Οι Evergrey επανέρχονται στα μουσικά δρώμενα ύστερα από σωρεία αλλαγών στο line up και με σκοπό να συνεχίσουν να γεμίζουν το στερεοφωνικό μας με prog ελεγείες και σκοτεινές μελωδίες. Ο Tom (Englud- φωνητικά) έχει ξεκάθαρη θέση για το σημείο που βρίσκεται πλέον η μπάντα και δηλώνει πανευτυχής με την τροπή που (τελικά) πήραν τα πράγματα. Μισή περίπου ώρα ήταν αρκετή για να αναλύσει στο Rockway, με το μοναδικό του τρόπο, το πρόσφατο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον του σχήματος.
Γεια σου Tom, πώς πάει;
Πάρα πολύ καλά, θα έλεγα!
Ωραία… Για πες μου, έχουν περάσει τρία χρόνια από το “Torn” και στο μεσοδιάστημα άλλαξε σχεδόν όλο το line up των Evergrey…
Βασικά, έγιναν πάρα πολλά και έπρεπε να πάρουμε κάποιες αποφάσεις προτού χαλάσει η σχέση όλων μας!
Γιατί έφυγε από τη μπάντα ο Henrik (σ.σ. Dahnage- κιθάρα), ο Jari (σ.σ. Kainulainen- μπάσο) και ο Jonas (Ekdahl- drums);
Είχαμε φτάσει σε ένα σημείο που είχαμε αναπτύξει μια περισσότερο επαγγελματική σχέση, παρά φιλική! Φαντάσου πως τον τελευταίο καιρό, δεν περνούσαμε καλά ούτε στα live μας. Για να καταλάβεις, ο καθένας προτιμούσε να διασκεδάζει μόνος του και όχι με τους υπόλοιπους! Το όλο κλίμα ήταν πολύ περίεργο. Έτσι πάρθηκε η απόφαση να χωρίσουν οι δρόμοι μας, πριν φτάσουμε στο σημείο να αρχίσουμε να μαλώνουμε, μιας και τρέφουμε ακόμα σεβασμό ο ένας για τον άλλον. Επίσης, εάν συνεχιζόταν όλο αυτό και γινόμασταν εχθροί, κατά ένα τρόπο, θα είχε αντίκτυπο στους Evergrey, στην πορεία τους και πάνω από όλα στους fan μας. Είμαστε φίλοι πολύ καιρό και δε θέλαμε να ξεφύγει από τον έλεγχο η όλη κατάσταση, οπότε μόλις συνειδητοποιήσαμε ότι κάτι δεν πάει καλά, κάτσαμε και συζητήσαμε με ηρεμία. Μη φανταστείς δηλαδή ότι έγινε κάτι συγκεκριμένο! Απλώς συσσωρεύτηκαν αρκετά μέσα στον καθένα, με αποτέλεσμα να πάψουμε σιγά σιγά να είμαστε ο εαυτός μας.
Σταματήσατε δηλαδή να είστε φίλοι λόγω της μπάντας;
Κοίτα, με τα παιδιά γνωριζόμαστε πολλά χρόνια. Ο Henrik για παράδειγμα είναι ο κουμπάρος μου! Δεν τίθεται θέμα “φιλίας”! Είναι πολύ πιο σημαντικός για μένα ως φίλος, παρά ως κιθαρίστας. Δε θέλαμε να μπει ανάμεσά μας η δουλειά, και μόλις νοιώσαμε πως το συγκρότημα φθείρει τη σχέση μας, προτιμήσαμε να χωρίσουμε τους επαγγελματικούς μας δρόμους, για ευνόητους λόγους.
Άρα διατηρείς επαφή με όλους τους υπόλοιπους;
Εννοείται! Φαντάσου πως έρχονται και στα release shows που κάνουμε!
Μιας και πλέον είσαι το μοναδικό original μέλος των Evergrey, θα έλεγες πως είναι ένα καθαρά δικό σου project;
Καταρχάς, δε θα το έλεγα “project”, μιας και μπορεί να έχω σημαντικό ρόλο, αλλά ο Henrik ας πούμε έγραψε τα μισά τραγούδια του δίσκου!
Οκ, ας μην το πούμε “project”, ας το πούμε “συγκρότημα”…
Ε, κοίτα, δεν είναι δα και κανένα μυστικό! Δική μου είναι η μπάντα (γέλια). Παρόλα αυτά ποτέ δε βλέπω τους υπόλοιπους ως “περαστικούς”. Οι Evergrey είναι ένα σύνολο!
Το “Glorious Collision” είναι το όγδοό σας album. Έχει να κάνει με κάποια συγκεκριμένη ιστορία;
Όχι, όχι, σίγουρα δεν έχει κάποια συγκεκριμένη θεματολογία! (γέλια)
Σου θύμισα κάτι;
Βασικά γελάω, γιατί σχεδόν όλοι οι δημοσιογράφοι με ρωτάνε εάν είναι concept ο δίσκος! Και το αστείο είναι πως στα οκτώ cd που έχουμε κυκλοφορήσει, μονάχα τα δύο ήταν, οπότε δε μπορώ να καταλάβω πως υπάρχει η εντύπωση πως οι Evergrey έχουν έφεση στα concept album. Είναι απλά παράδοξο! (γέλια) Βέβαια, με μια πάρα πολύ γενική έννοια, θα μπορούσε κάποιος να πει πως υπάρχει μια ευρύτερη θεματολογία, η οποία όμως επαναλαμβάνεται, και ασχολείται με τον άνθρωπο, τις πεποιθήσεις του, τις αδυναμίες και ότι άλλο τον απασχολεί και πηγάζει από μέσα του. Πάντως, το “Glorious Collision”, δεν έχει κάποιο συγκεκριμένο story…
Είσαι ένας άνθρωπος που “παίζει” αρκετά με τους στίχους και δε γράφει τυχαίες λέξεις… Τι ακριβώς σημαίνει λοιπόν ο τίτλος “Glorious Collision”;
Έχει να κάνει με το ότι παλεύουμε καθημερινά για να φτάσουμε σε ένα σημείο, μόνο που πάντα συμβαίνει κάτι και αλλάζουμε πορεία. Ένα διαζύγιο ή ένας θάνατος ας πούμε, φέρνει πολλές αλλαγές στη ζωή ενός ανθρώπου, και για πολύ καιρό δεν υπάρχει κάτι το θετικό να βγει από το εκάστοτε συμβάν. Τρανό παράδειγμα, οι ίδιοι οι Evergrey, που για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα δεν αισθανόμασταν καλά μεταξύ τους και δε βλέπαμε κάποιο φως στο τούνελ, αφήνοντας την όλη κατάσταση να μας επηρεάζει. Όταν φτάσαμε στο σημείο να χωρίσουμε τους δρόμους μας, προσωπικά, είχα καταρρακωθεί! Δεν περίμενα με τίποτα να το ξεπεράσω και να συνεχίσω! Και δες με τώρα! Κυκλοφόρησα νέο δίσκο, ο οποίος έχει λάβει εξαιρετικές κριτικές! Αυτό είναι “Glorious Collision” για μένα, καθώς μέσα από τις δυσκολίες, επέλεξα ένα διαφορετικό μονοπάτι στη ζωή μου, που με οδήγησε εδώ!
Αλήθεια, έχεις λάβει “εξαιρετικές” κριτικές;
Ναι! Οι περισσότεροι δημοσιογράφοι το θεωρούν ως ένα από τα καλύτερα album των Evergrey! Γιατί;
Sorry που θα στο χαλάω, αλλά εγώ προσωπικά θεωρώ το album απλά “καλό”, και αυτό γιατί δε βλέπω να έχει κάποια ιδιαίτερη μουσική εξέλιξη…
(σιγή)
Οκ, να το πω αλλιώς…. Οι Evergrey πάντα είχαν μιας μορφής εξέλιξης στον ήχο τους, και κάθε νέα τους δουλειά φάνταζε διαφορετική από τις προηγούμενες. Το “Glorious Collision” ακούγεται σαν ένα συνονθύλευμα κάποιων ήδη δοκιμασμένων συνταγών… Κάνω λάθος;
Ναι! Είσαι ο πρώτος που μου λέει κάτι τέτοιο! Οπότε, μάλλον κάνεις λάθος! (γέλια) Προσωπικά πιστεύω πως υπάρχει τεράστια εξέλιξη!
Μετά από έναν αρκετά άμεσο δίσκο (σ.σ. “Monday Morning Apocalypse”), το γυρίσατε πάλι στο progressive, με το “Torn”. Δεν ήσασταν ευχαριστημένοι με εκείνον τον ήχο;
Κοίτα, η συγκεκριμένη κυκλοφορία, έχει πουλήσει περισσότερο από κάθε άλλη των Evergrey! Και η περιοδεία είχε πάει καταπληκτικά! Απλώς δε συνεχίσαμε σε αυτό το μοτίβο.
Λογικό να έχει επιτυχία, μιας και ήταν πιο “εμπορικός” ο ήχος του… Αυτό ήταν που σας χάλασε;
Δεν είναι ότι δε μας άρεσε κάτι. Έτσι και αλλιώς δεν αλλάζουμε το μουσικό μας στυλ, ανάλογα με τις πωλήσεις. Ούτε προσπαθούμε να βγάλουμε κάτι το διαφορετικό επειδή “πρέπει”. Δεν υπάρχει κάποιος σχεδιασμός για το πώς θα ακουγόμαστε. Επίσης, το “Monday Morning Apocalypse” ήταν πιο άμεσο, επειδή ο τότε παραγωγός μας το ήθελε έτσι… Μας άρεσε μεν, αλλά δεν έτυχε να γράψουμε τέτοιου τύπου κομμάτια ξανά.
Στο “Glorious Collision” είσαι ο βασικός συνθέτης, και από ότι μου είπες έχει γράψει μεγάλο μέρος του ο Henkrik. Από τους καινούριος, βοήθησε κανείς;
Ο Marcus (σ.σ. Jidell- κιθάρα) βοήθησε στο “You” και στο “To Fit the Mold”…
Μιας και το ανέφερες, αναφέρεσαι κάπου συγκεκριμένα με το “To Fit the Mold”;
Το κομμάτι αυτό μιλάει για την προσπάθεια που κάνουν μερικοί για να “ανήκουν κάπου”. Υπάρχουν διάφοροι κανόνες για το τι είναι σωστό και το τι όχι, και εάν δεν τους τηρείς, δεν εντάσσεσαι στο σύνολο. Κάθε κοινωνία έχει τη δική της φόρμουλα που έμμεσα την επιβάλλει στα μέλη της. Προσωπικά λοιπόν, δε συμφωνώ καθόλου με αυτό! Καταρχάς υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι διαφοροποιούνται από τους υπόλοιπους και δεν “κολλάνε” με αυτό το σύνολο, με αποτέλεσμα η εκάστοτε κοινωνία να τους απομακρύνει. Θα σου δώσω ένα παράδειγμα: όταν ήμουν μικρός προσπαθούσαν να με πείσουν πως υπάρχει μονάχα ένας σωστός τρόπος για να μάθω μαθηματικά! Έλα όμως που εγώ είχα εντελώς διαφορετική αντίληψη και μάθαινα αλλιώς, με αποτέλεσμα οι συμμαθητές μου να με κάνουν να αισθάνομαι παράξενα, λες και είχα κάποιο πρόβλημα! Το μυαλό του καθενός λειτουργεί διαφορετικά και δε γίνεται όλοι να έχουμε κοινό τρόπο σκέψης! Είμαι και εγώ λοιπόν ένας από αυτούς που δεν ταιριάζει απόλυτα με τους “πολλούς”! Από μικρός έτσι ήμουν και αυτό δε σημαίνει πως είμαι λιγότερο έξυπνος από τους άλλους, ασχέτως εάν έμμεσα περνάει η ιδέα πως άπαξ και δεν ακολουθείς κάποιους κανόνες, είσαι ελαττωματικός! Δεν έχω κανένα απολύτως και προτιμώ χίλιες φορές να είμαι ένας “απροσάρμοστος” από επιλογή, παρά να ακολουθώ τυφλά το οτιδήποτε!
Αποκηρύσσεις λοιπόν τις μάζες…
Όχι ακριβώς… Αυτό που θέλω να πω είναι πως καλό είναι να είμαστε ο εαυτός μας και να μην προσπαθούμε άνευ λόγου να αλλάξουμε, μόνο και μόνο επειδή κάποιοι αποφάσισαν το πώς πρέπει να σκεφτόμαστε και να πορευόμαστε! Ειδικά στο σχολείο, όπου διαμορφώνονται χαρακτήρες, υπάρχει έντονο το συναίσθημα του “πρέπει να είσαι έτσι και όχι αλλιώς”. Ο καθένας στην τελική, εκφράζεται με το δικό του τρόπο! Γιατί να περιορίσουμε τη σκέψη μας και να προσαρμοστούμε στις απόψεις κάποιων άλλων; Δε βγάζει νόημα!
Το “Leave It Behind Us” είναι να φανταστώ ένα είδος “δήλωσης”, σε ότι αφορά τα τεκταινόμενα των τελευταίων χρόνων στις τάξεις της μπάντας;
Ναι, είναι σαν να κλείνει ένα κεφάλαιο στην ιστορία των Evergrey και να ξεκινάει ένα άλλο. Έχει σημασία να προχωράμε στη ζωή μας, αλλιώς μένουμε στάσιμοι και έρμαια του παρελθόντος!
Από πού αντλείς την έμπνευση για να γράφεις όλους αυτούς τους, “σκοτεινούς” στίχους; Είσαι γενικά πεσιμιστής σαν άνθρωπος και σου βγαίνει;
Μπα, καμία σχέση! (γέλια) Εξ αρχής οι Evergrey είχαν περίπλοκους στίχους, ατμοσφαιρικούς ίσως, και δε θα αλλάξει αυτό. Μας φαντάζεσαι να γράφουμε για μπρόκολα και παιδάκια που πάνε στο σχολείο χαρούμενα; (γέλια) Και για να απαντήσω στο ερώτημά σου, όλοι μας περνάμε διάφορες κακουχίες στη ζωή μας και ένας τρόπος να αντιμετωπίζω τις δικές μου είναι μέσω των στίχων! Δεν είναι ότι προσπαθώ να γράψω κάτι βαρύγδουπο, απλώς διηγούμαι μια ιστορία, που συνήθως πηγάζει από δικές μου εμπειρίες…
Άρα εμπνέεσαι από τα προσωπικά σου βιώματα.
Ναι μεν, αλλά γενικότερα θα έλεγα πως η μούσα μου είναι η ίδια η ζωή! Δε θα μπορούσα με τίποτα να γράφω για ιππότες και δράκους! (γέλια) Η πραγματικότητα είναι πάντα πιο συναρπαστική!
Όταν είσαι σπίτι, τι μουσική ακούς;
Δεν ακούω!
Μπαρδόν;
(γέλια) Αλήθεια! Επειδή αυτό είναι το επάγγελμά μου, προτιμώ σπίτι μου να χαλαρώνω! Παρόλα αυτά στις περιοδείες έχω πάντα μαζί μου ένα γεμάτο i pod και αναπληρώνω! Από τις τελευταίες δουλειές που άκουσα, μου άρεσε πολύ το τελευταίο cd των Deftones. Ασχολούμαι δηλαδή, αλλά όχι όταν είμαι σπίτι.
Πόσο δύσκολο είναι να διατηρήσεις την ατμόσφαιρά των συνθέσεών σας στα live;
Η δυσκολία δε βρίσκεται στον εκτελεστικό τομέα, αλλά στον ερμηνευτικό! Όταν τραγουδάω για κάτι σοβαρό και στενάχωρο πρέπει να είμαι συγκεντρωμένος για να αποδοθεί σωστά το κομμάτι. Δε μπορώ να χαμογελάω όλη την ώρα, όσο καλά και εάν περνάω, οπότε στις εμφανίσεις μας περνάω πολύ συχνά από τη χαρά στη λύπη. Έχω μάθει όμως πλέον να αποστασιοποιούμαι από το ρόλο που έχω όταν τραγουδάω, όταν βρίσκομαι ανάμεσα στα κομμάτια.
Δεκαέξι χρόνια, οκτώ studio album, πολλές ζωντανές εμφανίσεις…. Θεωρείς πως έχουν φτάσει στο peak της καριέρας τους οι Evergrey, ή ότι έχουν δρόμο ακόμα;
Με το “Glorious Collision” έχει αναζωπυρωθεί το ενδιαφέρον για το συγκρότημα, από κοινό και κριτικούς, οπότε μπορεί να έχουμε να κάνουμε με την αρχή μιας νέας ανοδικής πορείας! Να φανταστείς, το single “Wrong” έχει γίνει ήδη χρυσό στη Σουηδία! Ποτέ δεν έχει γίνει κάτι παρόμοιο για τους Evergrey! Από την άλλη βέβαια, είμαι ρεαλιστής και δεν περιμένω να αλλάξουν όλα ξαφνικά και να γίνω ζάμπλουτος με εκατομμύρια πωλήσεις! Όπως και να έχει, πιστεύω πως έχουμε δρόμο ακόμα…
Σχέδια για περιοδεία υπάρχουν;
Αμέ! Δεκαοχτώ μήνες περιοδεία θα κάνουμε φίλε μου! Για αρχή θα κάνουμε support στους Kamelot, μετά θα εμφανιστούμε σε κάποια festival, στη συνέχεια πάμε Αμερική και τέλος θα γυρίσουμε την Ευρώπη, ως headliners αυτήν τη φορά!
Είναι η Ελλάδα στα σχέδιά σας;
Πραγματικά το ελπίζω! Αρκεί στην Αθήνα να παίξουμε σε μεγαλύτερο venue από ότι την προηγούμενη φορά! (σ.σ. είχαν παίξει στο Sin City) Ήταν πολύ μικρό και είχε τρομερή ζέστη! Υπήρχε κόσμος από έξω που δε μπορούσε να μπει μέσα γιατί δε χώραγε! Απίστευτο! Παρόλα αυτά περάσαμε καλά και αυτό έχει σημασία!
310 
