ALTHEA

Οι Μιλανέζοι progsters Althea αποτελούν μια φρέσκια παρουσία στο χώρο και ιδρύθηκαν από τον κιθαρίστα Dario Bortot και τον μπασίστα Fabrizio Zilio. Με όραμα να γράψουν προοδευτική μουσική χωρίς φραγμούς, συμπληρώνουν τη σύνθεση με τους Marco Zambardi (keyboards), Sergio Sampietro (drums) και Alessio Accardo (vocals). Το Φεβρουάριο του 2014 κυκλοφορούν το ΕΡ “Eleven” και φέτος επιστρέφουν ταράζοντας τα νερά με το πρώτο τους άλμπουμ, “Memories Have No Name”. Σε μια ενδιαφέρουσα συζήτηση με τον ιδρυτή/κιθαρίστα Dario Bortot ακτινογραφούμε το παρόν και το μέλλον των ακόμα δισκογραφικά ανεξάρτητων Ιταλών.

Καλησπέρα Dario. Ποια ήταν τελικά η μουσική σύλληψη και το όραμα γύρω από τη δημιουργία των Αlthea;
Όταν αποφασίσαμε να ιδρύσουμε τη μπάντα, θέλαμε να γράψουμε και να παίξουμε μουσική χωρίς συγκεκριμένους περιορισμούς. Φυσικά από την αρχή είχαμε ο καθένας τις επιρροές μας και τα σημεία αναφοράς, αλλά το κοινό μας έδαφος ήταν ένα πολύ ευρύ υπόβαθρο σε επιρροές. Ακόμα συνεχίζουμε να έχουμε πολύ διαφορετικά γούστα, όμως το κοινό μας σημείο παραμένει η αντιμετώπιση της μουσικής σαν μια μορφή τέχνης χωρίς όρια και σύνορα.

Ποια ήταν η πιο σημαντική δυσκολία που αντιμετωπίσατε ως τώρα;
Για να είμαι ειλικρινής, είναι πολύ δύσκολο να επιλέξω μόνο μια δυσκολία… Πρώτα, να βρεις τα κατάλληλα μέλη και να διατηρήσεις ένα σταθερό line-up είναι ,νομίζω, η πρώτη πρόκληση για κάθε μπάντα. Στη συνέχεια, βέβαια, να βρούμε χώρους για να παίξουμε ζωντανά, και ίσως το δυσκολότερο, να βρεθεί μια εταιρία να θέλει να επενδύσει σε μας. Ξέρετε, έχουμε κάνει την ηχογράφηση και την παραγωγή του δίσκου μόνοι μας, και είναι μια αρκετά σκληρή δουλειά και από οικονομικής άποψης.

Πώς θα περιέγραφες τη μουσική σας σε κάποιον που δεν σας έχει ακούσει;
Νομίζω πως μπορείς με σιγουριά να χρησιμοποιήσεις τις λέξεις “πειραματικό prog rock και metal”, όχι πάντα απαραίτητα με αυτή τη σειρά. Είμαστε μια μπάντα χωρίς κανονισμούς και τις περισσότερες φορές η μουσική έχει αναπτυχθεί γύρω από μια ιδέα ή μια ιστορία,  κι έτσι δεν έχουμε περιορισμούς. Αν θεωρήσουμε πως ένα τραγούδι πρέπει να έχει pop ύφος επειδή οι στίχοι το απαιτούν, τότε γιατί όχι; Αν μπορείς να πεις πως η προσέγγισή μας είναι προοδευτική με αυτή την άποψη, τότε είναι και η μουσική μας κατά συνέπεια.

Μπορείς να μας αποκαλύψεις σύντομα την ιστορία πίσω από το ταξίδι του “Memories Have No Name”, περιγράφοντας το θέμα του άλμπουμ;
Η ιστορία εξελίσσεται γύρω από τη ζωή δύο χαρακτήρων, του John (ενός δημιουργικού, αυθόρμητου και συναισθηματικού άντρα) και της Dalia (μιας ορθολογικής και ρεαλιστικής γυναίκας), των οποίων οι απόψεις για τη ζωή και τις σχέσεις επηρεάζονται απόλυτα από τον τοίχο των αναμνήσεων που τους καθορίζουν και τους δυο, οδηγώντας σε παρεξηγήσεις και ακατανοησίες. Στο τέλος (που είναι επίσης το τελευταίο τραγούδι στο “ΜΗΝΝ”), βρίσκουν τους εαυτούς τους να συλλογίζονται τις ίδιες ανάγκες και συναισθήματα και να ξεκινούν μια διαδικασία αποδοχής του άλλου, με μια οπισθοχώρηση από όλες τις απογοητεύσεις (το πρώτο τραγούδι στο άλμπουμ). Με κάθε έννοια, το “MHNN” είναι ένα κυκλικό concept.

Ποιες είναι οι βασικές σας επιρροές σαν μουσικοί και συνθέτες;
Όλοι μας έχουμε πολλές επιρροές και δεν μπορώ καλά καλά να σου πω τις επιρροές των άλλων μελών της μπάντας (γέλια). Μερικές φορές φτάνω να μαθαίνω πως ένας από τους υπόλοιπους στο γκρουπ ακούει γκρουπ ή είδη που δεν μπορούσα καν να φανταστώ… Φυσικά, όλοι μας έχουμε ένα κοινό υπόβαθρο στο progressive rock/metal (Rush, Fates Warning, Pink Floyd, Steven Wilson, Porcupine Tree etc.). Αγαπώ ο,τιδήποτε πειραματικό από industrial μέχρι ambient και electronic, όπως και world music. Εκτός από τα αναμενόμενα ονόματα, είμαι επίσης μεγάλος φαν των Avantasia.

Ποιες είναι οι αντιδράσεις ως τώρα για το άλμπουμ; Υπήρξε κάποια που σας έκανε εντύπωση για συγκεκριμένο λόγο;
Σε γενικές γραμμές, νομίζω πως τα σχόλια που λαμβάνουμε είναι πολύ κολακευτικά. Οι άνθρωποι έχουν αντίληψη και πήραν το μήνυμα που θέλουμε να μοιραστούμε. Επίσης θεωρώ πολύ σημαντικό που οι ακροατές βρίσκουν χρόνο και ακούνε το άλμπουμ όλο και περισσότερο, ανακαλύπτοντας κάτι νέο, κάθε επόμενη φορά- αυτό είναι σπουδαίο! Ω, ένα σημαντικό σημείο: όλοι μας ρωτούν γιατί δεν έχουμε υπογράψει σε εταιρία ακόμα, και η απάντηση είναι “δεν ξέρουμε!”. Έτσι λοιπόν, εταιρίες… αν είστε εκεί έξω, επικοινωνήστε μαζί μας!

Έχεις το ίδιο πάθος και σαν ακροατής, παρακολουθώντας τις εξελίξεις και τις νέες κυκλοφορίες; Ποια άλμπουμ σε εντυπωσίασαν το 2016;
Είμαι παθιασμένος με τη μουσική και πάντα ακούω νέες δουλειές. Το νέο άλμπουμ των Haken είναι απλά φοβερό! Τα νέα των Frost, No Sound, Fates Warning… τόσα πολλά να αναφέρω…

Ποιος είναι ο βασικός τρόπος για ένα γκρουπ να είναι διαφορετικό και να επιπλεύσει πάνω από τον σωρό των πληροφοριών και των αμέτρητων νέων κυκλοφοριών σήμερα;
Αυτή είναι μια πολύ δύσκολη ερώτηση και δεν έχω μια άμεση απάντηση. Ειλικρινά, υπάρχει τόση καλή μουσική στις μέρες μας που κάποιες φορές δεν είμαι σίγουρος αν θα ήθελα μια μπάντα ή όχι (γέλια). Ξέρετε, σήμερα η παραγωγή είναι συνήθως τέλεια και είναι απόλαυση ν’ ακούς μουσική. Αλλά νομίζω πως πολύ συχνά, λείπει η τιμιότητα από τη μουσική, κι έχεις την τάση απλά να την ακούς και όχι να την προσέχεις προσπαθώντας να βρεις νόημα. Πιστεύω στ’  αλήθεια πως η αυθεντικότητα και η τιμιότητα θα μπορούσαν να κάνουν τη μεγάλη διαφορά.

Έχετε κλείσει ημερομηνίες να προωθήσετε το άλμπουμ με συναυλίες;
Δεν έχουμε κλείσει ακόμα ημερομηνίες για συναυλίες, αλλά θα γίνει σύντομα. Αρχίζουμε πρόβες και την προετοιμασία του setlist μαζί με κάποιο ιδιαίτερο υλικό. Αυτό το άλμπουμ είναι ιδιαίτερα περίπλοκο να αποδοθεί ζωντανά, έτσι θέλουμε να έχουμε την καλύτερη, δυνατή εμφάνιση.

Ποιος είναι ο τρόπος που συνήθως δουλεύετε και γράφετε τα τραγούδια σας;
Συνήθως ξεκινάμε από ένα αρκετά πλήρες demo του τραγουδιού και στη συνέχεια δουλεύουμε τις ενορχηστρώσεις και τα φωνητικά. Η ιδέα μπορεί να προέλθει από ένα θέμα στους στίχους ή παίζοντας ένα ριφ στην κιθάρα ή το πιάνο. Μερικές φορές μπορεί να είναι εντελώς τυχαίο όπως όταν τραγουδάς περπατώντας μια μελωδία και μετά συνειδητοποιείς πως είναι τέλεια για τραγούδι. Συνήθως, γράφω τη μουσική και τη δομή του τραγουδιού και μετά δουλεύουμε πάνω στη μελωδία και τις ενορχηστρώσεις.

Τι είναι αυτό που κρύβει τελικά ο τίτλος του άλμπουμ;
Η βασική ιδέα πίσω από αυτό τον τίτλο είναι πως εμείς, σαν ανθρώπινα όντα, έχουμε τις αναμνήσεις ως άυλα περιουσιακά μας στοιχεία. Μπορείς να δεις κάθε άνθρωπο σαν άθροισμα όλων των αναμνήσεων που προέρχονται από την εμπειρία. Αλλά η εμπειρία δεν είναι πάντα όπως νομίζει κανείς, η ίδια εμπειρία μοιρασμένη με άλλους ανθρώπους μπορεί να αντιμετωπιστεί διαφορετικά και να οδηγήσει σε άλλου είδους ανάμνηση. Γι’ αυτό “Οι Αναμνήσεις Δεν Έχουν Όνομα”, δεν υπάρχει απόλυτη μνήμη, η κατανόηση της οποίας θα οδηγήσει σε μια βαθύτερη αποδοχή του εαυτού μας και των άλλων στη ζωή.

Ποια είναι η κατάσταση στην progressive σκηνή της χώρας σας σήμερα; Υπάρχει επαφή μεταξύ, των συγκροτημάτων, γίνονται φεστιβάλ, υπάρχει η έννοια της σκηνής; Μπορείς να μας αναφέρεις κάποια ονόματα που εμφανίζουν ενδιαφέρον;
Σύμφωνα με τη γνώμη μου, υπάρχουν κάποιες ενδιαφέρουσες μπάντες στη σημερινή prog σκηνή, αν και ο όρος “prog” τείνει να γίνει καταχρηστικός στις μέρες μας. Νομίζω, να είσαι προοδευτικός σήμερα θα έπρεπε να είναι περισσότερο μια στάση και όχι ένα προϊόν. Πολύ συχνά τα progressive γκρουπ προσέχουν τα τεχνικά μέρη και πάσχουν στη  δημιουργικότητα. Μην ξεχνάς πως η Ιταλία υπήρξε από τις πρωτοπόρες χώρες στην προοδευτική μουσική, αλλά μαζί με τη δεξιοτεχνία υπήρχε συναίσθημα και όραμα. Η μουσική ήταν γνήσια και ειλικρινής, ενώ σήμερα είναι πολύ συχνά ένα πλαστικό προϊόν. Υπάρχουν, όπως είπα, μερικές πολύ ενδιαφέρουσες μπάντες σήμερα. Για να ονομάσω μια, το νέο άλμπουμ των No Sound είναι πολύ ενδιαφέρον.