Ενδιαφέρον παρουσιάζει η πρώτη δουλειά των (σχεδόν) νιούφηδων στον χώρο του metal, Steel Inferno.
Το συγκρότημα εδρεύει στη Δανία, κατά τας γραφάς, αλλά ουσιαστικά είναι μια ευρωπαϊκή μίξη από μουσικούς από τη Γαλλία, την Πολωνία, τη Δανία αλλά κι από την Ελλάδα.
Έχουν στην δισκοθήκη τους ένα μόνο demo κι ένα μόνο single (“Arcade Warrior”) και πριν από λίγες μέρες εξέδωσαν από την Inferno Records τον παρθενικό τους δίσκο με το όνομα “Aesthetics of Decay”.
Δεν μπορώ να κρίνω πολλά από τον ήχο γιατί δεν ήταν καλή η ποιότητα με την οποία έκανα την ακρόαση, μου άφησε όμως τις καλύτερες εντυπώσεις σε ό,τι αφορά μελωδίες και συνθέσεις.
Παλιομοδίτικο heavy-speed metal με αρκετά punk στοιχεία και με ξεκούρδιστα σημεία εκεί όπου πρέπει, κοφτερά σολίδια από τα εξάχορδα αλλά και ηγετικά riff που ξεκινάνε το mosh-pit, κρουστά και μπάσο επί ποδός πολέμου και στο μικρόφωνο η Karen, σαν μια άλλη Sabina Classen (Holy Moses), αλλά με καθαρή φωνή και κάπου-κάπου φάλτσα, τοποθετεί το αστεράκι πάνω από την ποιότητα του συγκροτήματος, εννοώντας πως ταιριάζει γάντι στον ήχο τους.
Όλος ο δίσκος πέρασε σαν νεράκι από τα αυτιά μου και κάποια κομμάτια όπως τα “Infernal Steel Brigate” και “Flashing Reality” έπαιξαν ξανά και ξανά, γιατί δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ από την αύξηση των ορμονών μου. Παίρνει βελτίωση σίγουρα η παραγωγή αλλά το κάνουν με μεράκι κι αυτό φαίνεται!
666 
