Ο συνδυασμός black με folk metal πάντα μου φαινόταν παράξενος. Το να ακούς black metal φωνητικά και ξαφνικά να σου πετάγεται ένα φλάουτο με χορευτικό ρυθμό, προσωπικά είναι σαν να τρώω παγωτό σοκολάτα με μουστάρδα από πάνω.
Κάποια πράγματα δεν ταιριάζουν, αλλά στη Τέχνη δεν υπάρχουν όρια, έτσι δεν λέμε; Επί της ουσίας λοιπόν, οι Ολλανδοί Mondvolland, στο πρώτο τους full-length παρουσιάζουν ένα κράμα folk, pagan, black metal στη δική τους γλώσσα. Η μπάντα φαίνεται να υποστηρίζει το συνολικό concept που εκφράζει και ίσως ενδιαφέρει κάποιους φίλους μπαντών όπως οι Kampfar, Fintroll ακόμα και In Extremo. Η δομή των κομματιών είναι τέτοια που δεν μου αφήνει και πολλά πράγματα, ενώ σε κάποιες στιγμές οι μελωδίες από το φλάουτο και το βιολί, ακούγονται τόσο χαρούμενες που σε κοντράστ με τις black ερμηνείες, δημιουργούν μια αστεία ατμόσφαιρα. Τα δε καθαρά φωνητικά, είναι μονότονα και δεν απαλύνουν τις εντυπώσεις. Η παραγωγή είναι καλή για αυτό που θέλουν να παρουσιάσουν, αφού αφήνει τα όργανα να αναπνέουν και να ακούγονται μια χαρά. Σε χώρες όπως η Φινλανδία και η Γερμανία, η folk-black metal σκηνή είναι σταθερή και έχει το δικό της κοινό με μπάντες που στηρίζουν αυτό που πρεσβεύουν, έχοντας την αντίστοιχη θεματολογία και image που αντλούν από μύθους και παραδόσεις προ-χριστιανικών εποχών. Ίσως να είναι μια μόδα που θα περάσει, ίσως όχι, αλλά στην υπερπληθώρα προσφοράς μουσικής που υπάρχει στις μέρες μας, κάποιοι πρέπει να επαναπροσδιορίσουν την ύπαρξή τους.
Ανδρέας Ανδρέου
410 
