Μία ακόμη κυκλοφορία για σόλο καλλιτέχνιδα με πειραματικό ήχο, κατά τη γνωστή παράδοση της Inner Ear, που αποτελεί στέγη για ονόματα, όπως Nalyssa Green και Sissi Rada.
Ο πειραματισμός της κυκλοφορίας τούτης έγκειται, κυρίως, στο πώς χειρίζεται και μεταχειρίζεται η Σαρρή τη φωνή της, αλλά και, σε δεύτερο βαθμό, στην ενορχήστρωση των κομματιών της που εκτός των synth, πιάνων και του προγραμματισμού, στηρίζεται σε κρητικές λύρες, βιμπράφωνα και κλασικά έγχορδα. Ο συνδυασμός των παραπάνω συνθέτει ένα αρκετά ambient και πολλές φορές σκοτεινό περιβάλλον μέσα στο οποίο η καλλιτέχνιδα εκτυλίσσει το φωνητικό της ταλέντο.
Εκ του αποτελέσματος, καθώς η Σαρρή υπήρξε μέλος των Night on Earth, έχει αρκετές συνεργασίες στη δημιουργική φαρέτρα της και είναι η ίδια δασκάλα φωνητικής, ερμηνευτικά, τείνει σε ονόματα όπως η τρελαμένη Bjork, η Beth Gibbons και, ως προς τη διάνοια, τη Diamanda Galas.
Όπως γίνεται αντιληπτό το σύνολο δεν απέχει πάρα πολύ από τα σχήματα, ή μη, που πλαισιώνουν τις παραπάνω καλλιτέχνιδες και ο πειραματισμός δε σταματάει εκεί, γιατί άλλοτε το βλέμμα της Σαρρή κοιτάει ανατολικά στο παράδοξα, σκανδιναβικά τιτλοφορημένο και πένθιμο “Ingen Vinner Frem Til Den Evige Ro” (μου πήρε λίγη ώρα να το γράψω), ενώ αλλού, στο μανιασμένο “Fire”, στο οποίο συμμετέχει ο Γιώργος Κόλλιας – ναι, των Nile – στα drums, ακούγεται μάλλον η πιο black metal τσιρίδα που έχω ακούσει για φέτος. Στα συν το όμορφο artwork.
Άκρως ενδιαφέρουσα κυκλοφορία.
767 
