Μια βραδιά κυρίως ψυχεδέλειας και underground – σκληρού ήχου, έμελλε να γεμίσει τα αυτιά μας και το πνεύμα μας για τον άγριο χειμώνα που έρχεται, σ’ ένα μουντό, υποτονικό, ζεστό φθινοπωρινό βράδυ στα μέσα του Σεπτέμβρη, με το καλοκαίρι να μη θέλει να μας εγκαταλείψει.
Έξω από το An Club, μαζεμένος λιγοστός κόσμος, γνωστοί θαμώνες και τα μέλη των συγκροτημάτων που φιλοξενούσε το θρυλικό ροκ στέκι της πόλης. Το ίδιο μοτίβο και μέσα στο χώρο. Για αρχή δε μαζεύτηκαν πάνω από 30 άτομα και οι Reversed Nature, γύρω στις 9:30, ανέβηκαν ήσυχα στη σκηνή για να μας μεταφέρουν με τη μουσική τους στη δική τους ροκ σφαίρα.
Η παρουσία τους κάτι παραπάνω από ικανοποιητική, πέτυχε να ζεστάνει το μισοάδειο An και να ταξιδέψει, σε ορισμένα σημεία και να καθηλώσει, το κοινό που βρέθηκε εκεί. Ο Τόνυ Τσιμίνος στο μπάσο και τα μουσικά εφέ (προηχογραφημένα underground φωνητικά και space εφέ) να χειρίζεται άψογα τις κονσόλες και να συνοδεύει εκπληκτικά το σχήμα, ο Μιχάλης Αντρεσάκης γεμίζει με τα riffs του και τις ελάχιστες σόλο στιγμές του τη μπάντα, ενώ η Δήμητρα Τζιμούρτου με τα εξαίσια φωνητικά της και την όλη σκηνική της παρουσία (άλλοτε καθιστή ή σκυφτή στο πάτωμα κι άλλοτε να κόβει ήρεμες βόλτες στη σκηνή) συνέθετε ένα πολύ θελκτικό ψυχεδελικό σκηνικό.
Ιδιαίτερη μνεία θα πρέπει να κάνουμε στον καταπληκτικό drummer και κεντρική φιγούρα του σχήματος, Λευτέρη Βουτσά, ο οποίος κατόρθωνε να σχηματίζει γέφυρες ανάμεσα στο space – underground σκηνικό και την σκληρή stoner σκηνή. Παρά την άτυχη στιγμή που είχε με την μπακέτα στο “photo finish”, θα λέγαμε, της παρουσίας τους, κατόρθωσε να έχει στιγμές που απογείωναν την μπάντα με τα πάντα δυναμικά κλεισίματά του σε τέμπο άνω των 128ων…
Το δυναμικό τρίο των Οkwaho, ήταν η επόμενη μπάντα της βραδιάς πριν το κυρίως πιάτο… Δυναμικά κιθαριστικά γεμίσματα, όμορφα riff και καλά φωνητικά από τον Γιώργο, που έμπλεκε άριστα doom-stoner στοιχεία, με blues γέφυρες και δυναμικά φωνητικά με thrash χροιά! Ένας πραγματικά πολυτάλαντος ανερχόμενος μουσικός. Ο Μπάμπης στο μπάσο έδειχνε να είναι άριστα συγχρονισμένος – συντονισμένος με τον Γιώργο και στο τι επεδίωκαν να εκφράσουν και γενικότερα εξέπεμπαν ως δίδυμο στην frontline μια καλή παρουσία. Σίγουρα και η μουσική τους ήθελε κάτι να πει, αλλά δε μου προσέφερε κάτι το ξεχωριστό ως live εμπειρία, πέρα από τις αντιφασιστικές αναφορές τους που ενέταξαν όμορφα στον stoner ήχο τους. Από την άλλη μπορεί να επηρεάστηκα και από τη μη εκτελεστική δεινότητα του Αντρέα στα τύμπανα. Θεωρώ ότι δεν κολλούσε γενικά με την όλη φάση της μπάντας, αποδίδοντας μια άρρυθμη και άνευρη πιατινο-κρουσία και σε γενικές γραμμές, κατ’ εμέ πάντα, ήταν η παραφωνία στο όλο σκηνικό.
Πάμε τώρα στην εμφάνιση των headliners Space Slavery. Τα οπτικά space ψυχεδελικά φωτάκια είχαν στηθεί και η παρουσία τεχνητού καπνού προϊδέαζε ότι κάτι ιδιαίτερο, κάτι “παραπάνω” θα συμβεί. Ο χώρος αριθμούσε περί τα 60 άτομα και το τρίο των Space Slavery, ανέβηκε με περισσή άνεση στη σκηνή και τα έδωσε πραγματικά όλα. Ένα ατελείωτο τζαμάρισμα, με όλα τα τραγούδια του πρώτου τους album σε πιο ροκ και σκληρούς τόνους, αλλά τηρώντας απαράκλητα τους βασικούς τους δρόμους, δημιούργησαν μια εξαιρετική hard rock – ψυχεδελική ατμόσφαιρα.
Ο John στην κιθάρα, έκανε πραγματικά την πεντατονική να κλάψει (πέρα από τα όμορφα επαναλαμβανόμενα riff του, είχε και εξαιρετικές σόλο στιγμές), χειριζόμενος επίσης άψογα τα εφέ. Στο μπάσο και τα φωνητικά ο Dee, πέρα από την επιβλητική του σκηνική παρουσία, συνόδευε άψογα και γέμιζε ως καλοκουρδισμένη ψυχεδελική μηχανή τις vocal στιγμές της μπάντας. Τέλος, ο Costas στα τύμπανα, οφείλω να πω ότι δικαιολογεί τη φήμη του ως ένας από τους πιο καταξιωμένους drummer στην εγχώρια σκηνή, ο οποίος όχι μόνο εκτελεί άριστα, αλλά με το δυναμισμό που εμπνέει, είναι ο στυλοβάτης της μπάντας που κατορθώνει να περνάει και το δυναμισμό του στο κοινό.
Το τζαμάρισμα πήγαινε καλά, οι έντονες Sabbath επιρροές ζέσταιναν υποσυνείδητα το κοινό, όμως κάπου το πράγμα προς το τέλος άρχιζε να κουράζει αφού τα επαναληπτικά riff έγιναν πληκτικά κι επαναλαμβανόμενα, το τζαμάρισμα έχασε τη δυναμική του, το live έκανε κοιλιά και ένα ατέρμονο fade out οδήγησε μερικούς προς την έξοδο.
Παρόλα αυτά, το τελικό αποτέλεσμα ήταν καλό, οι Space Slavery δεν πρέπει να περνούν απαρατήρητοι από το κοινό, κι επίσης οι Reversed Nature, αξίζουν περισσότερες ευκαιρίες κι αν εντάξουν περισσότερες σόλο στιγμές στον ήχο τους σίγουρα θα τις έχουν.
577 
