Ok, δεν χρειάζεται φιλοσοφία για να αντιληφθείς τι μπορεί να παίζει ένα συγκρότημα με τέτοιο όνομα.
Η πεντάδα από το Texas, που ακούει στο όνομα Whiskey Myers, παίζει southern rock, προσκολλημένο όμως στις country/ folk καταβολές του, σε σχέση με άλλα σχήματα που φέρουν την ταμπέλα του είδους.
Στο ξεκίνημα ακούς το γάργαρο ρυθμό του μπάντζο και του βιολιού, σκεπτόμενος τα μπαρμπάδια που αποστάζουν το μπέρμπον.
Η παραγωγή είναι υπόθεση Dave Cobb (Rival Sons, Shooter Jennings) κι έτσι, το ταξίδι σου στον σκληρό πουριτανικό νότο γίνεται πιο απλό και ξεκούραστο. Γυναικεία δεύτερα φωνητικά εδώ κι εκεί, ενώ ο ήχος είναι τόσο “εύκολος” που παρουσιάζεται άνετα σε κάποιο μουσικό βραβείο. Κομμάτια “αντρίκια” σαν το ομώνυμο “Mud”, μπαλάντες σαν το υπέροχο “Stone” και γενικά ο δίσκος περνάει ρυάκι.
Το τέταρτο πόνημα των Whiskey Myers προτείνεται σε όσους αγαπούν τους Govt Mule και δεν ενοχλούνται από τη μυρωδιά της αλογίσιας σβουνιάς. Η παράδοση (“Good ole days”) συναντά τη βρωμιά (“Frogman”) και το αποτέλεσμα είναι ΑΛΗΘΙΝΟ (“Deep down in the South”)!
Διασκέδασα πολύ ακούγοντας το “Mud” και δίψασα πολύ για νερό που καίει. Αν ξέρεις από ροντέο…
505 
