Σουηδία. Η χώρα που καταφέρνει να είναι ένας προοδευτικός “σοσιαλιστικός παράδεισος” και παρά το επίπεδο ζωής, εξακολουθεί να είναι πατρίδα μιας από τις πιο οργισμένες και ακραίες crust και punk σκηνές η οποία είναι και άρρηκτα δεμένη με την ντόπια metal κοινότητα σε σημείο που πολλές φορές δεν ξεχωρίζουν.
Όσοι έχουν έστω και ελάχιστη επαφή με την εν λόγω σκηνή δεν χρειάζονται περαιτέρω συστάσεις για τους Martyrdod, που παρέα με τους Disfear και Skitsystem (μεταξύ άλλων) είναι ή αιχμή του δόρατος της σκανδιναβικής μεταλλικής crust πολεμικής μηχανής. Φτάνοντας αισίως στο έκτο ολοκληρωμένο άλμπουμ τους, δεν τίθεται πλέον ζήτημα ποιότητας και η μπάντα δεν έχει πλέον τίποτα να αποδείξει. Όσοι περιμένατε όμως να επαναπαυθούν είστε βαθιά γελασμένοι.
Το “List” δεν είναι απλά ένα ακόμα καλό μεταλλικό d-beat δισκάκι, είναι έπος στο είδος του. Το γνωστό κάφρικο crust/hardcore εδώ είναι πιο μελωδικό και επικό από ποτέ, αλλά δεν μοιάζει καθόλου με το συνηθισμένο μελωδικό neo-crust των Fall of Efrafa και From Ashes Rise. Αντίθετα, σε τραγούδια όπως το ομώνυμο “List” είναι σαν να έχουν μεταμοσχεύσει τις κιθάρες των παλιών Amorphis πάνω στα γνωστά ανελέητα ντραμς και kang-pung riff, ενώ στην διάρκεια του δίσκου οι κλασσικές σουηδικές death metal μελωδίες παλεύουν με ξεκωλομένες japcore lead κιθάρες, κομμάτια σαν το “Harmagedon” είναι φτιαγμένα για να γρονθοκοπείς τους τοίχους του σπιτιού σου και ο δίσκος σαν σύνολο κυλάει χωρίς να τον καταλάβεις, με μια άψογη, όπως μας έχουν συνηθίσει, παραγωγή να είναι το κερασάκι στην τούρτα.
Δεν ξέρω αν το “List” θα γίνει ο αγαπημένος μου δίσκος τους, προσωπικά έχω μια αδυναμία στο πολύ λιγότερο μελωδικό, μαυρισμένο death crust του “In Extremis” του 2005, είναι όμως ένα από τα καλύτερα μελωδικά (και παράλληλα σκληρά) crust άλμπουμ που έχω ακούσει και προβλέπεται να κάνει πολύ κόσμο να παραμιλάει, μεταξύ αυτών και πολλούς μεταλάδες οι οποίοι σε αυτήν τη δουλειά ενδεχομένως να βρουν τον hardcore δίσκο που δεν έβγαλαν οι At The Gates. Γιου νόου δε ντριλ, σπάσιμο κουμπαρά και στο repeat.
706 
