Μέλη (πρώην και νυν) των σχημάτων Zombie Inc, Collapse 7, Microtonner, Ghouls Come Knockin’ και Proll Guns, αποφάσισαν να φτιάξουν τους Glare of the Sun, προκειμένου να συνθέσουν μουσική δίχως ταμπέλες και όρια.
Αυτές βέβαια τις δηλώσεις, έχουμε βαρεθεί να τις ακούμε, μιας και στη συντριπτική πλειοψηφία, το αποτέλεσμα μια χαρά μπορεί να οριστεί και πάντα κινείται σε συγκεκριμένα πλαίσια.
Έτσι λοιπόν, οι Glare of the Sun, δεν πρωτοτυπούν, αλλά τουλάχιστον παραδίδουν μια πραγματικά όμορφη δουλειά, η οποία ταιριάζει άψογα με τις κρύες μέρες του χειμώνα που διανύουμε.
Με doom riffογραμμές, post αισθητική κι εξέλιξη, με μια ευρύτερη εσάνς από shoegaze και προφανή επίκληση στη μελαγχολία, το κουιντέτο από την Αυστρία δίνει ηχητικό πόνο μέσω 8 συνθέσεων, σκουραίνοντας έμμεσα ακόμη πιο πολύ τον ήδη γκρίζο ουρανό.
Το εισαγωγικό “Awoken” αποτελεί την ηρεμία, προτού το “One Step Nothing” αναλάβει τον σκοτεινό του ρόλο, με το πανέμορφο instrumental “Extinction” να φιλτράρει τα μέχρι στιγμής συναισθήματά σου. Υποχθόνια ταξιδιάρικο το “Circle”, το οποίο φαντάζει σαν μια κραυγή απόγνωσης.
Στο ίδιο μοτίβο κινείται και το “The Drowning and the Hush”, με τα συναισθήματα να εναλλάσσονται όπως και ο ρυθμός που προς το τέλος βρίσκει θαλπωρή σε black metal νόρμες. Το “Degeneration” ρίχνει ελαφρώς τους τόνους, διατηρώντας όμως την πεσιμιστική δυναμική που έχει οικοδομηθεί από την πρώτη κιόλας νότα του album, ενώ το “Groundwater” αποτελεί έναν γλυκόπικρο doom επικήδειο.
Το ταξίδι τελειώνει με το “Coldfront”, που κλείνει το μουντό αυτόν κύκλο με μια ανεπαίσθητη ακτίνα ηλίου να αχνοφαίνεται μέσα από τη συννεφιά. Κι εν τέλει συνειδητοποιείς πως μπορεί αυτό που άκουσες να μη σου άλλαξε τη ζωή, αλλά ήταν γνώριμο κι ωραίο, θέλοντας να το ζήσεις κανά.
Το “Soil” είναι ένα μικρό soundtrack το οποίο αφήνει το μουσικό χνώτο του όπως η ανάσα στο παγωμένο τζάμι, επιστεγάζοντας τη βουβή μελαγχολία μιας κρύας ημέρας, ενός κρύου μήνα, μιας κρύας γενιάς.
672 
