Δίσκοι σαν το “Empty Space Meditation” μου την σπάνε.
Όλοι έχουμε συναντήσει τέτοιες δουλειές, από μπάντες που μας αρέσουν, ενδεχομένως να τους περιμέναμε κιόλας με προσδοκίες, κι ενώ δεν πάει κάτι λάθος απλά δεν μας κάνουν με τίποτα κούκου.
Δεν υπάρχει κάτι κακό στο “Empty Space Meditation”. Το black/doom τους είναι αρκετά πιο μονότονο και πιο ambient από το προηγούμενο άλμπουμ των Urfaust, το εξαιρετικό “Der Freiwillige Bettler”, αλλά αυτό δεν είναι κατ’ ανάγκη κάτι κακό. Άλλωστε τα πολλά EP και split που μεσολάβησαν έπαιζαν με διάφορες παραλλαγές του ήχου τους. Ξεκινώντας με ένα ορχηστρικό σε πλήκτρα πριν περάσει σε κομμάτια πιο κοντά στο minimal ατμοσφαιρικό black και doom που μας έχουν συνηθίσει, κομπλέ με τα χαρακτηριστικά φωνητικά, το άλμπουμ παραμένει κατά τα άλλα πιστό στο στυλ της μπάντας, ίσως κάπως λιγότερο “πιασάρικο”.
Η αλήθεια είναι πως οι περισσότεροι οπαδοί τους θα παραμείνουν απόλυτα ικανοποιημένοι και ίσως και να κερδίσουν μερικούς καινούργιους μεταξύ όσων αρέσκονται σε πιο post/black καταστάσεις. Αλλά και πάλι, ενώ αναγνωρίζω ότι είναι καλός δίσκος, δεν με κέρδισε. Δεν μπορώ παρά να το αποτίσω σε προσωπική μου παραξενιά και να παροτρύνω όσους ενδιαφέρονται να του ρίξουν μια καλύτερη αυτιά κατ’ ιδίαν, εγώ προσωπικά προτιμώ να ακούσω τα παλιότερα τους.
539 
