Οι ρίζες της δυτικής ουγγρικής folk metal μπάντας Dalriada φθάνουν πίσω στο 1998, στο Sopron, όπου ο ηγέτης τους (András Ficzek, φωνή/ κιθάρα), μάζεψε μερικούς ταλαντούχους μουσικούς και συγκεντρώθηκε στο όραμά του: να συνδυάσει και να καταφέρει να παντρέψει το heavy metal, το θάνατο (gothic στοιχεία), το thrash και τα σημαντικότερα στοιχεία του folk– παραδοσιακού ήχου και εγένετω οι Dalriada.
Το “Ígéret”, είναι το έκτο τους πόνημα και βαδίζοντας στα χνάρια των Scyclad και Korpiklaani, φιλοδοξούν να μας ταξιδέψουν σε χρόνο μεσαιωνικό, εκεί που βασίλευαν τα κάστρα, οι ιππότες, τα σπαθιά και οι ωραίες υπάρξεις, σαν την τραγουδίστριά τους. Η λέξη “Dalriada” είναι το ιστορικό όνομα του πρώτου βασιλείου των Σκωτσέζων, αλλά βασίζεται σε ορισμένες γλωσσικές μελέτες που μπορεί να έχει ένας αρχαίος, ουγγρικής καταγωγής με την έννοια της “μάχης-τραγούδι”. Όλοι οι στίχοι είναι στα Ουγγρικά και μερικές φορές χρησιμοποιούν τα έργα του διάσημου Ούγγρου ποιητή Janos Arany. Εδώ πάλι η αυθεντικότητα και η Ουγγρική κληρονομιά τους είναι ότι πιο σημαντικό για το συγκρότημα. Στίχοι και μουσική αποτελούν μία καλλιτεχνική ενότητα. Από το εισαγωγικό του δίσκου, καταλαβαίνει κανείς, πώς όλα όσα περιέγραψα παραπάνω, γίνονται εφικτά κατά την ακρόαση του άλμπουμ και το ταξίδι συνεχίζεται. Πολύ όμορφος και έξυπνος δίσκος. Την προσοχή μου την τράβηξε το κομμάτι “A Hadak Utja” καθώς οι εναλλαγές από chorus στη γέφυρα και μετά στο (πανέμορφο) solo είναι δομημένες με θεσπέσιο τρόπο που είναι αδύνατον να σου ξεφύγει. Ξεχωρίζει επίσης και η συμμετοχή του Jonne από τους Korpiklaani. Στο κομμάτι που κλείνει το δίσκο, πριν το outro μου άρεσε πάρα πολύ ο Cradle Of Filth τρόπος προσέγγισης του κομματιού. Ολόκληρο το δισκάκι, είναι καταπληκτικό με άλλοτε καθαρά και αλλού “βρώμικα” φωνητικά. Με εμπνευσμένες μελωδίες και συνθέσεις που δηλώνουν ωριμότητα και στιβαρότητα. Το μοναδικό μου παράπονο από αυτή τη μπάντα, είναι η εμμονή τους να τραγουδούν στη μητρική τους γλώσσα, κάτι που για εμένα τους κάνει να χάνουν πολύ γιατί μου ακούγονται πολύ “κινέζικα” τα ουγγρικά, μιας και δεν είναι και τόσο εύηχα στα δικά μου αυτιά. Ίσως από την άλλη, αν τραγουδούσαν π.χ. στα αγγλικά, να έχαναν κομμάτι από την αίγλη και τη μαγεία τους. Αν αυτό εσάς δεν σας ενοχλεί, θα ήταν ωραίο κόσμημα για τη δισκοθήκη σας μιας και είναι ένα κατά τα άλλα αριστουργηματικό και συνάμα υπέροχο album.
425 
