Smoke the Fuzz- Fest Post-mortem edition: Russian Circles, Helen Money (05/11/2016) VOX

Το Smoke the Fuzz Fest κυριαρχεί συναυλιακά στην Αθήνα τις τελευταίες εβδομάδες κι αποτελεί ένα γεγονός που επιβραβεύεται μέχρι στιγμής από το κοινό, με την προσέλκυση δυνατών και ποιοτικών ονομάτων της παγκόσμιας σκηνής.

Η Post-mortem edition του, σήκωνε αυλαία το Σάββατο 5/11 στο Vox στην Ιερά οδό, με κυρίως πιάτο τους (αγαπημένους στη χώρα μας) Russian Circles και την Helen Money ως support.

Οι πόρτες άνοιγαν γύρω στις 8:30 και κατά τις 9:15 που έφτασα, ο χώρος περί του Vox (με την τεράστια αφίσα του Αντύπα να δεσπόζει πάνω από το χώρο, τι ειρωνεία!) είχε γεμίσει με rock φυσιογνωμίες. Μέσα σχεδόν γεμάτο τόσο στην αρένα, αλλά και στα θεωρεία. Δεδομένου του στενού χώρου της πλατείας η κατάσταση γινόταν σχετικά αποπνικτική, σε σύγκριση βέβαια με το Fuzz Club ή άλλους πιο συναυλιακούς indoor χώρους. Αλλά στην τελική δε μας ενόχλησε ιδιαίτερα, ίσα-ίσα ήρθαμε πιο κοντά και χτυπηθήκαμε καλύτερα στη συνέχεια.

Λίγο μετά τις 9:30 η Helen Money (ή κατά κόσμον Alison Chesley), ανέβηκε στη σκηνή με το τσέλο της, αναλαμβάνοντας να ζεστάνει το κοινό. Η κλασικά σπουδαγμένη τσελίστρια κι αναγνωρισμένη μουσικός, που παραστράτησε σε rock και metal μονοπάτια (έχει στο παρελθόν συνεργαστεί δισκογραφικά με Anthrax, Bob Mould, Russian Circles κλπ), παρουσίασε ένα πολύ δυνατό performance, που το κοινό όμως, κατά γενική πλειοψηφία, είδε μερικώς αδιάφορα.

Ένα τσέλο που μετατρεπόταν από κλασικό όργανο σε doom metal φιγούρα με την εκτεταμένη χρήση της παραμόρφωσης και των pedals. Πολύ προσεγμένο κι ιδιαίτερο Shoegazing, κάτι σαν metal δωματίου ένα πράγμα. Ήχος πρωτόγνωρος, διαφορετικός και εξαιρετικά βιωματικός. Θα ήθελα να την ακούσω κάτω από διαφορετικές συνθήκες, μιας και ο κόσμος, αδημονούσε πραγματικά να βγουν επί σκηνής οι Russian Circles κι οτιδήποτε άλλο φάνταζε αδιάφορο.

Η στιγμή είχε φτάσει. Οι μουσικοί είχαν κουρδίσει κι ένας υπόγειος αναβρασμός είχε καταλάβει το χώρο. Λίγο μετά τις 10:30 oι Russian Circles, χωρίς πολλά- πολλά, ανέβηκαν επί σκηνής κι αυτό που ακολούθησε είναι πραγματικά πολύ δύσκολο να περιγραφεί. Καταιγιστικός ρυθμός και μουντή ατμόσφαιρα, σκληρά riff και χαοτικές γέφυρες, post-rock δεμένο sludge, hardcore beatdowns, black metal περάσματα και κάποια industrial στοιχεία, που συνέθεταν το σκηνικό μιας ορχηστρικής ροκ λάβας, που κατέλαβε το Vox και συνεπήρε στο διάβα της, τους αποσβολωμένους και ταυτόχρονα εκστασιασμένους παρευρισκόμενους.

Σίγουρα δεν ήρθαν για να προωθήσουν την τελευταία τους δισκογραφική δουλειά, παρόλο που άνοιξαν με τα εξαιρετικά Asa και Vorel (από το Guidance του 2016), αλλά έκαναν μια εμφατική αναδρομή σ’ όλη τους τη δισκογραφία με highlight στιγμές τα αναγνωρίσιμα Africa, 1777, και βεβαίως encore με το εκπληκτικό Youngblood. Το κοινό εξοικειωμένο με τη μουσική τους συνέβαλε με το δαιμονισμένο τρίο από το Σικάγο στη δημιουργία μιας απαράμιλλης ατμόσφαιρας για μιάμιση περίπου ώρα που μας φάνηκε σαν τέταρτο.

Μπορεί σαν γενιά να μην είχαμε την ευκαιρία – τύχη να απολαύσουμε τους Camel ή τους Floyd στα ντουζένια τους ζωντανά, αλλά σχήματα όπως οι Russian Circles έχουν την ικανότητα, το ταλέντο (εξυπακούεται) και τη μαγεία να μας καθηλώσουν και να μας δυναμιτίσουν ταυτόχρονα. Πώς χωρούν τόσες αντιφάσεις και οξύμωρα σχήματα σε ένα τέτοιο live; Πολύ απλά, αυτό είναι το rock.

Εξαιρετικός ήχος, προσεγμένη διοργάνωση κι από ότι φαίνεται ένα γεγονός που έχει τα εχέγγυα να αποτελέσει ένα από τα πιο δυνατά συναυλιακά indoor δρώμενά στην Ελλάδα για τα επόμενα χρόνια.

Russian Circles setlist
Asa
Vorel
Deficit
309
Afrika
Harper Lewis
1777
Calla
Mlàdek
Youngblood

photos: Βασιλική Παναγοπούλου

740
About Παναγιώτης Σπυρόπουλος 239 Articles
Γεννήθηκε στα τέλη του 70 στα Δυτικά της Αθήνας, πιο αργά ή πολύ νωρίτερα από ότι θα ήθελε - δεν έχε καταλήξει ακόμα! Ακροβατώντας ανάμεσα σε οικονομετρικά μοντέλα, φιλοσοφικούς αναστοχασμούς, πολιτικούς προβληματισμούς, κοινωνικές και διατροφολογικές ανησυχίες, η μουσική αναζήτηση είναι το δίχτυ ασφαλείας στο matrix της καθημερινότητας. Fan του σκληρού ήχου, λάτρης της κλασικής μουσικής, παθιασμένος με τα blues. Αναζητά την αιτία ζωής του, πριν κάποιοι άλλοι διαγνώσουν την αιτία θανάτου του• είναι σε καλό δρόμο για το δεύτερο.