Κατά το παρελθόν υπήρξαν μπάντες και καλλιτέχνες που πέρασαν και δεν άγγιξαν που λέμε. Αυτό βέβαια συμβαίνει συχνά σε πολλά είδη μουσικής έως και σήμερα. Είτε γιατί κάποια εταιρεία δεν “πίστεψε” σε μια μπάντα και περιοριζόταν στην κυκλοφορία μερικών singles ή άντε σε κάνα δυο άλμπουμ το πολύ και άλλες φορές γιατί κυρίως κατά την δεκαετία του ’80 και με την άνθιση και δημοτικότητα που γνώριζε τότε το melodic hard rock/AOR και μονοπωλούσε τα ακροατήρια σε Ευρώπη και Αμερική ξεπετάγονταν μπάντες δεξιά και αριστερά – άλλοτε ποιοτικές, άλλοτε εντελώς “κουλές” – με αποτέλεσμα κάπου να χαθεί η μπάλα και κάποιοι να παραμείνουν στην αφάνεια ή να ακολουθήσουν διαφορετική πορεία.
Η αλήθεια όμως είναι ότι αρκετοί από αυτούς αδίκως δεν προχώρησαν παρά πέρα κάνοντας το επόμενο δισκογραφικό βήμα. Όπως και στην περίπτωση των Βρετανών melodic rockers Moritz. Οι εν λόγω κύριοι προϋπάρχουν σαν group από τα μέσα των ‘80s και το μόνο που κατάφεραν τότε, βρισκόμενοι και στην σκιά των συμπατριωτών τους FM, Strangeways και Shy ίσως, ήταν να περιοριστούν στην κυκλοφορία ενός 7” single και ενός 12” αυτοχρηματοδοτούμενου EP με τον τίτλο “Shadows Of A Dream” την διετία από το 1986 έως το 1988 οπότε και διέλυσαν. Όποιος έτυχε να ακούσει κάποια από τα κομμάτια εκείνων των κυκλοφοριών καταλαβαίνει ευθύς αμέσως ότι η μπάντα είχε “κάτι” να προσφέρει. To 2011 όμως φαίνεται πως είναι η χρονιά τους. Ο ιδρυτής, συνθέτης και κιθαρίστας του συγκροτήματος, Greg Hart συγκεντρώνει ξανά όλα τα original μέλη των Moritz (εξαιρουμένου του drummer) και κάτω από την σκέπη και υποστήριξη της ανερχόμενης στον χώρο, Avenue Of Allies κυκλοφορούν το “Undivided”, το πρώτο τους ουσιαστικά full length album. Χωρίς πολλά πολλά, ο δίσκος αποτελεί τον φυσικό διάδοχο εκείνων των EP και με μια retro αισθητική χωρίς μοντερνισμούς, το άλμπουμ περιέχει 12 συνθέσεις με εκπληκτικές μελωδίες, καλοδουλεμένα δεύτερα φωνητικά, εξαιρετική δουλειά στις κιθάρες από τον Greg Hart όπως και στα απαραίτητα πλήκτρα τα οποία εμπλουτίζουν τα κομμάτια και τους δίνουν έναν έξτρα πομπώδη χαρακτήρα κυρίως στις πιο συναισθηματικές στιγμές του δίσκου όπως τα “Can’t Stop The Angels”, “Lonely Without You” και “Should’ ve Been Gone” για το οποίο γυρίστηκε και το ανάλογο promo video. Ατού αποτελούν και τα έξοχα φωνητικά του Peter Scallan καθώς και η συμμετοχή μιας παλιάς γνώριμης του συγκροτήματος, αυτής της Jackie Bodimead (ex Girlschool) στο “Who Do You Run To” και λίγο πολύ όλα τα κομμάτια συνθέτουν ένα ικανοποιητικό highlight album στο μελωδικό χώρο. Ακούστε τα “Any Time At All”, “Can’t Get Away”, “World Keeps Turning” αλλά και το ομότιτλο και οι οπαδοί του είδους θα έχουν έναν παραπάνω λόγο να αισιοδοξούν για ένα ακόμα έτος που φαίνεται να υπόσχεται πολλά από μουσικής τουλάχιστον πλευράς.
Άρης Αβραμίδης
524 
