Όταν αποφασίζεις να ηχογραφήσεις ένα live album, τι σκέφτεσαι;
Έλα μου ντε! Οι πατεράδες πολλών doomsters, Saint Vitus, αποφάσισαν να μην το σκεφτούν καν. Πάτησαν το record στο Λουξεμβούργο, όπου βρίσκονταν προωθώντας το “Lillie F-65” κι ότι γράφτηκε αποτυπώθηκε αυτούσιο εδώ.
Ο ήχος του “Live Vol. 2” είναι σαν bootleg και δεν ξέρω αν το επιχείρημα, πως λόγω της μοναδικής βαριάς τους ιστορίας, αποφάσισαν να το προσφέρουν αγνό και ωμό, χωρίς overdubs και καθαρισμούς, αρκεί.
Διότι αν δώσω τα λεφτουδάκια που με ιδρώτα πολύ έχω βγάλει για να αγοράσω κάτι που είναι σαν να το έχω γράψει μόνος μου με ένα καλό φορητό Tascam ή να έχω φίλο τον ηχολήπτη του club, πρέπει ή να προσπαθώ να αυξήσω την αξία του παρόντος αγοράζοντας ή να έχω το λογότυπο της μπάντας κάπου τατουζαρισμένο.
Το μόνο που αξίζει είναι οι συλλεκτικές εκδόσεις (σε περιορισμένα αντίτυπα δηλαδή) digipak CD και τριπλού gatefold βινυλίου, που θα κοσμούν ενημερωμένα ράφια και κάποια μέρα θα κοστίζουν ένα σκασμό λεφτά.
Με πονάει να γράφω τόσα λίγα για τους Saint Vitus, αλλά αυτή τη φορά δεν με έπεισαν. Δεν πιστεύω πως μια διόρθωση του ήχου θα χαλούσε τη μαγιά, αντιθέτως θα το έκανε να ακούγεται πιο κοντά σε εκείνο που νιώθεις αν είσαι στο μέρος.
Γιατί αν είναι το ακούμε και έτσι…
569 
