Κανείς δε μπορεί να αποτινάξει από μέσα του τα στοιχεία που τον γαλούχησαν, πόσο μάλλον όταν αυτά αποτελούν μαγιά για δημιουργική – καλλιτεχνική έκφραση, τόσο ως πρώτη ύλη αλλά και ως τελικό αποτέλεσμα.
Οι νεοσύστατοι Ιταλοί rockers Magnet ανήκουν στην συνομοταξία των σχημάτων που προσπαθούν μέσω της ροκ αναβίωσης των 70s, που διάγει μέρες ανθηρές ως τάση τουλάχιστον, να εδραιωθούν στο παγκόσμιο στερέωμα με ένα αναχρονιστικό, άλλοτε “παλιομοδίτικο” ύφος. Όποιος ψάχνει κάτι καινούργιο ή διαφορετικό, ίσως δε θα έπρεπε να ασχοληθεί με το πρώτο τους album “Feel Your Fire”. Για όσους όμως το κλασικό ροκ είναι σημείο αναφοράς στα ακούσματά τους, τα νέα από τη γείτονα χώρα διαφαίνονται ελπιδοφόρα.
Ηγετική φιγούρα της μπάντας ο Riccardo Giuffrè, πρώην μπασίστας των Psychedelic Witchcraft, τώρα βρίσκεται πίσω από τα φωνητικά και τις κιθάρες, κουβαλώντας όλες τις επιρροές από την έως τώρα πορεία του, τις οποίες εντάσσει σε ένα καλοδουλεμένο album παρά τους λίγους μήνες συνύπαρξης των μελών μιας κι οι Magnet σχηματίστηκαν στις αρχές τους 2016.
Ο ήχος τους προσομοιάζει αυτών των Graveyard και των Witchcraft (των γνωστών, όχι εκείνων του Giuffrè), με αρκετές Sabbath-ικές γέφυρες και περάσματα που παραπέμπουν σε Atomic Rooster, ενώ ως τελικό αποτέλεσμα θα μπορούσε κάλλιστα να πει κανείς ότι αποτελούν παιδιά Desert Rock σκηνής, ιδίως από τον τρόπο που εμπλέκουν τα blues στα θέματά τους.
Ξεχωρίζουν αρκετά όμορφα tracks από το νέο αυτό πόνημα, αλλά θα ήθελα να κάνω ιδιαίτερη αναφορά αρχικά στο “Ouroboros”, το οποίο λες κι αναδύθηκε από την κολυμπήθρα των 70s, με πολύ γεμάτο, στακάτο ήχο, δεμένες γέφυρες κι ευφάνταστες εναλλαγές στο μέτρο, ενώ το “Light” αποτελεί δείγμα μιας μπάντας με ξεκάθαρο προσανατολισμό στα κιθαριστικά πρότυπα αναβίωσης της μεγάλης του “Iommi” σχολής κυρίως στο δέσιμο του riff με το σόλο κι επίσης το “Magnet Caravan”, ένα ψυχεδελικό υποτονικό – αργόσυρτο θέμα που ακουμπά με σεβασμό κι ιδιαίτερη απλότητα στα χνάρια των “Iron Butterfly” και των “Jefferson Airplane”.
Σε γενικές γραμμές έχουμε να κάνουμε με ένα αξιοπρεπές ντεμπούτο album, από ένα πολύ καλά δεμένο στουντιακά σχήμα, με σαφή προσανατολισμό κι επιρροές, που σε καμία περίπτωση δεν επιχειρούν να κουκουλώσουν ή να καμουφλάρουν, αντίθετα επιδιώκουν να τις αναδείξουν σε κάθε τους νότα. Μια αξιοπρόσεκτη δουλειά, χωρίς όμως να χρίζει δάφνες ενθουσιασμού.
565 
