Δυο χρόνια μετά το εξαιρετικό debut τους, “Rejected Gods”, οι αθηναίοι symphonic / power / prog metallers επανέρχονται με το “Arakhne”, άλλη μια μεγαλεπήβολη και φιλόδοξη full length κυκλοφορία.
Το ύφος των Enemy of Reality δεν έχει παρεκκλίνει αισθητικώς. Παραμένει στα ηχοτόπια του προκατόχου του, αλλά η μπάντα έχει βελτιωθεί σε όλους τους τομείς. Έχοντας αφήσει στην άκρη οποιεσδήποτε “στριφνές” διαθέσεις, το “Arakhne”, αν και διαπραγματεύεται επί της ουσίας ένα μυθολογικό / αρχαιοελληνικό δράμα, ακούγεται “ανοιχτό”, φωτεινό και θετικό, άμεσο αν και άκρως τεχνικό ως άκουσμα, με μια εντυπωσιακή ισορροπία μεταξύ αυτών των δυο μεγεθών. Η μουσική είναι ογκώδης και βαριά, με ενισχυμένο τον μεταλλικό χαρακτήρα και οι στιλιστικές επιρροές είναι άψογα φιλτραρισμένες από το προσωπικό πρίσμα της μπάντας, αναμειγνύοντας το heavy, το prog, το power και το (σε ελαττωμένο βαθμό σε σχέση με το debut) gothic metal.
Οι μουσικοί που απαρτίζουν αυτήν την εξαιρετική μπάντα είναι τρομερά καταρτισμένοι και η άρτια παρουσίαση των ιδεών τους είναι εγγυημένη. Ακρίβεια και εχέγγυο στιβαρότητας το ρυθμικό δίδυμο του Θάνου (μπάσο) και του Philip Stone (drums) και με έναν Στέλιο Αμοιρίδη, έναν φαντασμαγορικό εκτελεστή της εξάχορδης θεάς υψηλής τεχνικής δεινότητας, να έχει λάβει έναν μάλλον “διακριτικό” ρόλο σε σχέση με τις ηχητικές στάθμες του album. Η απόδοσή του είναι εμφανώς σε υψηλότατα επίπεδα riffολογικώς και σολιστικώς, συνθέτοντας ένα άκρως εμπνευσμένο μελωδικό δίδυμο με έναν από τους πιο ανερχόμενους και φερέλπιδες μουσικούς στη χώρα μας, τον keyboardίστα Λεωνίδα Διαμαντόπουλο (ο οποίος είναι και μέλος των φοβερών prog / djent metallers Manhattan Project), υπεύθυνο για τη συμφωνική / ατμοσφαιρική υπόσταση του “Arakhne”.
Η παραγωγή των Γιώργου Εμμανουήλ (Rotting Christ) / Νάσου Νομικού (σε μίξη και mastering αντίστοιχα) στα Pentagram Studios – αχαοτική και λεπτομερής – δίνει την ευκαιρία σε όλα τα μέλη να αναδείξουν τις εκτελεστικές τους αρετές, οι οποίες λειτουργούν ως συνιστώσες για να δράσει η Ιλιάνα Τσακιράκη, μια έμπειρη, ώριμη και διαβασμένη αοιδός που διαθέτει φωνάρα για το είδος μουσικής που ασκεί η μπάντα. Απίστευτο φωνητικό εύρος, διαύγεια στην έκφραση, θεατρικότητα, η Ιλιάνα είναι μάλλον το πρωταγωνιστικό στοιχείο της μουσικής των Enemy of Reality. Εξαιρετική ερμηνεία για μια ακόμη φορά, που συμβαδίζει με τις διαθέσεις του concept με θεατρικότροπες τακτικές, εναλλάσσοντας την ένταση και τη δραματουργία κατά το δοκούν.
Πολύ καλά τα “I Spare Υou” και “A Gift οf Curse” όπως επίσης και τα κομμάτια στα οποία συμμετέχουν κάποια πολύ σεβαστά ονόματα του χώρου, όπως το “Nouthetisis” με προσκεκλημένο τον Εκλαμπρότατο Jeff Waters (Annihilator) στο solo – και μόνο αυτή η συμμετοχή δίνει ένα έξτρα credit σ’ αυτή τη δουλειά, το “Reflected ” με το πανέμορφο ρεφρέν του στο οποίο δανείζει τη φωνή του ο Fabio Lione (πρώην Rhapsody of Fire και συμμετοχές στη μισή ιταλική power metal σκηνή, συν τους Angra) και το “Showdown” στο οποίο μοιράζεται τα φωνητικά με την Ιλιάνα η Chiara Malvestiti (Therion /Chrysalis). Θεωρώ ότι η “φρενίτιδα” του φουριόζικου “Rejected Gods” έχει ελαττωθεί, αλλά από την άλλη συνθετικά η μπάντα ακούγεται πιο μεστή, πιο σαφής, υποστηρίζοντας πλήρως τη λυρική στιχουργική δουλειά με αποτέλεσμα ο λόγος concept / απόδοσης να αγγίζει πολύ υψηλά επίπεδα.
Ο επαγγελματισμός, η αισθητική παρουσίαση (είτε μουσική, είτε εικαστική, βλέποντας και το καλαίσθητο artwork του Tony Midi) και η μουσική δουλειά των Enemy of Reality στο “Arakhne”, αποδεικνύουν ότι δεν θα πρέπει να θεωρούνται πλέον πυροτέχνημα. Ειδικά στο μουσικό ύφος που υπηρετούν, μπορείς να το συγκρίνεις με οποιαδήποτε φετινή κυκλοφορία και δημιουργούν επαυξημένες προσδοκίες για το μέλλον. Για τους φίλους του είδους, απαραίτητο για τις αυτιές σας, όπως και το debut τους.
706 
