White Noise. Ελληνιστί “Λευκός Θόρυβος”, ταινία του Hollywood, με πρωταγωνιστή τον Michael Keaton, ένα πολύ καλό θρίλερ, όπου ο πρωταγωνιστής ακούγοντας, βλέποντας και παρατηρώντας μετά από ώρα το λευκό θόρυβο από τηλεοπτικούς δέκτες όταν δεν έχουν σήμα, επικοινωνεί με φαντάσματα και γενικότερα με την “άλλη πλευρά”!
Έτσι κάπως λειτουργεί η καινούρια δουλειά των “δικών” μας Sun of Nothing! Δεν υπάρχει περίπτωση να θέλεις να ακούσεις τη μουσική τους, έτσι απλά, χαλαρά και χωρίς προσοχή! Πρέπει να είσαι άτομο με υπομονή, να σε διακατέχει παρατηρητικότητα, καρτερικότητα και γενικά να είσαι ο άνθρωπος που του αρέσει να γεύεται το καλό κρασί αργά και με πάθος! Δε μπορώ για κανένα λόγο να ταυτοποιήσω μουσικά τη μπάντα αυτή, διότι αν πω ότι είναι ψυχεδελική, θα έχω δίκιο και άδικο. Αν πω ότι είναι black, θα είμαι υπερβολικός, αν πάλι ισχυριστώ πως είναι απλά μετατροπείς θορύβου σε μουσική… χμ ίσως να μην γίνομαι σαφής. Μάλλον οι Sun of Nothing, είναι όλα αυτά μαζί και πάλι όχι απόλυτα!
Αυτό που κατάφεραν να κάνουν εμένα να νιώσω είναι θλίψη, απόγνωση και με τα πέντε κομμάτια του cd και δε θέλω από κανένα να μου πει ότι είναι λίγα, μιας και τα “Drowned Out” και “Hearthealer”, έχουν διάρκεια δέκα και δεκαπέντε λεπτά αντίστοιχα! Χρόνος αρκετός ώστε να σε “στείλει” τόσο, ώστε στο τέλος να θέλεις να πάρεις απεγνωσμένα ανάσα!!
Η τρίτη αυτή δουλειά της μπάντας είναι πιο μελωδική και παίζει λιγότερο με το θόρυβο, στοιχείο ναι μεν που τη κάνει πιο προσιτή σε ένα μικρό αλλά ευρύτερο κοινό, αλλά παραμένει underground και αυτοκτονική! Η μουσική τους προσφέρεται μόνο σε ακροατές με υπομονή και άτομα που τους αρέσει μετά από αρκετές φορές να ανακαλύπτουν μυστικές εκπλήξεις, είτε καλές, είτε κακές!! Επίσης μ’ αρέσει το λογοπαίγνιο στο όνομα τους! Αν και οι ίδιοι επονομάζονται “Sun”, με μια μικρή αλλαγή στο γράμμα “u” σε γράμμα “o”, γίνεται άνετα “γιοι του τίποτα…” !
596 
