαιτητική αμεσότητα σε όλη του τη διάρκεια. Τα φωνητικά είναι εκφραστικά και λυρικά, χωρίς ακρότητες και σφραγίζουν την ταυτότητα και την ατμόσφαιρα των τραγουδιών. Άλλωστε, εκτελεστικά η παρουσία όλων είναι υποδειγματική και αναδεικνύει και τον πλούτο των επιδράσεων και διαθέσεων που θα βρει κανείς αν χαρίσει χρόνο στο δίσκο.
Η όλη concept αίσθηση του “Reflections” συμβαδίζει και με το ομοιογενές επίπεδο στα τραγούδια. Μπορεί όμως κάποιος να παραμείνει περισσότερο και πιο συχνά στην ελκυστική “single-wannabe” αποπλάνηση του “Tears Of love”, στο απολογητικό “Stay Away” , στο εξωτικό και επιβλητικό “Breathless”, και στο πλήρες “Fearless”, με την ενδιαφέρουσα διαδρομή του και την ιδανική συνεργασία ριφ και φωνητικών, χωρίς να υποτιμηθεί σε καμιά περίπτωση κάποιο από τα υπόλοιπα. Και σίγουρα η φύση του άλμπουμ είναι τέτοια που η συνολική του διαδρομή είναι πιο λειτουργική από αποσπασματικά δείγματα.
Αν θα έβρισκα μια ένσταση, αυτή είναι στην παραγωγή που χωρίς να είναι ενοχλητική, δεν συμβαδίζει με το επίπεδο του άλμπουμ, υστερώντας κάπως σε χαρακτήρα και σε δύναμη, ενώ αρκετές στιγμές στα πλήκτρα μεταφέρουν μια αίσθηση demo-ηχογράφησης. Ακόμα και με το δεδομένο αυτό όμως, βρισκόμαστε μπροστά σε μια ακόμα εγχώρια κυκλοφορία -και μάλιστα σε ένα μουσικό ιδίωμα με πολύ μεγάλες απαιτήσεις- που περιέχει άφθονο ταλέντο και χαρακτήρα.
Οι “δικοί” μας άνθρωποι συνεχίζουν να μας ξαφνιάζουν ευχάριστα.
622 
