Είναι ότι πιο καινοτόμο έχω ακούσει για το 2011 και αν και είμαστε ακόμα στην αρχή του, πιστεύω πως θα παραμείνει, στην κατηγορία του τουλάχιστον, το πιο ξεχωριστό album της χρονιάς!
Ο λόγος για το ιδιαίτερο “Let England Shake” της σπουδαίας Polly Jean Harvey. Γιατί ιδιαίτερο; Ο δίσκος αυτός έχει δουλευτεί νότα τη νότα, στοίχο το στοίχο! Η εκκεντρική Βρετανίδα μουσικός πέρασε δέκα μήνες μαζεύοντας ερεθίσματα από μεγάλους ποιητές, ζωγράφους και μουσικούς όπως οι “Pinter”, “Goya”, “Dali”, “The Doors”, “The Velvet Underground” και διεξάγοντας εκτενή ιστορική έρευνα αναφορικά με τη μάχη της Καλλίπολης για παράδειγμα, αλλά και συνομιλώντας με βετεράνους του Ιράκ και του Αφγανιστάν. Απ’ όλα αυτά προέκυψαν στοίχοι που μυρίζουν μπαρούτι και στάζουν αίμα, αλλά καθώς κυλά το album και καταλαγιάζουν οι εικόνες της μάχης και πλησιάζει η λυτρωτική γαλήνη της επιστροφής, μαλακώνουν οι λέξεις και οι ήχοι! Πολύχρωμο και πολυδιάστατο το album αυτό βασίζεται και σε σημαντικές συνεργασίες. Ο πιστός ακόλουθος της, Mick Harvey και ο φρέσκος συνεργάτης της John Paris συμπράττουν μαζί της χρησιμοποιώντας σχεδόν κάθε υπαρκτό μουσικό όργανο με σκοπό να παράξουν όλους αυτούς τους διαφορετικούς ήχους που ενώθηκαν σε μια εκκλησία στο Dorset, γενέτειρα της PJ, όπου έγιναν οι ηχογραφήσεις. Απ’ τα κομμάτια που ξεχωρίζουν για την πρωτοτυπία τους είναι τo ομώνυμο “Let England Shake” που ανοίγει το δίσκο, το “The Glorious Land” που με τη τρομπέτα του μας μεταφέρει σε στρατώνες και πεδία μαχών του A’ Παγκοσμίου Πολέμου και το “All and Everyone”. Ίσως να παρατηρήσετε πάντως ότι χροιά της φωνής της Harvey είναι πιο γλυκιά, πιο ήπια σε σχέση με αυτό που ξέραμε μέχρι τώρα. Η ίδια δηλώνει πως το δούλεψε πολύ και κατέληξε σε αυτό το τραγουδιστικό ύφος για να υποσκελιστεί η αγριότητα των στοίχων και η πολυπλοκότητα των συνθέσεων. Προσωπικά είμαι εντυπωσιασμένη από το “Let England Shake”! Είναι τόσο ιδιαίτερο που μπορεί να ξενίσει στην πρώτη ακρόαση, παρόλα αυτά πρόκειται για ένα εμπνευσμένο μουσικό πόνημα που κάνει τη διαφορά!
Φιλίππα Δημητριάδη
552 
