Αν έρθει ένα βινύλιο με τέτοιο εξώφυλλο στην πόρτα σου, θα κοιτάξεις σίγουρα στο σαλόνι σου να δεις αν έχει ακόμη ασπρόμαυρη τηλεόραση!
Όταν το βάλεις να παίξει, θα την ανοίξεις κιόλας για να δεις ζωντανά τον άνθρωπο να περπατάει στο φεγγάρι (κι ας είναι και στημένο).
Οι συμπατριώτες μας The Basements παίζουν αυτό το είδος μουσικής που θα έβρισκες σε μια από εκείνες τις γνωστές συλλογές Nuggets, γέματες με garage ψυχεδέλεια.
Μετά από δύο επτάιντσα, εκ των οποίων το δεύτερο split με τους Sound Explosion, οι Θεσσαλονικείς κυκλοφορούν album με 12 αυθεντικές συνθέσεις, που αν δεν ήξερα πως είναι γραμμένες σήμερα, θα έψαχνα να βρω πως χάθηκε ένα τέτοιο group τόσα χρόνια.
Δεν χρειάζεται να μπω στην διαδικασία να πω τι μου θυμίζουν, αφού η εισαγωγή θεωρώ πως πιο εύκολα σας βάζει στο νόημα.
Η παραγωγή ακούγεται σαν άλλοτε, με τα πλήκτρα που τότε αγαπήθηκαν τόσο, το ντέφι να δίνει ρυθμό χορευτικό και τη φυσαρμόνικα να δίνει άλλον αέρα στα κομμάτια που ακούγεται.
Αν είστε fan του είδους, δεν έχετε παρά να το προμηθευτείτε όταν κυκλοφορήσει το Σεπτέμβριο μέσω της Lost in Tyme Records.
Highlights: “Time and Time Again”, “Sad Friend”, “Another Chance”, “Lost”
643 
