Τι άλλο να ζητήσει κανείς πέρα από ένα καλό live τη Δευτέρα για να ξεκινήσει όμορφα η βδομάδα;
Έτσι έγινε λοιπόν και τη Δευτέρα που μας πέρασε, με τους Girls Names να μας γεμίζουν τις μπαταρίες με μπόλικη ποστ-πάνκικη ενέργεια.
To αθηναϊκό psych/noise pop ντουέτο Acid Barretts ανέλαβε ν’ ανοίξει τη βραδιά. Ανέβηκαν στη σκηνή στις 21.40, μπροστά σε ελάχιστο κόσμο, ο οποίος όμως ολοένα και αυξανόταν. Ο H.K. στην κιθάρα και τα φωνητικά, μαζί με τον A.Ε. στο μπάσο, και το drum machine να τους συνοδεύει, παρουσίασαν 5 κομμάτια, μερικά εκ των οποίων βρίσκονται στο πρώτο EP τους “DK”, που κυκλοφόρησε πριν από μόλις λίγες μέρες (“Honey Child”, “Midnight Call”).
Αν και ο ήχος τους είναι ενδιαφέρων και τα κομμάτια συμπαθητικά, κάτι έλειπε από το όλο σύνολο που εμπόδιζε την φάση ν’ απογειωθεί. Ίσως να χρειάζεται λίγο πιο εμπνευσμένες συνθέσεις, ίσως και λίγο νεύρο παραπάνω στη σκηνή. Επιφυλασσόμαστε πάντως για μεγαλύτερες συγκινήσεις από το σχήμα αυτό στο μέλλον.
Στις 22.40 ήρθε η σειρά των Ιρλανδών Girls Names, ενώ ο χώρος της Death Disco είχε πια γεμίσει για τα καλά. Μπριζωμένοι και ορεξάτοι και οι τέσσερις, μετέδωσαν απ’ το πρώτο λεπτό το κεφάτο vibe τους στο κοινό, το οποίο φαινόταν να τους απολαμβάνει καθ’ όλη τη διάρκεια του σετ.
Ήταν η πρώτη φορά που τους έβλεπα επί το έργο, συνεπώς δεν μπορώ να κάνω σύγκριση με τις προηγούμενες εμφανίσεις τους στη χώρα μας, σίγουρα πάντως οι Girls Names έχουν κάνει μια σαφή, ξεκάθαρη και δυναμική στροφή προς τον post punk ήχο, τον οποίο και υποστηρίζουν σθεναρά και επάξια.
Έπαιξαν κατά κύριο λόγο κομμάτια από τον τελευταίο, περσινό τους δίσκο “Arms Around a Vision” , δύο απ’ τον προηγούμενο “The New Life” (“Hypnotic Regression”, και για encore το ομώνυμο “The New Life”) καθώς και το τελευταίο τους single “Zero Triptych”. Ο τσιτωμένος Gib Cassidy στα τύμπανα, η “αλήτικη” φιγούρα, Claire Miskimmin, στο μπάσο, ο σεμνός Philip Quinn στην κιθάρα και ο frontman Cathal Cully, που κατά καιρούς η φωνή του μου θύμιζε αυτή του Joe Strummer των Clash, φαίνονταν όλοι τους να απολάμβαναν αυτό που έκαναν, και να παίζουν όχι μόνο για το κοινό, αλλά και για την πάρτη τους.
Ο Cully κρατούσε επαφή με τον κόσμο, τόση ώστε να γίνει ακόμα πιο συμπαθής, ενώ στο encore η κιθάρα και το μπάσο τα ‘δωσαν όλα, παρέα στο κέντρο της σκηνής, και ο γλυκούλης Cassidy είχε καταπωρωθεί και αποχώρησε τελευταίος, πετώντας τις μπαγκέτες στο κοινό. Σίγουρα, περάσαμε εμείς καλά, αλλά και αυτοί ίσως ακόμη καλύτερα – γεγονός που αναμφισβήτητα μετράει θετικά στις εντυπώσεις που αφήνουν στον κόσμο.
Girls Names setlist
Reticence
Take Out the Hand
Desire Oscillations
Zero Triptych
Hypnotic Regression
Malaga
A Hunger Artist
I Was You
The New Life
577 
