Πάντα ένιωθα παράξενα, με τη μουσική τον Burzum, γιατί ενώ μου άρεσαν οι δουλειές του Varg, από την άλλη σάστιζα και αν θέλετε παρεξηγήστε με, με το ενδιαφέρων ίσως και λατρεία που είχαμε όλοι μας στο πρόσωπο του και καμιά φορά στα πιστεύω ή και στον προ δεκαεξαετίας αιματηρό άθλο του!
Τώρα θα μου πεις τη μουσική ακούμε και μόνο, μα ορισμένες φορές, αυτή καθρεπτίζει τα εσώψυχα του καλλιτέχνη σωστά; Όμως… πρέπει να παραδεχτώ πως… όσον αφορά το “Fallen”, δε μπορώ παρά να υποκλιθώ στο άκουσμα του!
Δεύτερο album από τη στιγμή της αποφυλάκισης του και πραγματικά το μονό που μπορώ να πω είναι πως μας “βγήκε” ορεξάτος, μιας και το “Belus” ήταν υπέροχο! Σε τούτη τη δουλειά του όμως, συναντάμε ένα Varg, που θέλει να πειραματιστεί χωρίς να μεταμορφωθεί σε κάτι διαφορετικό κι έτσι ακούμε ένα σύντομο ambient intro ονόματι (“Fra Vendenstreet”) και ένα εκπληκτικό επίσης στο ίδιο ύφος outro (“Til Hel Og Tilbake Igjen”). Τα “Jeg Faller” και “Valen” είναι απλώς εκπληκτικά, πάει και τελείωσε και διαβάζοντας τους εκπληκτικούς επικούς στίχους, καθώς ακούς το δεκάλεπτο “Budstikken” ξεφεύγεις και βεβαιώνεσαι για τη ποιότητα του δίσκου αυτού! Το μονό από τα επτά κομμάτια που κάνει “κοιλιά” και με κούρασε κάπως, ήταν το μονότονο “Vanvidd”.
To artwork, αν μπορεί να ονομαστεί έτσι ένα τέτοιο κομψοτέχνημα, είναι κατά τη γνώμη μου ένα από τα καλύτερα Burzum εξώφυλλα και ανήκει στον ζωγράφο William Adolphe Bouguereau και είναι ένα κομμάτι ενός από τους πολλούς πίνακες του, με ονομασία “Elegy”!
Και ξαναγυρνώντας στον αρχικό μου μονόλογο/ σκέψη, αναρωτιέμαι τελικά, αν ο Varg μας κάνει να ασχολούμαστε μαζί του, απλά και μόνο επειδή κάνει μοναδικές δουλειές και είναι ένας ιδιοφυής άνθρωπος ή απλά το κακό μας σαγηνεύει, γιατί αυτή είναι η δουλειά του; Όπως και να έχει, εγώ το album θα το λιώσω, όχι στη πυρά, γιατί εκεί θα καώ εγώ, αλλά στο cd player μου! Αν σας το προτείνω; Εννοείται!!!
824 
