Το φοβερό επαναστατικό ντουέτο των V.I.T.R.I.O.L. (το λαρύγγι, κατά κόσμον Dave Hunt) και Irrumator (Mick Kenney, κιθάρες, μπάσα, φραπέδες, τα πάντα όλα), αυτό το θαυμάσιο σχήμα ριζοσπαστικού black metal από την Αγγλία, επανήλθε δισκογραφικά.
Από τα καλύτερα και πιο εμπνευσμένα σχήματα κατάμαυρου και λυσσαλέου black metal, οι Anaal Nathrakh αποτελούν δικαίως μια από τις σημαντικότερες μονάδες στον ακραίο χώρο. Φοβερές δουλειές εδώ και δεκαπέντε χρόνια περίπου, που η καθεμιά της επαναπροσδιορίζει πολλά από τα στάνταρ του ιδιώματος, πολλά από τα οποία έχοντας οι ίδιοι θέσει. Το προ διετίας “Desideratum” θα μπορούσε κάποιος να το χαρακτηρίσει αμφιλεγόμενο ή έστω να έχει κάποιες ενστάσεις που κυρίως είχαν να κάνουν με πολλά πρωτόγνωρα – τα έλεγες και post black – στοιχεία που ενσωμάτωσε το ντουέτο, αλλά ουσιαστικά η αισθητική του group δεν είχε παρεκκλίνει τόσο δραματικά.
Η επιστροφή των Anaal Nathrakh με την ένατη δημιουργία τους “The Whole Of The Law” είναι καθηλωτική. Το ντουέτο προσφέρει καταπληκτικό intellectual black metal στα χνάρια των θεόθεων Emperor. Η ύψιστη βαρβαρότητα συμπλέκεται άριστα με συμφωνικές μελωδίες που καρφώνονται στο νου με την πρώτη επαφή μαζί τους, ενώ τα background που δημιουργεί ο Irrumator μπορούν μόνο να συγκριθούν με μια οπερατικής φύσεως αναγωγή όλων αυτών που διέπραξαν οι Slayer συνθετικά, στα πρώτα τέσσερα album τους.
Απολύτως κατάμαυρο, πολύ γρήγορο black metal, τεχνολογικά άπιαστο, με έναν Vitriol πραγματικό δαίμονα στα τσιριχτά φωνητικά και πραγματικά ασυναγώνιστο στις καθαρές απόπειρες του, σε τέτοιο υψηλό επίπεδο που θα μπορούσε άνετα να τεθεί υπό σύγκριση με τους θρύλους Ihsahn και Simen Hestnaes (πραγματικά θα ήθελα να δω τα πρόσωπά τους στο άκουσμα αυτής της δουλειάς), κάτι που αποδεικνύει εκκωφαντικά σε κομμάτια όπως τα “Depravity Favours the Bold”, “We Will Fucking Kill You” (ύμνος!), “So We Can Die Happy”, “In Flagrante Delicto”, “On Being a Slave”, “The Great Spectator”, άριστα δείγματα τραγουδοποιΐας, με εξωπραγματικά μελωδικά ρεφρέν .
Φοβερές ατμόσφαιρες στα πρότυπα του “Anthems To The Welkin At Dusk” με σπουδαίο προγραμματισμό από τον Irrumator, ο οποίος δομεί με κρυστάλλινη black metal ευφυΐα συνθέσεις – ορισμούς του ιδιώματος, εν μέσω θυελλώδους riffing και σαρωτικού drumming. H οργή και η δύναμη που αναδύονται θέτουν νέα κριτήρια στο extreme performing, κάτι που μπορείς να ακούσεις στον ακουστικό όλεθρο του “Hold Your Children Close and Pray for Oblivion”, στη σφαγή του “And You Will Beg for Our Secrets”, στο πραγματικό progressive metal του στοιχειωμένου “Extravaganza” που εκχέει την ίδια την κόλαση από τα ηχεία, στην α-π-ί-σ-τ-ε-υ-τ-η διασκευή του “Powerslave” των Iron Maiden ή στο επιλογικό “Of Horror, and the Black Shawls” που κλείνει με εσχατολογική πίκρα αυτήν την καταπληκτική δημιουργία.
Χιλιόμετρα μπροστά από οτιδήποτε ακραίο είδε το φως της ημέρας τουλάχιστον για το έτος που διανύουμε, οι Anaal Nathrakh μπορούν να απολαμβάνουν την αίγλη του καλλιτεχνικού θρόνου του black metal. Ευφυέστατη, σκληρότατη μουσική, αντάξια προσωποποίηση του γαμώκοσμου που αποτελώ μέρος του, το “The Whole Of The Law” μου έδωσε απτά επιχειρήματα δημιουργικού μισανθρωπισμού.
Συναισθηματική λύτρωση δια μέσω ηδονικού ηχητικού βασανισμού. Μεγαλειώδες album. Ένα αριστούργημα που ίσως και να μην μπορέσουν να ξεπεράσουν ποτέ. Ασφαλέστατα η καλύτερη δουλειά τους. Με κλειστά τα μάτια οι σκατόψυχοι, δεν το συζητώ. Ίσως ο μεγαλύτερος αντιστερεοτυπικός μου έρωτας για φέτος. Όνλι λαβ και πίσω όλοι ρε καριόληδες!
716 
