Κανονικά θα έπρεπε να γράψω ένα απλό “Δεν περιγράφω άλλο” και να τελειώσω αυτό το report.
Γιατί η συναυλία της Παρασκευής είναι από εκείνες που θα σε ακολουθούν και πάντα θα αποτελούν μέτρο σύγκρισης και σε πολλά χρόνια θα αναπολείς λέγοντας “Θυμάσαι εκείνη την βραδιά στο Fuzz;”.
Είναι από τις εμπειρίες που δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψεις αυτό που έχεις βιώσει, τα συναισθήματα που σε πλημμύρισαν, το πάθος με το οποίο έζησες το κάθε δευτερόλεπτο, το παλμό του πλήθους, τον άγνωστο διπλανό σου που τραγούδησε κάθε στίχο και ακόμα και αν δεν τον ξαναδείς ποτέ στη ζωή σου θα αποτελεί παράδειγμα σεβασμού και λατρείας στη μουσική που αγαπάτε.
Όταν 7:25 πλησίαζα στο χώρο από την Πειραιώς, η τεράστια ουρά αποδείκνυε ότι κάτι μεγάλο θα συνέβαινε σε λίγα λεπτά. Ο κόσμος με υπομονή περίμενε να αγοράσει το εισιτήριο του, ενώ οι τυχεροί που είχαν μεριμνήσει στην προπώληση έπαιρναν ήδη θέση στο στίβο μάχης.
8:07 πέρασα στα ενδότερα και οι Grand Magus είχαν ξεκινήσει με το “I, The Jury”. O ήχος ήταν κρυστάλλινος και οι 3 Σουηδοί παρέδιδαν μαθήματα επικού heavy metal. Το κοινό βοηθούσε πολύ, οι φωνές ήταν δυνατές, τα πρώτα moshpit έκαναν δειλά την εμφάνιση τους πριν κλιμακωθούν στα “Like The Oar Strikes The Water” και “Hammer Of The North”.
Κακά τα ψέματα, όσο τέλεια κι αν αποδώσει η μπάντα, η επιτυχία μιας metal συναυλίας κρίνεται από το πάθος των παρευρισκόμενων. Κι εδώ ο κόσμος δεν έκανε εκπτώσεις. Ήρθε για να διασκεδάσει και το έπραξε μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο. Δεν κράτησε τις δυνάμεις του για τους headliners, αλλά έδειξε την αγάπη του στους Magus από την πρώτη κιόλας νότα. Σε ένα συγκρότημα με ένα τρομερό setlist που δε βασίστηκε στο πιο πρόσφατο album όπως κανείς θα περίμενε, αλλά περιλάβανε τραγουδάρες από (σχεδόν) όλη τη δισκογραφία τους.
Ο JB ήταν σε φοβερή κατάσταση στο διπλό ρόλο του σε κιθάρα και φωνή με αποτέλεσμα τα κομμάτια να αποδοθούν με ποιότητα studio. Δε ξέρω πόσο καιρό έχω να δω και πόσο καιρό θα κάνω να ξαναδώ τέτοιας ποιότητας support (μιλώντας πάντα για τις συναυλίες που έχω παρακολουθήσει τελευταία).
Grand Magus setlist
I, The Jury
Sword of the Ocean
Varangian
Steel Versus Steel
Ravens Guide Our Way
Kingslayer
Iron Will
Like the Oar Strikes the Water
Hammer of the North
Διάλειμμα, όσο προβλεπόταν για να ανακτήσουμε δυνάμεις και, χωρίς το πρόγραμμα να αποκλίνει καθόλου, οι Amon Amarth μέσα σε αποθέωση ανεβαίνουν στη σκηνή. Θα γίνω λίγο “Ciao”, “ΟΚ!” κτλ και θα πω ότι το πρώτο πράγμα που πρόσεξα ήταν πόσα κιλά έχει χάσει ο Johan Hegg. Μιλάμε στιλάκι το παλικάρι! Εύγε!
Και για να επιστρέψουμε σε κανονική ροή report, όταν ένα συγκρότημα ξεκινάει με το “Pursuit Of Vikings” τι μπορείς να περιμένεις; Το Fuzz έγινε κολαστήριο από τα πρώτα λεπτά, ο ιδρώτας ακόμα και σήμερα θα στάζει από τα ντουβάρια του για να θυμίζει σε όποιον πλησιάσει τι συνέβη εκεί την προηγούμενη νύχτα. Έχω δει 3 φορές τους Amon Amarth αλλά αυτή ήταν η καλύτερη όλων.
Τι και αν το set βασίστηκε κυρίως στο τελευταίο album τους με κάποιες σοβαρές ελλείψεις (Victory Or Death, Victorious March), τι κι αν ακόμα περιμένουμε να βγουν για encore ουρλιάζοντας το κλασσικό “Γουι Γουοντ Μορ”. Ο ήχος τους ήταν καλύτερος από ποτέ, οι μελωδίες που συνήθως θάβονταν στο βωμό της πώρωσης αυτή τη φορά συντελούσαν στη μεγιστοποίηση της, ενώ τα σκηνικά με τους performer Vikings στη σκηνή καθώς και το τρομερό εναλλασσόμενο σκηνικό ενίσχυε την οπτική απεικόνιση των στίχων.
Από εκεί και πέρα νομίζω πως είχαμε moshpit σε όλα μα όλα τα τραγούδια. Ακόμα και στην επική “μπαλάντα” “One Thousand Burning Arrows” ο κόσμος έβραζε. Ήθελε να είναι εκεί, ενεργός, ζωντανός οργανισμός του κάθε στίχου, κάθε λέξης, κάθε νότας. Δε χρειαζόταν καμιά βοήθεια, καμιά παρακίνηση.
Τι ακούσαμε; Και τι δεν ακούσαμε… Αν έπρεπε να ξεχωρίσω κάποιες στιγμές, αυτές θα ήταν τα “Deceiver Of The Gods” (τόσο πρόσφατο αλλά και τόσο καταδικασμένα κλασικό), “Death In Fire” (αλήθεια, τι είναι η κόλαση μπροστά στην αρένα του Fuzz), “Runes To My Memory”, “Raise Your Horns” (με τέτοιο τίτλο και τέτοιο ρεφρέν έγινε κλασικό πριν κυκλοφορήσει) και φυσικά “Twilight Of The Thunder God”.
Όπως είπα και παραπάνω ακόμα περιμένουμε το encore αλλά στο τέλος ξέρετε τι μετράει; Οι Σουηδοί είναι φίλοι μας…
Amon Amarth setlist
The Pursuit of Vikings
As Loke Falls
First Kill
The Way of Vikings
At Dawn’s First Light
Cry of the Black Birds
Deceiver of the Gods
On a Sea of Blood
Destroyer of the Universe
Death in Fire
One Thousand Burning Arrows
Father of the Wolf
Runes to My Memory
War of the Gods
Raise Your Horns
Guardians of Asgaard
Twilight of the Thunder God
photos: Αποστόλης Καλλιακμάνης
596 
