EDEN’S CURSE: “Cardinal”

Μια πολυεθνική μουσική ομάδα που ξεκίνησε ανταλλάσοντας διαδικτυκά ιδέες το 2007 είναι οι Eden’s Curse.

Από την πειραματική, χαλαρή αφετηρία της μακρινής επικοινωνίας έχουν αλλάξει βέβαια πολλά πράγματα ως σήμερα. Το φετινό άλμπουμ, με τον τίτλο “Cardinal”, είναι το 5ο της διαδρομής τους ως τώρα και ο συνθετικός πυρήνας του κιθαρίστα Thorsten Koehne και του μπασίστα Paul Logue συνεχίζει να περιστρέφεται γύρω από τον άξονα του μελωδικού heavy rock. Νέες προσθήκες μελών για το γκρουπ αποτελούν ο φινλανδός πληκτράς Christian “Chrism” Pulkkinen και ο ντράμερ John Clelland που πρωτοεμφανίστηκε στο live άλμπουμ τους “Live with the curse” του 2015.

Πίσω από τους άμεσους πρωταγωνιστές του γκρουπ στέκεται για άλλη μια φορά ο πολύς  Dennis Ward (ήδη γνωστός από τις συμμετοχές του σε ονόματα όπως οι Pink Cream 69, Unisonic, D. C. Cooper, Bob Catley, Sunstorm και πολλά άλλα) που εγγυάται για το εξαιρετικό τελικό αποτέλεσμα του ήχου.

Συνθετικά οι Eden’s Curse με χαλί την αφοσίωση στο ευκολομνημόνευτο heavy rock,  αποκαλύπτουν μια διαδοχή τραγουδιών που φροντίζει να καλύπτει όλα τα εξαιρετικά δολώματα του χώρου. Το δυναμικό και αμιγώς εισαγωγικό τρακ “Prophets of doom” παραδίδει ομαλά την σκυτάλη στο απόλυτα ντυμένο single του δίσκου “Sell your soul” κι αυτό με τη σειρά του σε άλλη μια μελωδικά δομημένη σύνθεση που προκαλεί με την ελκυστική ευκολία του τον ακροατή, το “The great pretender”.

O επικός, επιβλητικός αέρας του “Messiah complex” διευρύνει τον ορίζοντα του άλμπουμ διατηρώντας όμως αυτή τη ροή της ελκυστικής ευκολίας που με την επιβολή μιας λεγόμενης power ballad όπως το “Find my way” συναρμολογεί μια ακολουθία που δύσκολα αγνοείς. Το επίπεδο των μελωδικών εδεσμάτων παραμένει αξιοπρόσεκτο μέχρι το τέλος με το “Unconditional” να αποκαλύπτει μια διαφορετική, πιο γήινη και λειτουργική φωνητική εκδοχή της εξέχουσας καλεσμένης Liv Kristine σε ένα τραγούδι που θα απασχολήσει τους εραστές των single. Κερασάκι στη συνθετική ρέντα των Eden’s Curse, το 8λεπτο “Jericho” με τα power epic στοιχεία του να εξαργυρώνουν την ικανότητα των χαρακτηριστικών μελωδιών τους.

Η γενική εντύπωση ήδη ετοιμάζεται να χρίσει το “Cardinal” σαν το πληρέστερο και καλύτερο άλμπουμ τους ως τώρα. Κινούμενο από μια υποδειγματική δουλειά του κιθαρίστα Thorsten Koehne στα σπουδαία ρυθμικά μέρη και καταφέρνοντας να αναδείξει την ποικιλία του μέσα από την παρέλαση των κολλητικών μελωδιών του, έχει ανοίξει ήδη την όρεξη για ένα επόμενο τεράστιο βήμα.

595
About Γιώργος Γεωργίου 540 Articles
Συνηθίζουν να λένε, «δείξε μου τους φίλους σου να σου πω ποιος είσαι»… Αν μπορούσε λοιπόν να ιδρύσει το δικό του “Cabaret Voltaire”, στους τοίχους του θα είχε κορνίζες με φωτογραφίες του Τάκη Τλούπα και πίνακες των David Bomberg και Edward Hopper. Πάνω στο πατάρι θα είχε τις δύσκολες περιπτώσεις, αυτούς που αν τελικά μάλωναν μεταξύ τους, θα έπρεπε να γίνει σε απομόνωση. Σε ειδικό “triryche design” τραπεζάκι ο Tate με τον De Garmo, και ακριβώς απέναντι σε ευρύχωρο καναπέ ο Fish με τον Steve Hogarth. Μοναχικό τραπέζι με κηροπήγιο και θέα από μικρό παράθυρο στην ομίχλη της πίσω αυλής ο Simon Jones. Φθαρμένο ημίψηλο σκαμπό και μίνι μπαρ δίπλα του για τον Nick Cave. Σκαλιστή πολυθρόνα για τον Ronnie James Dio, και κάθισμα VIP από το Villa Park για τον μουστάκια άρχοντα των ριφ. Φουτουριστικό κουπέ για τρεις σεβάσμιους κυρίους από τον Καναδά, μην τον ρωτήσεις ποιους. Κάτω σε περίοπτη θέση στο μπαρ, τον μορφονιό Joakim Larsson, για να τραβά τις ωραίες γυναίκες, και δίπλα του τον Jim Matheos να τον συμμαζεύει με την ψυχραιμία του όταν χρειάζεται. Σε ένα μικρό τραπέζι στην πιο σκοτεινή γωνιά, η περίεργη παρέα του David Sylvian, του Neil Hannon και του Paddy McAloon. Όταν κάθονται στο μπαρ και οι νεότεροι Einar Solberg, Daniel Tompkins και Daniel Estrin, η χημεία είναι πια ιδανική. Καθόλου άσχημα κι απόψε…