Οι Αθηναίοι black/thrash metallers Ravencult επιστρέφουν 5 χρόνια μετά από το πολύ επιτυχημένο Morbid Blood, που τους έβαλε για τα καλά στο πάνθεον της σκηνής και αποτέλεσε το βήμα για τη μεγάλη μεταγραφή στην Metal Blade.
Αυτές οι μετακινήσεις σε σπουδαίες εταιρίες, είχαμε συνηθίσει στο παρελθόν και σε πολλές περιπτώσεις να οδηγούν τα συγκροτήματα σε λίγο διαφορετικούς δρόμους από εκείνους που ακολουθούσαν μέχρι εκείνη τη στιγμή. Άλλοι το ονόμαζαν εμπορικότητα, άλλοι μουσική ωριμότητα, αλλά για κάποιο λόγο συνέβαινε.
Από την αρχή οφείλουμε να ξεκαθαρίσουμε ότι οι Ravencult δεν έχουν κάνει καμία έκπτωση στον ήχο τους. Είναι πιο επαγγελματική η παραγωγή, ναι. Επίσης είναι λιγότερο χαοτικός ο ήχος με τα όργανα να αναπνέουν και να ακούγονται ξεκάθαρα. Αλλά όλα τα στοιχεία που τους ακολουθούν εδώ και 10+ χρόνια είναι εδώ. Η βρωμιά, οι δαιμονισμένες ταχύτητες, τα λυσσασμένα φωνητικά, το ακατάπαυστο drumming που βαράει χωρίς έλεος και τα riff που όση τεχνική τους λείπει, τόση μεταλλιά βγάζουν.
Ποιο είναι το καλύτερο χαρακτηριστικό του “Force Of Profanation”; Η μονοτονία του… Κι όμως ναι… Η μονοτονία του. Λίγο παραπάνω από 30’ ακούς το ίδιο πράγμα. Αν δεν είχε τις παύσεις ανάμεσα στα τραγούδια, θα ήθελε τεράστια προσοχή για να ξεχωρίσεις ότι προχώρησες από το ένα σημείο στο επόμενο.
Κι όμως… Αυτό το χαρακτηριστικό που συνήθως αποτελεί αρνητικό παράγοντα, στην περίπτωση των Ravencult είναι η ψυχή της μουσικής τους. Πόρωση χωρίς όρια, κοπάνημα χωρίς σταματημό, οχτώ τραγούδια γραμμένα σαν να μην υπάρχει αύριο. Ένα Motorhead meets black metal μείγμα στο ύφος των Aura Noir ή Watain. Τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο από ό,τι οι Ravencult έχουν μάθει να κάνουν καλά και συνεχίζουν να το κάνουν.
662 
