Ο αστεροειδής προσγειώθηκε τον περασμένο χειμώνα στη χώρα μας κι έσπειρε χαρά με τα νέα για τρίτη ολοκληρωμένη δουλειά.
Με τις δυο πρώτες τους προσπάθειες (2007 και 2009) είχαν καταφέρει να εισχωρήσουν στο υποσυνείδητο των φίλων του ψυχεδελικού revival και της heavy ροκιάς, οι οποίοι ουδέποτε σταμάτησαν να ρωτούν για αυτούς, τα 8 ολάκερα χρόνια που μεσολάβησαν ως σήμερα.
Εκείνοι επανασυνδέθηκαν κι επιστρέφουν με το “III” για να εξαργυρώσουν αυτήν την αγάπη και να δώσουν κάτι που θα θυμόμαστε και την επόμενη δεκαετία. Κι αυτό που δημιουργούν είναι φοβερό.
Με ιδανική παραγωγή, σφιχτοδεμένη τραγουδοποιΐα και εκτέλεση, όχι μόνο επαναπροσδιορίζουν το λεγόμενο retro rock, αλλά χτίζουν σκαλοπάτια που εκτείνονται πίσω ως τα ίδια τα 70’s που τους ενέπνευσαν. Ανεβαίνοντας αυτά τα σκαλοπάτια, ένας νεοφερμένος rocker μπορεί να ακούσει με ακρίβεια τη φιλοσοφία εκείνης της εποχής.
Δεν θέλω να σταθώ σε συγκεκριμένα κομμάτια, γιατί έχουμε να κάνουμε με ένα δίσκο που ακούς από την αρχή ως το τέλος, δίχως να πατάς κάποιο κουμπί.
Επίσης, δεν χρειάζεται να είσαι της “φάσης”, όπως συνηθίζουμε να λέμε, γιατί αν σε αγγίζει το κλασικό rock, θα αγαπήσεις τους Asteroid παράφορα.
Οι Σουηδοί είναι ικανοί να σκουπίσουν τα δάκρυα μας από τη διάλυση των Graveyard και να μας δώσουν μια από τις όμορφες μουσικές στιγμές της χρονιάς.
Οι πρόγονοί σας θα είναι περήφανοι, οι δε απόγονοι θα σας μνημονεύουν.
582 
