Γνήσιοι δισκογραφικοί νομάδες πλέον, οι Αυστραλοί hard rockers Airbourne αλλάζουν για τέταρτη φορά εταιρία και προσγειώνονται στο αεροδρόμιο της Spinefarm.
Ενθυμούμενοι μάλιστα, την επιτυχία και τον αντίκτυπο που είχε το ντεμπούτο τους “Runnin’ Wild” (με διακρίσεις πολλές), συνεργάζονται και πάλι με τον παραγωγό Bob Marlette (Ozzy Osbourne κτλ.).
Το ότι κατάγονται από την Αυστραλία και παίζουν hard ‘n’ heavy μουσική, είναι λογικό και επακόλουθο να τους φέρει ηχητικά πολύ κοντά στους βασιλιάδες AC/DC. Βέβαια, στα πυρομαχικά των Airbourne υπάρχει και γνήσιο sleaze ύφος, όπως το αγαπήσαμε όλοι με τους Skid Row και τους Mötley Crue.
Από κει και πέρα, αν θέλει κάτι φρέσκο και αυθεντικό, ψάξε αλλού γιατί αυτά τα riff πιθανόν να τα έχεις ξανακούσει (μάθαμε ότι η ελληνική λέξη για το deja vu είναι προμνησία -άσχετο). Αν αυτό είναι για σένα περίπτωση, je m’ en fous, τότε θα περάσεις καλά, τσιτώνοντας όσο πάει το volume στον ενισχυτή του ηχοσυστήματος σου και κάνοντας τους συντηρητικούς γείτονες να σε μισήσουν και τις γειτόνισσες φοιτήτριες να σου χτυπήσουν το κουδούνι με μπίρες στο χέρι.
Στιχουργικά, έχουμε να κάνουμε με μπίρα, γυναίκες και rock ‘n’ roll, όπως είναι λογικό και οι κιθάρες είναι όσο Young-ικές πάει (γιατί δεν πάει ο τραγουδιστής στους AC/DC να τελειώνουμε;). Η παραγωγή είναι να την βάλεις ως καλούπι για μελλοντικούς μαλλιάδες rock stars και το κέφι ανεβαίνει στα ύψη με του σκάει το ομώνυμο άσμα στην αρχή.
Πολύ όμορφα κομμάτια είναι το ταχύ “Thin The Blood”, το αντιφαλλοκρατικό “Down on You”, τον νέο αλκοολικό ύμνο “When I Drink I go crazy” και το πιασάρικο και ηρεμότερο του δίσκου “It’s all for rock ‘n’ roll” που κλείνει το τέταρτο ολοκληρωμένο πόνημα των Airbourne.
Δε θα σκίσω να πετάξω το βρακί μου στο επόμενο live τους, αλλά δίνω ψήφο εμπιστοσύνης να συνεχίσουν να δίνουν την up-tempo δόση αδρεναλίνης τους!
495 
