Έχοντας δημιουργηθεί από το 2003 από τον βιολιστή Ματθαίο Δακουτρό και τον ντράμερ Νίκο Μοίρα, οι Αθηναίοι progsters Art Of Simplicity έχουν διαλέξει τον δύσβατο δρόμο της εσωτερικότητας και μιας μουσικής κατεύθυνσης που συχνά καλείται να εκφράσει δύσκολα και σκοτεινά προσωπικά θέματα. Έχοντας επιστρέψει φέτος με το concept mini album “When Fables Have a Bitter Taste”, μεταφέρουν τη σύνθετη και συναισθηματική μουσική τους στο πεδίο που κυβερνούν παιδικά τραύματα και ανεκπλήρωτες προσδοκίες. Και ενώ έχουν ήδη ξεκινήσει τις ζωντανές εμφανίσεις για τη στήριξη και προώθηση του άλμπουμ, κάνουμε μια κουβέντα με τον Ματθαίο Δακουτρό για να φωτίσουμε όλα τα δρώμενα γύρω από τους Art Of Simplicity.
Καλησπέρα από το Rockway.gr. Ποια είναι η σημερινή σύνθεση του γκρουπ;
Καλησπέρα και από εμάς! Λοιπόν οι “Art Of Simplicity” σήμερα είναι Χρήστος Κουνέλης στη φωνή, εγώ στο βιολί, Δημήτρης Κοσκινάς στη κιθάρα, Γιώργος Παγίδας μπάσο και Νίκος Μοίρας τύμπανα.
Ποια είναι η ανταπόκριση από την κυκλοφορία του πρόσφατου ΕΡ σας στην Ελλάδα αλλά και το εξωτερικό;
Μέχρι τώρα έχουμε δεχτεί μόνο θετικές κριτικές, κάτι πολύ ενθαρρυντικό! Συνεχίζουμε και λαμβάνουμε κριτικές ακόμα, αλλά θέλω να πιστεύω ότι θα συνεχίσουν όλες έτσι. Το πιο ενθαρρυντικό βέβαια είναι η ανταπόκριση του κόσμου, που φαίνεται να εκτιμάει την προσπάθεια.
Τι συμβαίνει τελικά “όταν οι μύθοι έχουν πικρή γεύση”; Τι πραγματεύεται θεματικά το άλμπουμ;
Βάζουμε σε αντιπαραβολή τον κόσμο που ο καθένας ονειρευόταν σε σχέση με αυτόν που ζει. Σχεδόν σε κάθε κομμάτι παρακολουθούμε μια ιστορία κάποιου ή κάποιας, εξετάζοντας τις ιστορίες που άκουγε, πίστευε σε αυτές ή έφτιαχνε σε σχέση με την πραγματικότητα που αντιμετωπίζει σε μια πιο ώριμη ηλικία. Ο τίτλος παρουσιάζει μια γλυκόπικρη αισθητική, μιας και τα παραμύθια πάντα έχουν αίσιο τέλος, αλλά δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Εκεί που την συναντάνε αφήνουν μια “πικρή γεύση”.
Αν υπήρχε μία και μόνο επιλογή να αλλάξετε κάτι από το παρελθόν, ποια θα ήταν αυτή;
Ωχ, δύσκολη ερώτηση… Γενικά δεν είμαι άνθρωπος που μου αρέσει να μετανιώνω για πράγματα, γιατί δεν πιστεύω ότι υπάρχει μία όψη. Φυσιολογικά θα σου έλεγα ότι αυτό που θα άλλαζα θα ήταν το ότι για αρκετό καιρό δεν είχαμε κυκλοφορήσει κάτι, από την άλλη δεν θα άλλαζα με τίποτα το πως εξελίχθηκε το υλικό μέσα στο χρόνο, ούτε το τωρινό line up.
Πόσο επηρεάζει η πραγματικότητα και η ιδιαιτερότητά της στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια τη μουσική σας;
Σίγουρα μας έχει επηρεάσει, και συνεχίζει να το κάνει καθημερινά, τόσο η οικονομική κατάσταση του κόσμου, όσο και η απουσία παροχών και ευκαιριών τόσο στη μουσική που παίζουμε αλλά και στον πολιτισμό γενικά. Αλλά μας επηρεάζει και καλλιτεχνικά, αναγκαστικά μιας και βιώνουμε αυτή την πραγματικότητα. Καθαρά μουσικά έχουμε πιστεύω αρκετά βαλκανικά και ανατολίτικα στοιχεία, που αντιπροσωπεύουν την ελληνική πραγματικότητα.
Διακρίνετε διαφορές σε αυτά που χαρακτηρίζουν σήμερα την Ελληνική σκηνή του χώρου και ποιές είναι αυτές;
Σε σχέση με όταν ξεκινήσαμε βλέπω ευτυχώς ότι είναι πιο εύκολο να σε ακούσει κόσμος εκτός της χώρας που μένεις, αλλά και να παίξεις έξω. Βέβαια σε αυτό έχει βοηθήσει πάρα πολύ η τεχνολογία, τόσο για να γίνουν γνωστά κάποια συγκροτήματα έξω, όσο και στο να δούμε εμείς εδώ πως γίνεται μια πιο “επαγγελματική” δουλειά. Το ότι μπορούμε να ακούσουμε περισσότερη μουσική από το εξωτερικό βοηθάει και στο να μην ξανά-ανακαλύπτουμε τον τροχό, δηλαδή να μην συγκρίνεις μόνο με τους ντόπιους το πόσο πρωτότυπη είναι η μουσική σου. Νομίζω ότι αυτό είναι το πιο σημαντικό, συν ότι τα τελευταία χρόνια βγαίνουν πολλές καλές κυκλοφορίες στο εσωτερικό.
Ποιες υπήρξαν οι βαθύτερες επιρροές σας από την αφετηρία και πόσο πιστεύετε πως “κατοικούν” μέσα στη δική σας μουσική;
Είναι πολύ δύσκολο να τις απαριθμήσω, μιας και ποτέ δεν τσεκάραμε τις επιρροές του καθενός παρά το αν μας αρέσει αυτό που παίζουμε μαζί. Προσωπικά θα έλεγα τους Pink Floyd, Pain of Salvation, Isis, Psychotic Waltz, Fields of the Nephilim, In the Woods… κτλ, αλλά επειδή παίζω βιολί και ο πατέρας μου ήταν συνθέτης σύγχρονης μουσικής θα πρόσθετα τους Beethoven, Debussy, Stockhausen, Shostakovich κα.
Ποιες άλλες μορφές τέχνης επιδρούν στη μουσική σας έκφραση και πως;
Χμ, αν έπρεπε να διαλέξω μια θα έλεγα η λογοτεχνία. Σίγουρα είναι εμφανές και από το καινούριο album, αλλά γενικά διαβάζω αρκετά ή μάλλον όσο προλαβαίνω. Προσωπικά με βοηθάει αρκετά στο να επικεντρωθώ στο τι θέλω να εκφράσω κάθε φορά. Αλλά να σου πω την αλήθεια περισσότερο εμπνέομαι ή από την ίδια τη μουσική και κάποιον πειραματισμό με αυτή, η από την καθημερινότητα.
Υπάρχει στα πλάνα η κατεύθυνση για το επόμενο βήμα κι αν ναι, μπορείτε να μας δώσετε μια πρώτη ιδέα;
Για την ώρα θέλουμε να εμφανιστούμε στη σκηνή όσο πιο πολύ μπορούμε. Έχουμε μια συναυλία στις 3/2 με Immensity, Celene και AlphaState στο MODU και στις 12 του ίδιου μήνα πάλι με τους Celene στη Πάτρα, ενώ θα ανακοινωθούν και άλλες ημερομηνίες σύντομα. Από εκεί και πέρα έχουμε αρχίσει να δουλεύουμε πάνω σε καινούριο υλικό με πλάνο να κυκλοφορήσει τον επόμενο Φεβρουάριο, κάτι βέβαια που μπορεί να αλλάξει.
Ποιο τραγούδι του ΕΡ σημαίνει κάτι περισσότερο για σας και γιατί;
Μάλλον θα πρέπει να πω το “Τέλος”, το τελευταίο κομμάτι, για λόγους που βρίσκονται ελαφρώς κωδικοποιημένοι μέσα στους στίχους. Είναι επίσης ένα κομμάτι που το είχα αρκετό καιρό στο μυαλό μου, αλλά και ολοκληρώνει το concept με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο.
Σε μια χώρα σαν την Ελλάδα με τους γνωστούς σε όλους περιορισμούς και δυσκολίες ποιό είναι το νόημα που εσείς βρίσκετε και επικεντρώνεστε για να συνεχίζετε να εκφράζεστε μουσικά και να υπάρχετε σαν γκρουπ;
Δεν νομίζω ότι έχει να κάνει με το που μένεις. Διαλέξαμε να εκφραστούμε μέσω της μουσικής, γιατί το θεωρήσαμε το καλύτερο εργαλείο να το κάνουμε, και να πούμε μέσα από αυτήν όσα δεν μπορούμε να πούμε με λόγια. Όλα όσα ζούμε ή ονειρευόμαστε, θέλοντας και μη, βγαίνουν σε αυτή. Οπότε στο καθαρά πρακτικό κομμάτι, ανεξάρτητα από τις συνθήκες δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε κάτι άλλο από το να προσαρμοστούμε σε αυτές και να το παλέψουμε όσο καλύτερα μπορούμε.
Ποια είναι η πιο δυνατή ανάμνηση αυτής της διαδρομής ως τώρα;
Είναι φοβερά δύσκολο να διαλέξω. Από το πρώτο jam του συγκροτήματος, την κυκλοφορία του demo, τις συναυλίες, το ντεμπούτο μας, την προσπάθεια για ανασυγκρότηση, τις ηχογραφήσεις του “fables” και την πρώτη παρουσίαση του δίσκου, κάθε καινούρια ανάμνηση δημιουργεί και μια καινούρια κατάσταση με την οποία χαίρομαι που καταφέρνουμε να παίζουμε ακόμα τη μουσική που μας αρέσει, αλλά και να αρέσει στο κόσμο. Σας περιμένουμε λοιπόν στο MODU (και μετά στη Πάτρα), για να κερδίσουμε καινούριες αναμνήσεις (γέλια)!
365 
