Κάθε χρόνο τα ίδια, σε κυνηγάει ο αρχισυντάκτης να τελειώσεις τα Top 20 της χρονιάς και παλεύεις να πέσεις στα 20 από τα 40 άλμπουμ που έχεις στη λίστα, και πάνω που τα ψιλοκαταφέρνεις σκάνε κάνα-δυο άλμπουμ της τελευταίας στιγμής και σε γαμάνε.
Φέτος η τιμή ανήκει στους, πρώην καλιφορνέζους νυν σκορπισμένους στις ΗΠΑ, Ash Borer, οι οποίοι επιστρέψανε μετά από τρίχρονη απουσία και με το απόκοσμο, το λες και ατμοσφαιρικό μαυρομέταλλο τους επιβεβαιώνουν τα προγνωστικά που τους θέλανε στα φαβορί της σύγχρονης black metal σκηνής.
Ως συνήθως η παραγωγή παραμένει ελαφρώς θολή, τα φωνητικά “πηγαδίσια” και οι συνθέσεις μεγαλούτσικες όπως επιβάλλει η παράδοση στη χώρα τους, και οι αναφορές σε Weakling και Lurker of Chalice είναι μπόλικες αλλά χωρίς να πέφτουν σε καθαρά DSBM και ambient καταστάσεις όπως οι έτερες επιρροές από Leviathan και Krieg κατά καιρούς. Αν μη τι άλλο εδώ πνέει και ένα ευρωπαϊκό άρωμα, και συγκεκριμένα γαλλικό όπως όλα τα καλά αρώματα, οπότε τολμώ να πω ότι το “The Irrepassable Gate” έρχεται να μας παρηγορήσει μετά την πρόσφατη μετριότητα των Deathspell Omega.
Δε νομίζω να έχει νόημα να κάτσω να αναλύσω τον δίσκο νότα προς νότα, τα άλμπουμ αυτού του είδους δεν κρίνονται από στιγμές αλλά από το σύνολο, και σαν πακέτο οι Ash Borer και πάλι παίρνουν άριστα. Αν λοιπόν σας αρέσει να κάθεστε στο παράθυρο ενώ βρέχει και να αγριοκοιτάτε τους περαστικούς ακούγοντας USBM ή Mgla και Menace Ruine, συγχαρητήρια, βρήκατε το soundtrack των φετινών Χριστουγέννων. Εγώ πάλι πρέπει να κοιτάξω τι να βγάλω από τη λίστα (κάντο Top 25 ρε αφεντικό, να έχουμε λίγη παραπάνω άπλα).
713 
