MAGNUM: “The Valley of Tears- The Ballads”

Οι εκ Birmingham ορμώμενοι pomp, prog, melodic hard rockers Magnum διανύουν ήδη το τελευταίο μέρος της τέταρτης δεκαετίας μιας σημαντικής κι αξιοζήλευτης δισκογραφικής παρουσίας.

Το συνθετικό δίδυμο του κιθαρίστα Tony Clarkin και του τραγουδιστή Bob Catley έχει αποδειχθεί κάτι περισσότερο από απλά εφτάψυχο στο πέρασμα των χρόνων. Πρόσφατη απόδειξη αποτέλεσε το 19ο στούντιο άλμπουμ τους μέσα στο 2016 με τίτλο “Sacred Blood Divine Lies” που ξεπέρασε κατά πολύ το επίπεδο της αξιοπρέπειας και έδωσε σε όσους τους ακολουθούν πιστά νέες επιβεβαιώσεις.

Η επιστροφή των Magnum στην αυγή του νέου έτους έρχεται με μια συλλογή από μπαλάντες από διαφορετικές περιόδους της καριέρας του. Η αφετηρία της επιλογής αυτής, σύμφωνα με τον Tony Clarkin βρίσκεται στην επιθυμία της… κόρης του για μια επιλογή από τα πιο όμορφα, χαμηλόφωνα τραγούδια τους. Αρχικά επιλέχτηκαν 16 συνθέσεις και σταδιακά κατέληξαν στις 10 που περιέχει το άλμπουμ. Σε όλο αυτό το διάστημα της επιλογής ο Clarkin άκουγε μέσα στο μυαλό του όλες τις πιθανές διαδοχές των κομματιών. Ρώτησε ακόμα και φίλους, καθώς ήθελε το τελικό αποτέλεσμα να έχει την έμφυτη καμπύλη της αγωνίας ενός κανονικού full length.

Έχοντας επιτέλους ο Clarkin την τελική σειρά και μορφή του άλμπουμ, οδηγήθηκε από τη συνολική αίσθηση και στη σύλληψη για το artwork. Μια νέα όμορφη γυναίκα φωτογραφήθηκε από έναν επαγγελματία φίλο φωτογράφο από το Wolverhampton και τρεις καλλιτέχνες επεξεργάστηκαν την εικόνα για να φτάσουμε στο τελικό αποτέλεσμα που αναδεικνύει με πίστη στην παράδοση αυτή τη μαγεία που έχουν τα εξώφυλλά τους.

Οι επιλογές φτάνουν μέχρι πίσω στο μακρινό 1986 με δύο τραγούδια από το άλμπουμ “Vigilante” και εδώ επικεντρώνεται μάλλον και το μεγαλύτερο ενδιαφέρον της συλλογής: το “Lonely night”, ξαναπαιγμένο στο στούντιο κι αλλαγμένο αρκετά συγκριτικά με την πρώτη απόδοση, έχει ουσιαστικά μετατραπεί σε μπαλάντα, ενώ το “When the world comes down” αποτελεί τη μοναδική ζωντανή εκτέλεση αυτής της συλλογής και έτσι, το “The Valley of Tears” κλείνει με μια συναυλιακή αίσθηση.

Οδηγώντας προς τα 90’s, βρίσκουμε το αγαπημένο “Broken wheel” από το εξαιρετικό “Sleepwalking” του 1992 καθώς και το “Back in your arms again” από το “Rock Art” του 1994, και τα δυο σε νέες ηχογραφήσεις στο στούντιο.

Όλες οι υπόλοιπες επιλογές είναι της τελευταίας περιόδου του γκρουπ, από το 2000 και μετά. Το “Dream about you” προέρχεται από το “Breath Of Life” του 2002, το “A face in the crowd”από το “Into The Valley Of Moonking” του 2009, το “The last frontier” από το “The Visitation” του 2011 και το “Putting things in place” από το “On The 13th Day” του 2012, όλα τους remastered.

Οι πιο περίεργες επιλογές, κι αυτές remastered, είναι το “The valley of tears” από το “Escape From The Shadow Garden” του 2014 -που έδωσε και τον τίτλο στη συλλογή- και το… φετινό “Your dreams won’t die”…

Αποφασίζοντας λοιπόν οι βρετανοί γερόλυκοι να κρατήσουν τους φίλους τους ζεστούς μέχρι να ετοιμάσουν νέο υλικό, καταφεύγουν σε μια έκθεση της πιο συναισθηματικής τους πλευράς. Βέβαια, σε καμιά περίπτωση δεν είναι αυτές οι πιο σημαντικές, “ήσυχες” συνθέσεις τους όσο απουσιάζουν ορόσημα όπως για παράδειγμα το μνημειώδες “Les morts dansant”.

Με δεδομένο πως τα δολώματα και τα επιπλέον αυτής της συλλογής είναι μάλλον λίγα, μόνο για die hard οπαδούς και συλλέκτες.

602
About Γιώργος Γεωργίου 540 Articles
Συνηθίζουν να λένε, «δείξε μου τους φίλους σου να σου πω ποιος είσαι»… Αν μπορούσε λοιπόν να ιδρύσει το δικό του “Cabaret Voltaire”, στους τοίχους του θα είχε κορνίζες με φωτογραφίες του Τάκη Τλούπα και πίνακες των David Bomberg και Edward Hopper. Πάνω στο πατάρι θα είχε τις δύσκολες περιπτώσεις, αυτούς που αν τελικά μάλωναν μεταξύ τους, θα έπρεπε να γίνει σε απομόνωση. Σε ειδικό “triryche design” τραπεζάκι ο Tate με τον De Garmo, και ακριβώς απέναντι σε ευρύχωρο καναπέ ο Fish με τον Steve Hogarth. Μοναχικό τραπέζι με κηροπήγιο και θέα από μικρό παράθυρο στην ομίχλη της πίσω αυλής ο Simon Jones. Φθαρμένο ημίψηλο σκαμπό και μίνι μπαρ δίπλα του για τον Nick Cave. Σκαλιστή πολυθρόνα για τον Ronnie James Dio, και κάθισμα VIP από το Villa Park για τον μουστάκια άρχοντα των ριφ. Φουτουριστικό κουπέ για τρεις σεβάσμιους κυρίους από τον Καναδά, μην τον ρωτήσεις ποιους. Κάτω σε περίοπτη θέση στο μπαρ, τον μορφονιό Joakim Larsson, για να τραβά τις ωραίες γυναίκες, και δίπλα του τον Jim Matheos να τον συμμαζεύει με την ψυχραιμία του όταν χρειάζεται. Σε ένα μικρό τραπέζι στην πιο σκοτεινή γωνιά, η περίεργη παρέα του David Sylvian, του Neil Hannon και του Paddy McAloon. Όταν κάθονται στο μπαρ και οι νεότεροι Einar Solberg, Daniel Tompkins και Daniel Estrin, η χημεία είναι πια ιδανική. Καθόλου άσχημα κι απόψε…