Λίγα λεπτά μετά την ισοφάριση του Παναθηναϊκού με κεφαλιά του νεοαποκτηθέντος Ιβανώφ, που σήμανε και την πρόκριση της ομάδας στους ομίλους του Europa League, εις βάρος της δανέζικης Brondby (Πανούτσος mode off), πήραμε τη σκάλα προς το υπόγειο του An Club για να λικνιστούμε στους ρυθμούς του συναισθηματικά θυμωμένου hardcore.
Ο κόσμος ήταν κάμποσος από την αρχή (αναλογικά πάντα με τη δυναμική της εν λόγω σκηνής στην Ελλάδα και σε σύγκριση με παρόμοιες άλλες βραδιές) και υποδέχτηκε με θέρμη τους ανανεωμένους και πολύ βελτιωμένους Bring Back Persephone. H παρουσία του Κωνσταντίνου (Darkstar) στα φωνητικά τους, τους έχει ανεβάσει αρκετά και πλέον φαίνονται να παίρνουν φόρα προς την καταξίωση, αν και εδώ που τα λέμε δεν έχουν και μεγάλο εγχώριο ανταγωνισμό στο είδος.
Η σκηνική τους παρουσία έχει και εκείνη βελτιωθεί και συμπαρασύρει τους παρευρισκόμενος σε κίνηση μαζί με τη μοναδική φυσιογνωμία του frontman τους, τα άλματα και τα παιχνίδια των κιθαριστών και την συνολικά εξαιρετική απόδοση της μπάντας, που έλαβε ένα δυνατό χειροκρότημα στο τέλος του set τους. Αν συνεχίσουν έτσι, θα πιάσουν και κόσμο πέραν του στενού hardcore ιδιώματος.
Στη συνέχεια, περισσότερος κόσμος εισήλθε στο An Club, με αποτέλεσμα να γεμίσει ο κεντρικός άξονας μπροστά από τη σκηνή, ενώ ο τεχνικός της μπάντας με τον drummer, ενδελεχώς τσέκαραν για ακόμη μια φορά τον ήχο στη σκηνή. Πέρασε κάμποση ώρα, αλλά η υπομονή μας εξαργυρώθηκε με μια εκπληκτική εμφάνιση από τους Stick to your Guns, με πολύ καλή αίσθηση όλων των επί μέρους μουσικών οργάνων.
Με την πρώτη νότα τα οργισμένα νιάτα μετέτρεψαν το pit σε ρωμαϊκή αρένα και η μάχη κράτησε σε όλη τη διάρκεια της εξαιρετικής εμφάνισης των Αμερικανών. Ακούσαμε κομμάτια από όλη τους την πορεία, όπως “What choice did they give us?”, “We still believe” και άλλα, με τον Jesse να λέει πόσο τυχεροί νιώθουν που έχουν τη δυνατότητα να γυρνούν τον κόσμο παίζοντας τη μουσική τους.
Ο έξυπνος συνδυασμός του new school HC με τη μελωδική άποψη των Ignite ισοπεδώνει τα ψυχικά σου σύνορα και σε παρασύρει σε μια οργισμένη και αισιόδοξη έκσταση, με τα λόγια τους να σου καίνε ακόμη περισσότερο την καρδιά. Η καταδίκη του εθνικισμού από το στόμα του Jesse έφερε σεισμό χειροκροτημάτων στην αίθουσα και το αίμα άναψε για τα καλά, με το κοινό να κάνει τα stage dives ψωμοτύρι και με κάθε ευκαιρία να φτάνει κοντά στο μικρόφωνο και να τραγουδάει στίχο προς στίχο όλα τους τα κομμάτια.
Η αέναη κίνηση του Jesse συμπλήρωνε τα ξεσπάσματα των υπολοίπων που αν και δεν είχαν αρκετό χώρο να κάνουν όσα πιθανότατα ήθελαν, χτυπιόνταν και χοροπηδούσαν, με το παίξιμο τους να είναι αρκετό για να σε κάνει να θες να τους δεις ως το τέλος, ακόμη και αν δεν είσαι της φάσης (έτσι, δεν είναι Βασιλική;).
Στο τελευταίο κομμάτι “Against them All” σχεδόν όλο το An Club ανέβηκε επί σκηνής, αναγκάζοντας τον Jesse να τους παραδώσει το μικρόφωνο και να πηδήξει στις αγκάλες όσων είχαν μείνει κάτω. Έτσι, με ένα μοναδικό hardcore karaoke τελείωσε μια όμορφη βραδιά που θα τη θυμόμαστε με νοσταλγία.
Η συναυλία ξεκίνησε χωρίς πολλή αργοπορία και η έλλειψη πολλών supports έδιωξε το άγχος μας για το κυνήγι των ΜΜΜ και αυτό κάνει ένα live ακόμη πιο πετυχημένο.
“Ο εθνικισμός είναι ένα κόλπο του κράτους να μας ελέγχει εγκεφαλικά και να νομίζουμε πως πράττει για το καλό μας” είπε ο Jesse. Τροφή για σκέψη, ε;
Φωτογραφίες: Βασιλική Παναγοπούλου
734 
