Οι Exile Of Heaven είναι ένα heavy / power metal σχήμα που δημιουργήθηκε το 2010 στην Κοζάνη και αυτόν τον καιρό κυκλοφορεί το debut album του “The Illusion Of Randomity”.
Η δουλειά των Exile Of Heaven έχει καλά στοιχεία μέσα της. Η βάση είναι το καθαρό U.S. heavy power metal (με τα ονόματα των Jag Panzer, των Omen, των Μanilla Road, των Oliver Magnum και των Metal Church να έρχονται στο νου μου αρκετές φορές), mid tempo στη συντριπτική του πλειοψηφία, αρκετά καλό συνθετικά.
Καλά riffs και πολύ καλή σολιστική απόδοση από τον Παντελή Γκάτζιαρη, lead κιθαρίστα της μπάντας, το ρυθμικό δίδυμο των Άνθιμου Φλιάγκα (μπάσο) και Θανάση Πλιάτσιου (drums) ακούγεται επαρκώς δεμένο κι ακριβές ενώ και τα keyboards της Κωνσταντίνας Κόμπου, όπου εμφανίζονται, είναι διακριτικότατα. Ο δε τραγουδιστής / ρυθμικός κιθαρίστας Ηλίας Κυτίδης (επίσης και στους συμπατριώτες τους, powerάδες Sense Of Fear) έχει δυνατό λαρύγγι και καλή χροιά. Ακούγεται πολύ εκφραστικός αν και θα έλεγα πως τα επίπεδα φωνητικής απόδοσης είναι υποδεέστερα σε σχέση με τους Sense Of Fear, κάτι που το αποδίδω προσωπικά στον λίγο μονοδιάστατο, λιτό, “μουντό” ήχο. Μια παραγωγή που παραπέμπει σε παρελθοντικές ηχητικές προσεγγίσεις και δεν ξέρω κατά πόσο είναι εσκεμμένη (και μην ξεχνάμε, ζούμε στο Ελλάντα και ειδικά για τις εποχές που διανύουμε, το budget μιας παραγωγής δεν είναι καθόλου αδιάφορος παράγοντας). Τεχνικό ζήτημα όπως και να έχει, γιατί συνθετικά δεν υπάρχουν παράπονα.
Το “The Illusion Of Randomity” έχει αρκετές καλές στιγμές μέσω των οποίων η μπάντα παρουσιάζει πολλές αρετές. Κομμάτια όπως το “Even Warriors Fall” με το πολύ καλό μελωδικό του solo, τα back φωνητικά και ο επίλογος του “Bloodstorm”, το sing along ρεφρέν του “Sky’s Embrace”, τα εξαιρετικά “Path of Heaven” και “Infernal Maze” και το πολύ δυνατό “Candlewish”, είναι δείγματα μιας ταλαντούχας μπάντας.
Το “The Illusion Of Randomity” είναι ένα καλό ξεκίνημα για τους Κοζανίτες metallers. Θα αρέσει σε κόσμο που γουστάρει μελωδικό όσο και επικό metal. Οι Exile Of Heaven έχουν ικανότητες, αυτό ακούγεται, αλλά πρέπει να βελτιώσουν τον ήχο τους αν θέλουν να παίξουν μπάλα στην Α’ Εθνική του ύφους. Συνθετικά δεν υπάρχει παράπονο (αν και ίσως να τους ήθελα λίγο πιο γρήγορους, αλλά αυτό είναι προσωπική λόξα, δεν υπάρχει λόγος να λυκανθρωπίζω πάνω στη δημιουργική οπτική της μπάντας) και ευελπιστώ ότι πολύ σύντομα θα έχουμε νεότερα από το στρατόπεδό τους. Θετικό δισκογραφικό ξεπαρθένιασμα, στα επόμενά βήματά τους θα ξεκαθαρίσει το τοπίο και η δυναμική τους.
636 
