Το Ontario του Καναδά έχει να καυχιέται πως ξέρει να ροκάρει, μόνο και μόνο επειδή αυτοί οι τύποι κατάγονται από εκεί.
Με 8 δίσκους στο παλμαρέ τους και εκστασιασμένο κοινό σε αρκετές στάσεις των περιοδειών τους, οι Danko Jones είναι μια όμορφη πλευρά του σύγχρονου hard rock.
Παίρνοντας των ήχο του παρελθόντος που αγάπησαν (Thin lizzy, The Who, Kiss), τον συνδυάζουν περίφημα με punk rock (κάποιες στιγμές μου θυμίζουν τους Misfits με τον Michale Graves στα φωνητικά), garage, αλλά και heavy rock, όλα ποτισμένα βέβαια, με sleazy συμπεριφορά.
Το 2012 στο “Rock And Roll Is Black And Blue” είχα λίγο ψυχρανθεί, αφού ένιωθα λίγο παραπάνω μποντζονβίλα στη μουσική τους και η έλλειψη της, μέχρι τότε, εκρηκτικότητάς τους, σαν να είχε αντικατασταθεί με mainstream προσανατολισμό. Στο “Fire Music” του 2015 επέστρεψε σε μεγάλο βαθμό αυτό που μου είχε λείψει πριν και η εξαιρετική τους τραγουδοποιία έλαμψε και πάλι.
Δυο χρόνια αργότερα ετοιμάζονται να κυκλοφορήσουν το “Wild Cat” που ισορροπεί (όσο δεν το έκαναν τα προηγούμενα) όλα τα στοιχεία που κάνουν όμορφους ως άκουσμα τους Danko Jones (συνεχίζω να μιλάω σαν να είναι πολλοί για να μην εκθειάσω τον ομώνυμο ηγέτη τους), με ένα άρτιο κι απολαυστικό αποτέλεσμα, χωρίς να είναι βέβαια, η επιτομή της καριέρας τους.
Ιδανικό και δυναμικό ξεκίνημα με το “Ι Gotta Rock”, θυμίζει όπως είπαμε Michale Graves στο αγαπημένο μου “Goin’ Out Tonight”, ενώ σίγουρα, αν ζούσε ακόμη ο Phil Lynnot, θα τραγουδούσε το “You’re my Woman”, σε ένα διασκεδαστικό album που θα κάνει καλή παρέα στους φίλους του υγιούς αλήτικου hard rock. Ξέρετε εσείς ποιοι είστε!
701 
