Οι πιστοί στο δεύτερο ραντεβού της εβδομάδας με τον Hoyem στο Ηρώδειο άρχισαν να συνωστίζονται από νωρίς.
Χώρος για παρκάρισμα ούτε για δείγμα και οι ουρές ήδη ορατά σχηματισμένες πολύ πριν ανοίξουν οι πόρτες. Με τον ενθουσιασμό στο τσεπάκι και τους ενδοιασμούς κατά νου (είχε ακουστεί ότι η πρώτη του εμφάνιση της Πέμπτης ήταν λίγο “κουμπωμένη”) εισχωρήσαμε στο εσωτερικό του θεάτρου, λίγο μετά τις 7:30. Μέσα στην επόμενη ώρα το Ηρώδειο ήταν ήδη ασφυκτικά γεμάτο, απ’ άκρη σ’ άκρη. Αμφιβάλλω αν οι περισσότεροι στο κοινό τον έβλεπαν για πρώτη φορά – είναι γνωστό άλλωστε πως ο Hoyem είναι ιδιαίτερα αγαπητός στην Ελλάδα από την εποχή των Madrugada ακόμα. Αρκεί πλέον η υποψία και μόνο ότι πρόκειται να εμφανιστεί και οι συναυλίες του είναι εγγυημένο sold out.
Ο κόσμος συνέχισε να εισέρχεται μέχρι και τις 9 περίπου όπου οι μουσικοί άρχισαν να εμφανίζονται στην σκηνή. Η βραδιά άνοιξε με το “Lioness”, από το ομώνυμο τελευταίο του άλμπουμ, ένα κομμάτι από τη φύση του ορχηστρικό και κατ’ επέκταση ταιριαστό για το χώρο διεξαγωγής. Το κοινό μουδιασμένο, όπως κι εγώ. Ίσως γιατί το καινούριο υλικό δεν είχα προλάβει να το αφομοιώσω ακόμα μέσα από αναμνήσεις. Ίσως γιατί καθ’ όλη τη διάρκειά του βρισκόμασταν υπό το ενοχλητικό φως των προβολέων, οι οποίοι συνέχισαν να μας ακολουθούν και να μας αποκαλύπτουν και στο πιο εντόνων ρυθμών “Black & Gold” που ακολούθησε. Οι πέτρες μπορεί να σείστηκαν, το κοινό όμως ακόμα μουδιασμένο μέχρι να ακούσει η παρακίνηση του Sivert για τον συνοδεύσει με ρυθμικά παλαμάκια στο “Belladona”.
Στο “My thieving heart” κάπως ανέβηκε η διάθεση, αφότου εμφανίστηκε και η Marie Munroe με την άρπα της για να συνοδεύσει τον Hoyem. Και κάπως έτσι συνεχίστηκε η βραδιά… με εναλλασσόμενα χειροκροτήματα, τον κόμσο να σιγοτραγουδά και κλεφτά να τραβάει φωτογραφίες με το κινητό, γεγονός που έσπευδαν οι εργαζόμενοι του χώρου να αποτρέψουν.Τα περισσότερα κομμάτια τα ακούσαμε στην σχεδόν original μορφή τους. Το intro της διασκευής του “Majesty” όμως ήταν ευχάριστα αγνώριστο για τα Αθηναϊκά μας αυτάκια, μέχρι να ακουστεί το χαρακτηριστικό “so, am I good or bad… ” όπου και μπήκαμε σε φάση παραληρήματος.
Πριν το κλείσιμο του σετ με το “Sleepwalking man”, ο Hoyem μας σύστησε την μπάντα του, τα δυο του βιολιά, το τσέλο, την βιόλα, την άρπα, τις ηλεκτρικές κιθάρες και τους κατόχους τους και με το κλασσικό του χιούμορ μας ενημέρωσε ότι “We will now pretend that that the concert is over and will leave the stage and you have to make a lot of noise”. Κι έτσι κι έγινε. Κανένας δεν κουνήθηκε από τη θέση του και εντός τριών λεπτών είχαν όλοι επιστρέψει στις θέσεις τους για το πρώτο encore, το οποίο περιελάμβανε τέσσερα κομμάτια.
Άνοιξαν με το εξαιρετικό “Step into this room and dance for me”, το οποίο μας απογείωσε, με τους στίχους του να προβάλλονται στο τοιχείο οπισθεν της σκηνής. Κατά τη γνώμη μου αυτό ήταν και το πιο αρμoνικό κομμάτι του encore, ίσως και της βραδιάς. Τρία τραγούδια μετά και το γνώριμο χιούμορ του Sivert ακούστηκε ξανά: “We are at the point where we will pretend to leave again. You are all grown ups, you know what to do.” Και μια από τα ίδια για δυο ακόμα συνθέσεις, μέχρι που άναψαν τα φώτα και σήμανε η ώρα για την λήξη της βραδιάς.
Σε γενικές γραμμές, ο ήχος ήταν μεν εξαιρετικός, γιατί Ηρώδειο είναι αυτό -πώς να το κάνουμε-, αλλά δεν μπορούσε να συναγωνιστεί την εμπειρία συναυλίας του Hoyem σε έναν κατεξοχήν συναυλιακό χώρο με αντίστοιχες υποδομές, επιφάνειες, καθίσματα (not) γιατί… Ηρώδειο είναι αυτό -πώς να το κάνουμε-! Προφανώς οι αρχαίοι ημών πρόγονοι δεν προνόησαν για ηλεκτρικές κιθάρες.
Ό,τι και να πει κανείς για τον εν λόγω καλλιτέχνη είναι λίγο. Ακόμα και στο μπάνιο να τραγουδήσει, η βαθιά βελούδινη φωνή του σε αγγίζει παντού. Ο ίδιος παραδέχτηκε πως ήταν μεγάλο του όνειρο να μας κρατήσει μουσική συντροφιά αναμέσα από τις αρχαίες πέτρες του Ηρωδείου. Και καλά έκανε και το πραγματοποίησε, δεν κάνει να μένουν απωθημένα. Ο χώρος όμως δεν μπόρεσε να προσφέρει στο κοινό την γνωστή εμπειρία “Hoyem”, από κατασκευαστικής πλευράς.
Τα δέκα (ή όσα είναι) μέτρα μεταξύ της σκηνής και των πλησιέστερων καθισμάτων θέτει γεωγραφικής φύσεως όριο μεταξύ ερμηνευτή και κοινού. Εκεί που, υπό συνήθεις συνθήκες, ο τραγουδιστής θα ανεβάσει το πόδι πάνω στο ηχείο και θα γείρει προς το υπνωτισμένο του κοινό για μια στιγμή σύνδεσης, πάνω στο συναίσθημα… ε, στο Ηρώδειο δε είναι εφικτό. Όσο και να τεντωθούμε όλοι, ούτε αυτός θα μας έφτανε, αλλά ούτε κι εμείς.
Από την άλλη, όντας καρφιτσωμένη στο καλυμμένο με μαξιλαράκι μαρμάρινο σκαλί, όσο και να ήθελα να ξεσηκωθώ και να χτυπηθώ σε κομμάτια που έχουν γράψει ιστορία, όπως “Give it a whirl”, Görlitzer Park” ή “The kids are on high street” (που σήμανε το δεύτερο encore), μου ήταν αδύνατο. Δεν μπόρεσα παρά να ακολουθήσω το πλήθος συνοστισμένων ώμων στην νωχελικά ρυθμική κίνηση δεξιά-αριστερά.
Μέγα ατού της βραδιάς ήταν το ότι είχαμε την ευκαιρία να ακούσουμε τον Hoyem να ερμηνεύει αρκετά τραγούδια από την εποχή των Madrugada, για τα οποία αγαπήθηκε, όπως τα “Belladona”, “What’s on your mind”, “Honey bee” καθώς κι άλλα υπέροχα που μας ταξίδεψαν στις αναμνήσεις μας.
Συνολικά η συναυλία ήταν όμορφη, πολιτισμένη και ιδιαίτερη, αλλά δεν ανταπεξήλθε στις Hoyem-ικές μου προσδοκίες. Ήταν, παρόλα αυτά, ένας από τους καλύτερους τρόπους να περάσει κανείς το Αθηναϊκό του Κυριακόβραδο.
Sivert Hoyem setlist
01. Lioness
02. Black & Gold
03. Belladonna (Madrugada)
04. January 3rd
05. What’s On Your Mind? (Madrugada)
06. My Thieving Heart (feat. Marie Munroe)
07. Honey Bee (Madrugada)
08. Prisoner Of The Road
09. Into The Sea
10. The Boss Bossa Nova
11. Görlitzer Park
12. Give It A Whirl
13. Majesty (Madrugada)
14. Sleepwalking Man
15. Step Into This Room And Dance For Me (Madrugada)
16. Fool To Your Crown
17. Handsome Savior
18. Moon Landing
19. The Kids Are On High Street (Madrugada)
20. Silences
Κείμενο: Καλλιόπη Τσουρουπίδου
Photos: Αποστόλης Καλλιακμάνης
683 
