Πέντε χρόνια μετά το σχετικά μέτριο “You Only Live Twice”, οι Pain επιστρέφουν.
Σίγουρα ο Peter Tagtgren το χρειαζόταν αυτό το διάλειμμα, στο οποίο φυσικά δεν έμεινε άκαρπος, μιας και το 2013 βγήκε το εξαιρετικό “End of Disclosure” των Hypocrisy, ενώ πέρσι συνεργάστηκε με τον τραγουδιστή των Rammstein στους Lindemann (οι οποίοι θα έχουν και συνέχεια, by the way).
Το διάστημα που πέρασε πάντως, ωφέλησε το έτερο project του Tagtren να βρει ξανά τον ήχο του, με το “Coming Home” να βρίσκεται πιο κοντά στην “Psalms of Extinction” και “Cynic Paradise” περίοδο της μπάντας (ποιας μπάντας, μονάχα ένα μέλος έχει, αφού).
Η industrial αισθητική εξακολουθεί να υφίσταται, αν και το ύφος των Pain πλέον εφάπτεται περισσότερο με τη μοντέρνα electronic rock σχολή, δίχως ψυχεδέλειες και λοιπά ηχητικά μανιτάρια. Τα κομμάτια είναι ξεκάθαρα, με αρχή μέση και τέλος, με τον Tagtgren να παρουσιάζει για μια ακόμη φορά την πιο εύπεπτη μουσική του ταυτότητα, χωρίς να καταφεύγει σε εφετζίδικα πίου-πίου και φλύαρα πληκτράκια.
Στην παρούσα κυκλοφορία, ο 46χρονος σουηδός, διαχωρίζει το ποιόν αυτού του project με εκείνο των Hypocrisy και δεν μπερδεύει τα μουσικά μπούτια των συγκροτημάτων στα οποία είναι μέλος ή συμμετείχε στο παρελθόν. Το αποτέλεσμα δε θα εκπλήξει τους ήδη fan, μιας και θα ακούσουν ακριβώς αυτό που περιμένουν… ένα μάτσο όμορφα τραγούδια, δια χειρός Pain. Απλά, λιτά και ξάστερα (πώς λέμε ΠΑΣΟΚ; Το αντίθετο).
Από το εναρκτήριο “Designed to Piss You Off” μέχρι και το “Starseed”, ο ακροατής θα συναντήσει την space κουλτούρα και την, απλοϊκή μεν αλλά άκρως ενδιαφέρουσα, συνθετική δεινότητα των Pain, σε μια δουλειά που καταναλώνεται γλυκά, σαν την πρώτη κρύα μπίρα της βραδιάς.
Το “Coming Home” είναι ένας to-the-point δίσκος, ο οποίος απευθύνεται σε ένα ιδιαίτερα ευρύ κοινό, μιας και διαθέτει κομμάτια που, σε έναν ονειρικό κόσμο δίχως λίστες και κολλημένους παραγωγούς, θα μπορούσαν να παίζονται στο ραδιόφωνο. Ένα straightforward και καθόλα ευχάριστο album με σαφή προσανατολισμό, που αποδεικνύει για πολλοστή φορά την πολυσυλλεκτική καλλιτεχνική φύση του Peter Tagtgren.
645 
