Τρίτο album σε τέσσερα χρόνια, πρώτο σε μεγάλη εταιρία (Nuclear Blast) και μάλιστα με πολύ άγριες διαθέσεις για τους Σουηδούς Lancer.
Για όποιους δεν είχαν επαφή μαζί τους μέχρι σήμερα, να πούμε ότι μιλάμε για μια power metal μπάντα ικανή να ξεχωρίσει από το σορό. Ιδανική μίξη των Hammerfall του “Glory To The Brave”, των Edguy του “Vain Glory Opera” και των Helloween του “Walls Of Jericho”, οι Σουηδοί αυτοί είναι έτοιμοι για μεγάλα πράγματα. Η φωνή του Isak Stenvall είναι από τα δυνατά ατού του συγκροτήματος, ένας τέλειος συνδυασμός των Tobias Sammet και Joacim Cans. Το κιθαριστικό δίδυμο των Fredrik Kelemen και Peter Ellstrom ξερνάει αδιάκοπα riff και υπέροχα solo. Άξιοι συμπαραστάτες και στυλοβάτες του ρυθμού οι Emil Oberg (με το μπάσο του ουκ ολίγες φορές σε πρώτο πλάνο) και Sebastian Pedernera (drums).
Το “Mastery” είναι μακράν η καλύτερη και πιο ώριμη δουλειά των Lancer. Η ποιότητα του album γίνεται εύκολα αντιληπτή από τις πρώτες νότες του “Dead Raising Towers” και κορυφώνεται στο απόλυτο έπος “Victims Of The Nile”. Το τραγούδι αυτό ζέχνει επική 90ίλα του ήχου από την ήπια εισαγωγή του, στο μαγευτικό πρώτο riff, στον τρόπο που τραγουδάει τη λέξη Nile ο Stenvall έως και το μουσικό ξέσπασμα και τα συγκλονιστικά solo στα μισά του τραγουδιού. Όσο για το “Iscariot” που ακολουθεί αμέσως μετά; Εγώ θα ψάξω κάποια b-side του Walls Of Jericho. Δε μπορεί… κάπου εκεί θα είναι…
Ο δίσκος αυτός δεν αφορά πολλά άτομα στις μέρες μας. Αφορά μόνο τους ορκισμένους οπαδούς που αρνούνται να αφήσουν το ευρωπαϊκό power metal να πεθάνει. Αυτούς θα τους κάνει απόλυτα ευτυχισμένους, όπως ακριβώς έκανε και εμένα.
Λίγες μέρες μετά την έναρξη του 2017 κλειδώνει η μία από τις θέσεις της εικοσάδας του έτους. 19 μείνανε…
711 
