Ο μεγαλύτερος πνεύμονας της ελληνικής ακραίας μουσικής είναι αναμφισβήτητα το black metal, κι αυτό μπορεί εύκολα να το καταλάβει και κάποιος που δεν είναι ειδικός (όχι πως είμαι εγώ, αλλά να είχαμε να λέγαμε).
Αυτό που έκανε σημαντικό αυτό το κομμάτι του ελληνικού metal είναι η έλλειψη φόβου πειραματισμού των μελών της, που δημιουργεί εκπληκτικά δισκογραφικά αποτελέσματα, όπως το προ διετίας εκπληκτικό “Extance” των Θεσσαλονικιών Aenaon. Εκείνος ο δίσκος με είχε κάνει να “ερωτευτώ” ακόμη περισσότερο τη μουσική και με έβαλε στο τριπάκι να μιλήσω με την μπάντα. Στην ανακοίνωση κυκλοφορίας του τρίτου album των Aenaon, κάτι έσπασε μέσα μου και θέλησα να το ακούσω σαν τρελός, αναμένοντας κάτι σαν το προηγούμενο. Και για καλή μου τύχη, μου προσφέρουν αυτό ακριβώς!
Προοδευτικό black metal, που θα έκανε περήφανους τους Arcturus με τη θεατρικότητα του και που χωρίς να πραγματοποιεί ύβρη κατά των ριζών του είδους, κάνει αλματώδη βήματα μπροστά.
Το οκτάλεπτο “Οneirodynia”, με το οποίο ξεκινάει το album, αυτό ακριβώς αποδεικνύει, με τις εξαιρετικές εναλλαγές στα φωνητικά, την έξυπνη χρήση του σαξοφώνου και τα όμορφα κιθαριστικά solo, που χωρίς να τα “παραλένε” εμπλουτίζουν τη μουσική του συγκροτήματος. Δεν έχει νόημα αυτήν τη φορά να το αναλύσω track to track, αφού το σύνολό του σε αποθαρρύνει από το να ψάξεις να βρεις το αγαπημένο σου κομμάτι και σε αναγκάζει, σαν να δρας από γενετήσιο ένστικτο, να το ακούσεις από την αρχή, σαν να είναι η πρώτη φορά!
H παραγωγή του album είναι και πάλι υποδειγματική, δίνοντας ένα ακόμη πόντο στο “Hypnosophy” για να φτάσει να βρίσκεται στο υποσυνείδητο μου και πάλι, ως ένα από τα πιο ενδιαφέροντα μουσικά εγχειρήματα που έχω ακούσει ως τώρα το 2016. Και το εξώφυλλο από το χέρι του Łukasz Wodyński ολοκληρώνει μια κίνηση, όχι πλέον γενναία, αφού ξέρουν τι θέλουν, πως να το αποκτήσουν και τι να απαιτήσουν για αυτό, γιατί εξάλλου δεν έχει όρια το Αέναον!
679 
