Δεύτερο full length για τους Maschine, το σχήμα του Luke Machin, ο οποίος έχει συνεργαστεί με τους Jeff Beck, Robert Plant και Francis Dunnery κι αυτό λέει πάρα πολλά.
Το σχήμα αρέσκεται σε μεγάλου μήκους συνθέσεις, με τη μικρότερη να ανέρχεται στα 5 λεπτά και τη μεγαλύτερη στα (σχεδόν) δώδεκα και ναι, καλά μάντεψες, το συγκρότημα επιδίδεται σε progressive rock ηχοτόπια.
Το εναρκτήριο “Resistance” δίνει μια πολύ καλή γεύση του τι εστί Maschine, όντας πειραματικό από τη μια, αλλά φιλικά προσκείμενο στους μεγάλους δασκάλους του είδους (Yes, Kansas κτλ). Το “Night and Day” που ακολουθεί, είναι το πιο “εύκολο” κομμάτι του δίσκου, εξ ου κι η “μικρή” διάρκεια, δίνοντας στον ακροατή να καταλάβει το ρόλο (και) των γυναικείων φωνητικών στο εν λόγω album.
Όμορφα το ήπιων τόνων “Make Believe” και το σαγηνευτικά jazzy “Hidden In Plain Sight”, αλλά η αλήθεια είναι πως μέχρι στιγμής λείπει από τα κομμάτια η τσαχπινιά και η ατμόσφαιρα του προαναφερθέντος, 12λεπτου, “Resistance”.
Στο ίδιο, συμπαθητικό κλίμα, κινείται και το “A New Reality”, το ποίο, παρά τα σχεδόν 9 λεπτά του, δεν κουράζει, στοιχείο σημαντικό για έναν καθόλα prog δίσκο που κοιτάει κατάματα τις ‘70s επιρροές του. Κι από τεχνικής άποψης, τα πάντα είναι αρτιότατα φυσικά, οπότε το μοναδικό “μειονέκτημα”, είναι πως το album ξεκινάει με το πιο δυνατό τραγούδι του δίσκου, κάτι που αυτόματα αδικεί τα αμέσως επόμενα.
Ευτυχώς όμως, το “Naturalis” κλείνει με το “Megacyma”, τη δεύτερη καλύτερη στιγμή του δίσκου, οπότε η αίσθηση που μένει είναι καθόλα θετική. Και γιατί να μην είναι άλλωστε, όταν έχεις να κάνει με μια δουλειά που κρύβει πολλές όμορφες στιγμές μέσα της, οι οποίες απλά χρειάζονται πολλαπλές ακροάσεις για να τις αντιληφθείς.
Συνοψίζοντας, το δεύτερο πόνημα των Maschine υπηρετεί αρκούντως καλά το ιδίωμα και θα ευχαριστήσει τους fan της prog σκηνής (κυρίως της παλαιάς κοπής, μην περιμένετε μπλιμπλίκια και dreamtheaterισμούς), με μόνο μελανό σημείο την έλλειψη νεύρου σε μερικές συνθέσεις, αφήνοντας μια αίσθηση χαλαρότητας. Κατά τα άλλα, όλα βαίνουν καλώς και τεχνικοτροπικώς.
594 
